UnknowNumber●°|suho|✔

☏16☏

*Suho*

"Chen,Baek,Kris ben dışarı çıkıyorum diğerlerinede söylersiniz..!"

"Nereye Hyung?"

"Biraz hava alıp geleceğim Chen."

"Peki hyung.Dikkatli ol.iyi gizle kendini."

"Pekala."

Siyah ceketimi giydikten sonra siyah atkımı ağzıma dolayıp şapkamı taktım.

Pek dikkat çekmiyordum.

Bir kış günü yoldan geçen bir insan gibi.

Aşağı indikten sonra etrafıma bakındım ve sola doğru yürümeye karar verdim.

Biraz ilerledikten sonra aklıma Seul gelmişti.Şimdi onu arasam...belki mutlu ederdim onu.

İnsanları mutlu etmeyi seviyorum.Aslında...Seul ile konuşmak iyi hissettiriyordu.Karmaşık yorucu ve kafa bunaltıcı hayatımdan uzaklaşıyor,eski ünlü olmadığım sakin hayatımda buluyordum adeta.

Seul aranıyor....

dıt...dıt...

-Alo?

-Selam..

-Joonmyun?Sen az önce beni mi aradın?

-Ihım...Evet?

-Vay be.Demek ki olabilir derken ciddiydin ha?

Güldüm.Bu kızın değişik tavırları beni güldürüyordu.İnsan değilmişim de uzaylıymışım gibi davranması....bilmiyorum.Daha önce bir fanımla bu şekilde uzun süreçli telefon görüşmesi yapmamıştım.Seul'a fan demek ne kadar doğru onuda bilmiyorum.Fanlık
duygularımın yanında basit kalır demişti.Yoksa bana...

-Hey,Joonmyun orda mısın?Dünyadan Joonmyuna dünyadan Joonmyuna

-Ah..evet,evet.Burdayım.Sadece dalmışım.

-Sorun değil.Hey,dışarıda mısın sen?

-Evet...yani hava almak için dışarı çıkmıştım.Gelen seslere bakılırsa...sende dışarıdasın?

-Evet markete kadar..Ah-

Konuşmanın geri kalanını dinlememiştim.Yani...dinleyememiştim.Çünkü az önce ellerinde poşetler olan kadına çarmıştım.Aramayı bekletmeye alıp ağzımdan düşen atkıyı hızlıca ecki haline getirdim ve bayanın poşetlerini ellerine verdim.

"Özür dilerim bayan.Dalgınım biraz."Sesimi değiştirmeyi ihmal etmemiştim.Bu kadın da..fanım olabilirdi değil mi?

"Ah,hayır sorun bende.Telefon görüşmesi yapıyordumda...dalmışım size çarptım.pardon bayım."

Kızla göz teması kurmadan tekrar özür dileyip yoluma devam ettim.

Arama hala beklemedeydi.

-Alo Seul?Orda mısın?

-Ah,şey seni unuttum ben.Ya az önce bir adama çarptımda..

-Bir adamamı çarptın...?

-Evet...Ya senle konuşurken dalmışım adama çarptım.

Duraksadım.

Hadi Canım.

Bu bir tesadüf olmalıydı.Az önce çarptığım bayan Seul değildi ya.Tabi...Seul'da olduğunu

söylemişti.Olabilme ihtimalide vardı.

-Joonmyun!Sen...Beni dinlemiyor musun!

Kulaklarıma zarar verecek türden sesten sonra kendime geldim.

-Hayır,dinliyorum bebeğim..Şey.Dışarda olduğum için pek konuşamıyorum da.

-Anladım.

Arkamı dönüp etrafı taradım.Az önce çarptığım kız çok fazla uzaklaşmış olamazdı.

İyice taradıktan sonra karşı şeride geçmek üzere olan bayanı görünce onun olduğu tarafa
doğru yürümeye başladım

-Joonmyun..Bugün çok sıkıcısın.

-Seul... şey ben şuan dışardayım ya etrafta birsürü kız var ve..beni tanımalarından
korkuyorum.Sağ bırakmıyorlar.

-Ah,pekala.O zaman sen konuşma ben konuşurum.Ama bazen cevap ver kendimi
deli gibi hissediyorum yoksa

Güldüm ve önümdeki kızı nedensizce takip etmeye devam ettim.Zaten birazdan yolumu ayıracaktım.

-Gülme.Pis kızlar yerler seni

-Pekala..Seul.Hava kararmak üzere.Sen hala dışarıda mısın?

-Evet...Eve vararım birazdan.

-Pekala.

-Ah...Tanrım.

-Seul?Ne oldu?

-Bir dakika Joonmyuun...Bu köpek çok tatlı ah...

Durdum ve çaktırmadan birşeyle ilgilineyormuş gibi karşımdaki kızı izledim.

-Seul.Üzerinde...ne var?

-Bir bakayım.Bir pantolon..lacivert bir hırka ve pembe bir bere var.İyide neden?

-Hey!Joonmyun.

-Joonmyun orda mısın?

Aramayı sonlandırdım.

Karşımdaki yavru köpekle oynayan kız...

Cidden Oydu.