Shut up & draw • Taehope

codaine

•

Gözlerimi açtığımda kesinlikle karşımda bir melek görmeyi beklemiyordum.

Yani... Ten rengi melekler kadar beyaz değildi belki.

Kanatları ya da başının üstünde halkasıda yoktu ama fazlasıyla güzeldi.

Amanın kör ettin beni diyesim gelmişti.

"Öldüm mü ben ya?"

"Ne çabuk."

"Gençtimde baya."

"Ama sen benle kalacaksan ölü biri olabilirim sanırım melek bey."

Ben etrafı incelerken kulağıma ulaşan kıkırdama sesi duraksamama neden olmuştu.

"Daha ölmedin."

"Ayrıca teşekkür ederim, ama melek değilim."

Görüntüsüne tezat oluşturacak kadar derin bir ses tınısına sahip olması olması vay anasını diyesimi getirtmişti.

Bakışlarımı, karşımdaki silüetin bakışlarına diktim.

Bir süre boş bir biçimde birbirimize baktık.

Böyle giderse salak salak kahkaha falan atmaya başlayacaktım.

Bugün saçmalığın uç noktalarında gezinmiştim ve bu ruh sağlığım için iyi değildi.

Oda, kafamdan geçenleri okumuş gibi elini uzattı ve beni usulca ayağa kaldırdı.

Popoma saplanmış ağrıyla yüzümü buruşturdum ve konuşmaya girdim.

"Bu arada... Nerdeyim ben?"

"Yani, en son düştüğümü hatırlıyorum. Devamı yok."

"Ne?"

"Düştüğünü mü hatırlıyorsun?"

"Evet... Neden ki?"

"Yukarıdan mı geliyorsun?"

"Yani, Kore'den değil mi?"

Hiç bir şey anlamamıştım. Gözüme giren siyah perçemlerimi arsızca arkaya  tarayıp devam ettim.

"Evet Kore'den geliyorum hani şu aptal insan yığınının bulunduğu yer."

Dudaklarının kenarı kıvrılmış ve kaşları, şaşırdığını belli etmek istercesine yukarı kalkmıştı esmer olanın.

"Altı yıldan sonra, buraya gelen ilk insansın."

"Yeraltındasın siyahlı, hoşgeldin."

•

Ya, sanırım çok fazla devam etmeyeceğim.

Mini-fic tadında olabilir.

En fazla 12 bölüm olur ama ayarlayamassam azaltabilir ya da arttırabilirim.

Ayrıca işin içine biraz mizah katmam sıkıntı olmaz diye düşünüyorum :")

Nedense Vhope tan yana şansım hiç yaver gitmiyor.

Belki ileride texting yazarım. Onuda kurtaramassam zaten sorun bendedir diye düşünmeye başlayacağım aşxşslx

•