I kissed a boy (nl boyxboy)

7.

Ondanks ik had gezegd dat daten niks voorstelt. Net als seks en zoenen. Voel ik me lichtelijk zenuwachtig.

Maar dat kan komen omdat ik de avond met Dave ga doorbrengen en hij mijn humeur spontaan kan laten veranderen. Alsof ik een ongesteld wijf ben. Perfect.. Nu vergelijk ik mezelf met iets waar ik niks van af weet..

Want ik vraag me nog altijd af hoe ze het overleven. Zo'n bloeduitstorting..

Hoe dan ook. Ik sta voor het gebouw waar Dave had gezegd waar we zouden zijn. Het is iets voor twaalf en ergens hoop ik dat Dave niet komt opdagen.

Ergens diep in mijn hart, ziel en elk ander zalig stukje wat ik bezit.

Ik ben er. Puur om het spelletje wat we spelen niet te hoeven verliezen. Ik wil niet overkomen als een watje wat niet op komt dagen na wat stoere woordjes. Ondank die dingen afdankend klinken neem ik geen woord terug. Liefde betekent niks. Het is een façade wat mensen zich voorhouden om zichzelf gelukkig te kunnen maken. Allemaal een groot toneelspelletje die ik de afkorting troep geef. En dat brengt mij hier..

Deze week is echt ontzettend gaar.

Zie mij hier nu staan. Wachtend voor Dave om te gaan 'daten'. Maar omdat ik duidelijk heb gezegd dat daten voor mij niks inhield, noem ik het liever een verplicht afspraakje met de bakvisman.

Wat ben ik toch gelukkig.

Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak en merk nu op dat het vijf over twaalf is. Dave is er te laat of hij houdt het voor gezien. In ieder geval weet hij een 'date' wel goed te kunnen verlopen. Te laat komen.. Wat een actie.

Gelukkig zien we dit beide niet als daten. Teminster dat mag ik hopen. Al zal ik er raar van opkijken als Dave dit niet als grapje doet of voor een weddenschap. Die gozer ziet heus niet zomaar iets in mij omdat ik hem in elkaar heb laten staan. Ik denk dat Dave het niet kan hebben dat ik hem niet mag. Terwijl juist iedereen Dave mag. Daarnaast zie ik hem niet als een homo aan. Laat staan dat hij mij begint te versieren. Ik hoop tenminster dat hij die gedachte laat staan, anders zal ik hem wel onder de grond krijgen.

"Ey,"

Ik draai me om en kijk naar Dave die me tegemoet loopt. Hij heeft een donkere spijkerbroek aan en een donker shirt. Zijn spieren zijn duidelijk zichtbaar, ondanks het schemerig is. Zijn haar zit zoals altijd in model en hij lijkt er zelfs zin in te hebben.

"Je bent toch op komen dagen?" Hij grijnst naar me. Zijn ogen glijden dit keer over mijn lichaam, wat ik maar toelaat. Niet dat ik het leuk vind.

"Laten we naar binnen gaan," hij wenkt me en ik volg hem naar binnen.

Ik ben hier nog nooit binnen geweest. Sterker nog, dit is de tweede keer dat ik als achttienjarige een stap zet in het uitgaansleven. Ik ben niet echt van de partys.

Het is een groot gebouw. Volgestopt met mensen die ruiken naar rook, zweet en alcohol. De geur verspreidt zich, gemengd, door de zaal. Wat me misselijk maakt.

Ik knipper een paar keer om helder te kunnen zien. Maar het lukt me niet. Overal staan mensen en het licht schiet door de ruimte heen. Ik zal er bijna een aanval van krijgen, maar gelukkig heb ik geen epilepsie. Dat lijkt me geen pretje..

Dave walst zich voor me door de menigte heen. Wat de aandacht trekt van de meiden die dansen. Of eerder haast seks hebben. Ik loop hem achterna. Het liefst zou ik naar buiten lopen en naar huis gaan, maar dan zal ik verliezen. En wanneer ik blijf, Dave overtuig dat ik bereid ben om tot het uitigste te gaan, heb ik mezelf bewezen. En daarvoor kom ik. Niet om een watje te zijn.

Eerst stond Dave in de spotlight, maar die plaats neem ik al snel over. Mensen hun ogen pruimen dit keer uit naar mij. Ik, Carlos Dales, die dagelijks in elkaar wordt gemept en geen vrienden heeft verschijnt in een club. Als ik niet beter wist voel ik me bijna populair door alle aandacht. Maar dan laat ik het soort aandacht wat ik krijg wel achterwegen.