AŞKINA AŞKİYA

♧ 5.BÖLÜM ♧

BOL AŞKIYA'LI OKUMALARINIZ OLSUN.

♧♧♧

♧ 5. BÖLÜM "ARABA" ♧

ERKEKLER;

"Ya Uyaş o benim ayabam dedim sana. Bıyak onu..." Minik bedenine aldırış etmeden sinirlendirdiğini belli etmek için yumruklarını sıktı. Kaşlarını çatarak, cenneti anımsatan yeşillerini kıstığın da Ulaş büyük bir adam edasıyla göğsünü gere gere konuştu.

"Sen diğerleriyle oyna bununla ben oynıycam." Küçük adam inatla küçük kırmızı arabayı göğsüne bastırdı. Onundu bu, öyle değil mi? Alp'in değildi ki. Alp ondan izinsiz almıştı arabasını.

Ya da tam tersi...

"Ya bıyaksanaa! Hem kaykıp gitsene sen buydan. Beyil geycek."

Beril... Alp'in çocukluk aşkıydı. Oturdukları mahalleye geldi geleli çıkmıyordu küçük adamın aklında o altın sarısı saçları. Giydiği mor çiçekli elbisesi, cilveli konuşması, up uzun saçlarını savurarak; kıvırtması, inatçılığı... bir de o kocaman, ışıl ışıl bakan kahve gözleri...

Aşk'tı işte bu...

Alp'in aşkı...

Adından başka hiç birşey bilmiyordu küçük adam Berili hakkında. Çok değil sadece 5 ay kalmıştı küçük aşkının yanında. Sonra babasının işleri yüzünden taşınmak, -vazgeçmek- zorunda kalmıştı, çok sevdiği mahallesinden; aşkından...

"Vermiycem dedim sana. Sen küçüksun bunu kıyaysın. Ben bununla oynıycam şimdi, sen büyüyünce gel al bunu benden olur mu?" İnandı hemen abisine, sevinçle kafasını salladı. Abisi iyi bakacaktı emanetine.

Bu arabaya birşey olsun istemiyordu. Beril'in den kalan tek parçaydı bu ona.

"Yakışıkyı bak sana ne aydım ben."

"Aydım değil akıyyım, aldım diyceksin.Hem ne aydın bakayım?" Meraklı gözlerle karşısında ki minik bedenin üzerine yürüdü, küçük adam; biraz önce düzelttiği kelimeyi yanlış söylediğini farketmeden.

Altın sarısı saçlarını savurarak kıkırdadı Beril. "Yaynış söyledin... hımm Ayaba aldım. Bak biiyde adımı kazıdım, bunu hep sakla tamam mı?"

"Tamam..." diye mırıldandı küçük adam sessizce. Küçük kırmızı arabaya kucağına alarak, başını önüne eğdi. Arabanın sağ tarafına işlenen B harfini gördüğünde gülümsedi. Utanmıştı. Beril'i ona hediye almıştı. Kafasını ağır hareketlerle kaldırarak kaçamak bakışlar attı kıza. Ardından yanağına hızlıca bir öpücük kondurup geri çekildi.

"Beyil... biyiyomusun ben büyüyünce seninle evlencem. Çok seviyoyum ben seni, aşığım ben sana. Babandan istiycem seni. Sen benle evlencen mi?"

"Ya veymezse babam beni sana?"

"Kaçıyıyım ki kızım. Sen benim kayım olacaksın. O kaday!"

Zihnine akan anılar ile gülümsedi Alp.
Küçük adamın, büyük aşkı diye geçirdi içinden.

Kırmızı arabayı eline alarak dikkatlice inceledi. Hala ilk günkü gibiydi. Yeniydi... Parlıyordu, hiç bir şey olmamıştı. "Ne dersin kardeşim, sence bunu almak için yeterince büyümüş müyüm?"

Ulaş elini kardeşinin omuzuna vurarak gülümsedi. "Geç bile kaldın. Olması gereken yer, senin yanın. Hem ben misafirin, ben de az duranını severim biliyorsun." Duyduğu büyük bir özlemle tebessüm etti Alp. Biliyordu.