Demi

Chapter 7

Garix

DEMI

KINAUMAGAHAN

"Honey samahan mo na ako." kanina pa ako kinukulit ni Garix na samahan ko raw siya sa mall.

"Tsk. Ikaw na kasi may ginagawa pa ako oh." Sabay taas ng damit nila na nilalabhan ko.

"Mamaya na yan. Dali na! Tas samahan kita mang-grocery."

Ano namang nakain neto? Diba dapat pinapahirapan niya ako ngayong araw.

Bakit gusto niya akong samahan?

Nah. Nevermind.

Tinapos ko na ang mga kinukusot kong damit nila. Mamaya ko nalang siguro 'to babanlawan.

Medyo madami dami rin yung nilabhan ko. Kanina pa akong ala sais nagsimula pero alas nuebe na ako natapos sa pagkusot. Sira kasi yung washing machine nila.

Pagkatapos ay naligo muna ako. Nakawhite v-neck shirt ako, faded jeans tsaka white na vans rubber shoes. Nilugay ko lang ang buhok ko at bumaba na.

Dumaan muna ako sa kusina para kunin yung listahan ng mga bibilhin namin na nakadikit sa ref.

"Halika na nga. Dalian mo na." tawag ko kay Garix na nanunuod ng replay ng America's next top model.

"Eto na. Sabi ko na nga ba hindi mo rin matatangihan ang kagwapohan ko." Garix said while he placed his right arm around my shoulder.

"May bagyo ba? Ang hangin eh." tinanggal ko ang pagkakaakbay niya sa akin. Nauna na akong sumakay sa kotse niya.

Rich kid talaga si Kuya. He's using his Lambo.

Tsk. Di gentleman. Hindi manlang ako pinagbuksan ng pinto. Well he's Garix after all,girls go bizarre over him. Kaya ang kapal ng mukha dahil immuned na siya sa mga ganitong bagay. Pumasok na ako sa kotse niya. The lemon scent lingered on my nose. Hindi ganoon ka tapang, tamang tama lamang ang amoy neto.

He started the engine. Ilang minuto ang makalipas ay nakalabas na rin kami sa village nila. Nakatingin lang ako sa bintana, scanning the place.

Di ganon kataas ang araw, perfect timing for strolling. Nagtataasang building ang bumungad sa amin. You can see that this place is really wealthy at well maintained. Malinis ang paligid kahit napakabusy ng lugar. May mangilan ngilang coffee shops na puno ng tao marahil ay may mga kameeting ang iba dahil sa kanilang corporate attire. Ang iba naman ay marahil nagcchill lang.

Some are walking while their phones are on their ears. You can compare this place to the busy streets of New York. But the difference is the mood is more welcoming. Yung tipong hindi nakakasakal unlike New York na lahat ng tao eh nagccram, like time is gold, it shouldn't be wasted. Pero dito kahit ganun eh you can still see a curve on their lips.

Tumingin ako kay Garix ng magsalita siya. I guess he's not comfortable with the silence between us.

"Okay ka lang Dems? ang lalim ata ng iniisip mo." he said then chuckled.

"Oo naman noh! Pinagmamasdan ko lang yung paligid. Yah know I'm the new gal in this town."

Tumango siya at nagsimula ng magkwento. He's very expert in talking, kaya siguro maraming nahuhulog dito kasi may sense rin naman siyang kausap kahit papano. Kidding aside, makwento talaga siya. Unlike Grei na laging nakaharap sa laptop niya. Lazy bum.

"Nandito na tayo, baba ka na." Actually kanina pa ako naninibago sa kanya, biglang bumait. I guess he's planning something. Trouble is his second name. I should remember that. Lahat sila.