ΠΛΕΥΡΑ ΑΡΗ:
Είναι ηδη πρωί. Πω έχω χασει τις δυο πρώτες ώρες. Ο Κώστας δεν είναι στο δωμάτιο,ουτε κάτω τον βρήκα αρα έφυγε. Μπορεί να είναι η Στεφ εδώ. Αλλα με νοιάζει; Οχι.
Φυσικά και σε νοιάζει βλακα είπε η φωνουλα.
Σκασε γαμωτο. Είπα και ανεβηκα πάνω στο δωμάτιο της. Την είδα να κοιμάται. Είναι τόσο γλυκιά,τόσο ήρεμη αλλά μόνο όταν κοιμάται... Ξαπλωσα δίπλα της και της χαϊδευα τα μαλλιά. Μου άρεσε να την βλεπω τόσο όμορφη, τόσο ήρεμη. Ηταν πανέμορφη. Οσο και αν θέλω να μείνω μακριά της δεν μπορώ. Την σκέφτομαι απο τον χορό το Σάββατο. Μα ξέρω πως θα την πληγωσω και θα την καταστρέψω. Δεν το θέλω. Δεν ξέρω αν την θελω η τι νιώθω. Ξέρω μονο πως πλεον είμαι εξαρτημένος απο εκείνη. Κάθε φορά που χαμογελάει νιώθω ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο. Αλλα δεν πρεπει να μπλεξω μαζί της. Ειναι αδερφή του κολλητου μου. Ποτε δεν θα την πληγωνα.
Τα ματια της άνοιξαν. Απο μέσα μου φοβόμουν την αντίδραση της. Η θα με βρίσκει η θα με χτυπήσει. Μάλλον και τα δύο σκέφτηκα.
"Καλημέρα" μου είπε και μου χάρισε ενα απο τα υπέροχα χαμόγελα της. Να τώρα γιατί το κανει αυτό;
"Μέρα" είπα προσπαθώντας να είμαι χαλαρός.
"Πονάει το κεφάλι μου"
"Καλα να παθεις. Χθες ησουν λιωμα"
"Καλα τώρα μην αρχίζεις το κραξιμο και φερε μου ενα ντεπον."
"Πάμε κάτω" είπα και ακολούθησε. Εχει πυρετό; Τι έπαθε σήμερα και είναι τόσο καλη; Με τρομάζει γαμωτο. Αφού ήπιε το ντεπον, καθισαμε στο σαλόνι και συζητουσαμε για άκυρα θέματα. Θέλω να μαθω πράγματα για εκείνη. Εντάξει μπορεί να την ξέρω καιρό αλλά δεν ξέρω και πολλά για εκείνη. Για λίγο η σιωπή κυριάρχησε την είδα σκεπτική και τοτε ηταν η ευκαιρία μου.
"Λοιπόν Στεφ ποιον σκέφτεσαι και είσαι έτσι;" κομπλαρε λίγο να απαντήσει.. αυτό είναι καλό η κακό τώρα;
"Κανέναν" είπε απότομα
'Πες μου ίσως σς βοηθήσω"
"Δεν θέλω την βοήθεια σου" Γαμωτο τι κάνω λάθος;
"Εσύ;"
"Εγώ τι;" την ρωτησα
"Ποια σκέφτεσαι;" Αχ μακαρι να μπορουσα να σου πω
"Καμία. Βλεπεις δεν κάνω εγώ σχέσεις"
"Α ναι το είχα ξεχάσει"
