I kissed a boy (nl boyxboy)

18.

Het is een grote chaos op het veld. Mensen schreeuwen, roepen en het team van Dave lijkt haast wel gestoord. Volgens mij is dit nu het team van de agressie want mijn vader komt er ook bij staan schelden. Het maakt het zooitje helemaal compleet.

Allemachtig, Dave.

Ik heb niet gedacht dat dit zou gebeuren. Wellicht hoopte ik erop dat ze zouden winnen en Dave me mee zou nemen naar dat stomme feest. Dan werd voor mij in ieder geval duidelijk dat hij toch iets voor me voelde en er niet voor schaamde. Maar nee, meneer moet er zo nodig weer een show van maken.

Fijn Dave. Had totaal niet gehoeven.

"Nou zeg," mompelt Maria die eindelijk bij is gekomen van haar shock. "Wat hier nou net gebeurde."

"David heeft zichzelf voor lul gezet voor de hele school." Help ik haar.

Wanneer ze naar me kijkt weet ik dat het misschien een goede opmerking is. Maar het is wel de waarheid want Dave gozer.. Dit was echt geen goed idee.

"Waar is hij nu heen?" Maria staat op en haar ogen lijken naar haar zoon te zoeken. De donkere kijkers glijden over het veld heen, maar geen spoor van Dave te herkennen."Ik hoop niet dat hij domme dingen in zijn hoofd haalt."

Meer achterlijke dingen zoals deze.. Nou, ik heb geen idee. Als hij zelfs zijn team laat stikken heb ik er geen vertrouwen meer in. En plotseling schiet het me dan ook te binnen. Dave zou nooit zomaar dit opgeven, dit is iets waar hij maanden voor heeft gewerkt. Mijn lichaam trilt wanneer ik opsta. Zoeken is een goed idee. "Ik kijk wel even waar hij is," zeg ik rustig tegen Maria. Maar in mijn hoofd ben ik alles behalve rustig. Als Dave maar geen domme dingen doet.

Damn.. Wat als dit allemaal in opdracht is van een één of andere lul?!

Maria knikt en ik loop de trap af naar beneden. Wanneer ik het veld opkom voel ik me klein tussen alle lange gozers. En er is inderdaad geen Dave te herkennen.

Verdomme Dave.. Waar ben je?!

"Jij!" Mijn vader vliegt haast op me af. Ik zie een grijns opkomen wanneer hij mijn gezicht ziet, maar die is ook gauw verdwenen. "Jij hebt hiervoor gezorgd!" En dan komt ook mijn broer de gezelligheid betreden. "Vieze homo!" Ik word in mijn rug geduwd. Heerlijk. Ik strompel en zet vervolgens twee stappen naar voren. "Raak me niet aan!" Ik probeer Dylan aan de kant te duwen maar het helpt niet. Hij duwt hard terug en ik zie hoe mijn vader zijn vuist heft. Het wordt echt een complete chaos en voor de zoveelste keer in mijn leven wordt het probleem op mij afgeschoven. Bedankt Dave, je bent echt een held!

Een vuist vliegt op mij af. Mijn ogen sluiten zich en mijn armen hef ik boven mijn hoofd.

"Uwhmpf,"

Ik open mijn ogen en zie mijn vader.. Nou ja, de vent die doet alsof hij mijn vader is. Met een bloedneus staan. Even verwacht ik Dave te zien, maar mijn ogen vangen Mikes bebloedde vuist op.

Ik zweer je. Mijn mond zakte open.

"Ga Dave zoeken!" Hij duwt me bij het clubje schreeuwende mensen weg. Ik knik gehoorzaam en begin te lopen. Wanneer ik omkijk zie ik pas wat voor onrust er is. Mensen slaan, schreeuwen en het speelveld is een slachtveld geworden.

Ik begin te rennen. Zo snel als mijn benen kunnen. Ondanks ik Dave niet zo goed ken als ik zou willen, weet ik een plek waar ik kan kijken.

En dat is waar alles begon.

Mijn benen brengen me waar ik moet zijn. Een versnelde ademhaling ontsnapt uit mijn lippen. Even haal ik diep adem, deels om mijn moed te verzamelen. Hier moet hij zijn.

"David!"

Ik wist dat hij hier was.

Ik loop de kleedkamer in waar het verdacht rustig is. Dave zit op de bank, hij heeft zijn armen naast zijn zijde en zijn handen die steunen op het houten bankje. "Sjees man, je bent nog een grotere sukkel dan ik dacht." Mompel ik wanneer ik zijn richting oploop.