Chapter 7

1K 82 35
                                    

Hij liet gelijk alles uit zijn handen vallen en liep naar mij toe.
Hij stak zijn hand uit en ik pakte deze abrupt vast.

"Ik ben Sirius, Sirius Black...."

Ik staarde voor een lange tijd in zijn dromerige ogen en ik vergat mezelf voor te stellen.
Remus gaf mij een duwtje en ik was weer terug in de realiteit.

"Uh- ik ben Audrey...- Lupin natuurlijk..." Zeg ik.

"Ik heb veel verhalen van Remus over je gehoord Audrey..."

"Nou ik hoop dan alleen maar goede!" Lach ik als ik naar Remus kijk.

Remus begint te grijnzen. Ik loop mijn kamer door en ga zuchtend op mijn bed zitten.

"Je kan altijd nog bij mij slapen Audrey? " zegt Remus.

"Nee... Ik knap het wel op, als ik de juiste spreuk vind is alles met 1 zwaai weer netjes.."

"Klopt en  we gaan overmorgen toch naar Hogwarts... ."

"Gelukkig wel" lach ik als ik de foto lijstjes op begin te ruimen met het glas.

"Ik help je wel even" zegt Sirius snel als hij Remus de boeken in de hand drukt die hij vast had en mij helpt met het glas op te ruimen.

"Ah thanks!" Lach ik.

Niet veel later die middag zitten we met zijn allen aan tafel... Er hangt een ongemakkelijke stilte en niemand weet wat hij moet zeggen...

"Dus Remus, heb je al voor alle attributen gezorgd die Audrey overmorgen nodig heeft op Hogwarts?" Zegt pap om de stilte te doorbreken.

Remus schud zijn hoofd.  "Sirius en ik wilde morgen naar Diagon Alley gaan.

"Diagon Alley ja? Gaat Audrey mee?" Zegt mam .

"Hope... Niet nu..." Zegt pap ( A/N Hope Howell is de moeder van Remus en Audrey, en Lyall Lupin is de vader. Sorry voor de misschien moeilijke namen maar zo heten de ouders echt...)

"Wat niet nu?" Vraag ik benieuwd.

"Mij lijkt het niet zo slim om met Audrey in zo een openbare plek gezien te worden..." Zegt ze als ze voor zich uit staart en kauwt op haar eten.

"En waarom dan wel niet?" Zegt Remus.

"Slecht voor je imago, ze is best bekend... Ze zal altijd het vriendinnetje van zijn.... Het vriendinnetje van de man die mijn zus in koude bloedde vermoorden..." Zegt ze zachtjes maar boos.

Ik kijk iedereen verontwaardigd aan. Was mam nu serieus? Ik kon hier toch niks aan doen.

"Sorry maar ik ga van tafel... " zeg ik als ik het server van mijn schoot afhaal, op mijn bord gooi en wegloop.

Mischief Managed - MaraudersWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu