Mischief Managed - Marauders

Chapter 3

"Bonjour classe, bienvenue. saisir rapidement vos livres. Aujourd'hui, nous allons parler de repousser un ogre. il est en fait une simple devise ici: Riddikulus"
(hallo klas, welkom. pak snel jullie boeken. vandaag gaan we het hebben over het afweren van een Boeman. er is namelijk 1 simpele spreuk hier voor : Ridikkulus) zegt Professor Moignon.

De Professor haalde een prachtige witte met zilveren details kast te voor schijn.

"ici est un croque-mitaine. il peut lire vos pensées, infiltrez vos secrets les plus profonds. mais la plupart voient votre plus grande crainte. Il va transformer et je vous veux à chacun tirant le Riddikulus sort. Maintenant hop debout dans une ligne!"
(hierin zit een boeman. hij kan jullie gedachtes lezen, infiltreren in je diepste geheimen. maar vooral je grootste angst zien. hij zal transformeren en ik wil dat jullie allemaal stuk voor stuk de Riddikulus spreuk afvuren zoals we al eerder geoefend hebben in onze lessen. Onthoud, lachen maakt de boeman bang. nu hup in een lijn staan!)

Apoilline en ik keken elkaar bedenkelijk aan maar deden wat de Professor ons vroeg.
We waren best benieuwd dus drongen stiekem een beetje voor.

Helemaal vooraan stond Eve.

"Une, Deux , Trois..." Telde de Professor af voordat ze de deur opende met een zwaai.

Eve hief haar stok op. We zagen niks. Tot op een gegeven moment een Banshee de kast verliet.

Eve stond te trillen en de Prifessor bleef maar tegen haar schreeuwen dat ze de spreuk moest afvuren.

"Riddikulus!" Zegt Eve, en de Banshee verandert snel in een prachtige bloem.
Niet echt bepaald grappig als je het mij vraagt.

Dan is Apoiline, ze stapt zenuwachtig naar voren en de bloem veranderd al snel in een levensgrote Cobra.
Voor dat de Cobra ook maar kon bewegen zei Apoiline "Riddikulus!"
De Cobra veranderd snel in een clown.
"Bravo, Madame Delacour!" Zegt Professor Moignon.

Ook ik stap naar voren, de clown kijkt me met doordringende ogen aan en veranderd.

Er staat plots een figuur, gehuld in een zwarte cape voor mij.
Ik kan zijn gezicht niet zien maar ik hoor de klas achter mij achteruit lopen.

Ik houd mijn staf omhoog.

Wie zou het kunnen zijn?
Het eerste dar in mijn hoofd op kwam was een naam, niet zo maar een naam, maar een naam die niemand uit durft te spreken. Tom Marvolo Riddle. Beter bekent als Heer Voldemort afgelopen dagen.
Maar was het Voldemort?
Het Figuur begon de lachen en haalde langzaam zijn muts naar beneden.
Een zucht verlaat mijn mond.

"Thomas..."
Mijn ex vriendje staat daar voor mij. Hij ziet er slecht uit. Wit, wallen onder zijn ogen.

"Audrey, vertrek niet naar Hogwarts. Het zal je dood worden.."

"Wat boeit jou dat?" Zeg ik als ik mijn staf op hem gefixeerd houd.

"Ik hou nog steeds van je"

"Wat?! Nadat je mijn tante, mijn enige familielid hier zonder goede reden vermoord had!" Zeg ik boos.

"Niet zonder reden Audrey! Het klopt dat ik het niet leuk vond dat ze ons uit elkaar dreef. Maar als ik jou was zou ik eens haar Toverdranken voorraad onderzoeken en haar aantekeningen erbij lezen. Ze heeft je jaren lang gedrogeerd..." Snauwt hij.

"Wat?!" Zeg ik verbaasd.

"C'EST FINI! Madame Lupin! Dire que le sort!" (Zo is het wel genoeg mevrouw Lupin. Zeg de spreuk!)

Zonder enige twijfel zeg ik snel : "Riddikulus!" En binnen een seconde veranderd Thomas in een ballon.

De gene ahter mij is aan de beurt en ze stapt naar voren. Ik merk nog steeds dat het grootste gedeelte van de klas mij aanstaart. Ik loop naar achteren, pak mijn tas en verlaat het lokaal. Ik hoor mijn vriendinnen achter mij aan sprinten.

"Audrey, Qu'est-ce que Thomas?"
(Audrey, wat zei Thomas?" Zegt Eve

Céline geeft haar een stoot.

"Tu as bien?"
(Gaat het wel?)

Ik knik.

We gaan buiten zitten met zijn allen op een muurtje en begin ze te vertellen wat Thomas zei.