AŞKINA AŞKİYA

♧ 3.BÖLÜM "KASINTI HERİF"♧

Yorum yapmayı unutmayın 🙈

Hatalarım varsa kusura bakmayın.

Musmutluuu Aşkıya'lı okumalarınız olsun. ❤

♧♧♧

3. BÖLÜM "KASINTI HERİF"

2 gün sonra

"Anneciğim..."

"Güzel kızım. Nasılsın? Nasıl gidiyor hastane? Çalışmak yoruyor mu?" Annesinin nefes almadan konuşmasına gülümsemeye çalıştı, ama o kadar gergindi ki yüzünde mimik oynamadı.

"İyi annecim çok iyi. Siz nasılsınız?"

"İyiyiz güzel kızım sadece seni özlüyoruz. Hem senin sesin kötü geliyor iyimisin sen?"

"İyiyim annecim biraz yorgunum sadece. Ben biraz dinleneyim, seni sonra arasam olur mu?" Daha fazla açık etmemek için zorlukla da olsa annesini kapatmaya ikna ettikten sonra görüşürüz diyerek telefonunu çantasına attı. Anahtarlarını çantasının içinden çıkarak kapıyı açmaya çalıştı. Sinirden titreyen parmaklarıyla anahtarı tutmaya zorlanırken, birde kapıyı açmaya çalışıyordu Hatice. Arından dakikalardır uğraştığı ama açamadığı kapıya sinirle bakarak zile bastı. Daha önce bassa ne olur du ki? Bu kadar uğraşmak zorunda kalmazdı.

Beyhan kapıyı açarak, "Hoşgeldin kuzum." deyip gülümsediğinde, genç kız ateş saçan gözlerini arkadaşına çevirmeden salona girdi. Beyhan birkaç saniye arkasından şaşkın bakışlar attıktan sonra adımlarını hızlandırarak salona yürüdü. "Hey, ne oldu?"

Kızlar ard arda salona girdiklerinde Sedef kucağında ki Laptopu bırakarak onlara döndü.  "Neler oluyor?" Beyhan dudak büzerek omuz silkip koltuğa yerleştiğin de  Hatice de üçlü koltuğa oturdu.

Sessizce Hatice'nin sakinleşmesini beklerken, onu bu kadar kızdıran şeyin ne olduğunu düşünüyorlardı. Sormak için ağızlarını açtıklarında, arkadaşlarına sinirliyken birşey sormamaları gerektiğini hatırlayıp tekrar kapattılar ağızlarını. Çünkü biliyorlardı, Hatice sakinleşince herşeyi anlatacaktı.

"Ukala... Dağ ayısı.. egoist... yok abi çıkacağım ben bu işten. Staj falan umurumda değil yanarsa yansın. Hem başka hastane mi yok? Dünya da ki tek yakışıklı, kaslı, esmer, uzun boylu, başarılı doktor Ulaş gereksizi mi? Hayır... Be-" sustu. Biraz önce söylediklerini beyin süzgecinden geçirdikten sonra kafasını kaldırarak arkadaşlarına baktı.

"Ben ne dedim az önce?"

"Yakışıklı, esmer, uzun boylu-" Sedef masumca dediklerini tekrar ederken, Beyhan ayağında ki terliği çıkararak kafasına fırlattı. "Sussana lan."

"Demedim öyle birşey yalnış duymussundur. İşten çıkacağım diyorum senin dediğine bak! O mu yakışıklı? İbrahim tatlıses bakışlı, Bülent Ersoy dudaklı kasıntı herif ne olacak."  Söylediklerine kendisi de inanmıyordu ama bu adama olan siniri bir türlü geçmek bilmiyordu. Eve gelene kadar saydırdığı yetmiyormuş gibi birde evde saydırıyordu.

"Sakinleştiysen ne olduğunu anlat artık sıçmık." Beyhan'ın sorusuna üzerine, Hatice sanki bunu bekliyormuş gibi herşeyi tek tek anlatmaya başladı. İlk gün neler yaptıklarını, ne söylediğini, ikinci gün ders programını götürdüğünde yaptıkları kısa sohbeti. Hepsini eksiksiz anlattığında kızların suratları şekilden şekile girmişti.

Anlatacakları bittikten sonra oturduğu koltukta geriye yaslandı. "Bence Hastahaneyi basalım." Sedef  sorar gibi baktığında Beyhan lafa atladı. "Abi sen iyimisin? Takmışsın bir basmaya gidiyorsun. Yok basma falan otur oturduğun yerde."