I kissed a boy (nl boyxboy)

8.

Ik staar voor een tijdje naar de dichte slaapkamerdeur voor ik in actie kom. Ik draai me op mijn zij en laat mijn ogen door het kleine kamertje glijden. Normaal gesproken zou ik adem te kort hebben van dit aanzicht, maar nu ben ik zo opgewonden dat het me niks doet. Man, ik ga seks hebben.. Ik moet Dave hier nog maar eens voor bedanken.

Nee, stop.

Dave verdient geen bedankje, behalve als het gelijk staat aan liggen onder de grond. Dan verdient Dave het van harte.

De condooms moeten wel ergens op de Noordpool liggen want Tirza is na een paar minuten nog steeds niet terug.

Ik duw mijn lichaam overeind. Het kamertje ligt vol met spullen en de lucht ruikt naar iets geks. Bedorven voedsel of iets.. Niet iets smakelijks, maar goed. Je moet er wat voor over hebben.

In de slaapkamer staat een kast, praktisch tegen de deur aan. Naast het bed zit een klein nachtkastje. Even vraag ik me niet af of daar de plasticgoedjes in zitten. Straks zoekt dat mens voor niks de hele flat door, terwijl het hier twee centimeter van me vandaan zit. Om haar te helpen, en voornamelijk mijn ongeduldige zelf, ruk ik de lade open van het nachtkastje. De lade schiet eruit en meteen belanden de inzittende voorwerpen door de kamer.

Holy moly.

Ik maak er nog een grotere rotzooi van en mijn kleren zijn nog geeneens uit.

Man.. Nu kan ik dit ook nog eens gaan opruimen..

Met tegenzin laat ik mezelf op de grond zakken. Ik raap de kleine pruldingen op en duw het terug in de lades. Als laatst pak ik een boekje beet, die open is geslagen. Mijn ogen glijden vrijwel meteen over de letters heen.

'Doorboord door bloed.'

Oké.. Leuk bedacht denk ik maar. Misschien hoort dit wel bij een gedicht?

Ik sla een bladzijde om en frons dan naar het volgende stukje tekst.

'Vandaag had ik de drang om hem te smoren tussen mijn handen.  12-03-16'

Ligt dit aan mij of is dit geschift?

Dit zit hopelijk toch niet in het soort. Daarmee bedoel ik het vrouwelijk soort. Want anders word ik spontaan homo.

Ik blader door het boekje heen. De teksten variëren van het verlangen van vermoorden tot getekende opgehongen poppetjes aan een stukje touw. Ik begin zelf bijna over mijn nek te gaan. What the heck!?

In verband met het feit dat ik wil leven, pak ik mijn shirt van de grond en trek ik hem aan. Ik blijf geen minuut langer bij de psychopaat. Waarom tref ik dit überhaupt weer?! Waarom niet Dave.. Verdomme man. Misschien was het wel handig als Dave nu in de buurt was, dan had ik hem gebruikt als schild.

De deur schiet open en het roodharige meisje stapt het kamertje in. "Ik ben er," ze duwt met twee handen tegelijk haar rode haren naar achteren.

"En ik moet gaan," ik loop langs haar heen en zwaai haar in gedachten gedag.

"Waarom?" Ze pakt mijn arm beet.

Oké Carlos. Blijf mannelijk, ze is van het vrouwelijk geslacht. Het enige fascinerende wat ze kan doen is bloed verliezen zonder te sterven. Dat is überhaupt een applausje waard, maar dat houdt mij niet tegen. Ik kan dit.

"DAAG!" Ik draai me om en stamp naar de voordeur. Shit, dit was weer eens lekker mannelijk.

"Nee!" Een strijdkreet klinkt achter me. Gevolgd door rennende voetstappen. Holy! Ik moet snel zijn.

Voor ik de deur wil los gooien en mezelf naar buiten wil bombarderen, schiet er een naaldhak tegen de deur aan. Gevolgd door nog een strijdkreet. Sjees, is dat wijf aan het bevallen?!