KAÇIŞ

K6:HOŞGELDİN

•○●□■♤♡♢♧《6.Bölüm》♧♢♡♤■□●○•

Baş döndürücü yağmur hafif hafif yağıyor ve beni gülümsetiyordu. Hırkamın kapşonunu kafama çekip kulaklıklarımı taktım. Yağmur damlaları yüzüme yüzüme çarpıyor son buldukları yer ise yeryüzü oluyordu.

Bulutlar yavaş yavaş karanlığın içine Dünyayı hapsediyordu. Oysa ki kara bulutları sevmezdim. İçimi bunaltıyorlardı.

Telefondan gelen müzik sesinin kesilmesiyle olduğum yerde durdum. Cebimde ki telefonumu çıkartırken elimle telefonumun üzerine kapaklanırken onu yağmur damlalarından korumaya çalışıyordum.

Telefonumu karanlık ekranı açılmazken. Şarjımın bittiğini düşünüp telefonumu tekrar cebime tıkıştırdım. Bu sefer müzik yerine insanları dinlemeyi tercih ederek kulağımda ki kulaklığı mı da çıkardım.

Herkes kendi halindeydi. Çoğu insanın yüzünü göremiyordum. Yağmur yağdığı için doğal olarak şemsiyeyle geziyorlardı. Hepsi benim gibi salak değildi sonuçta.

Yürüdüğüm yolun köşesinde ki ağacın altı dikkatimi çekerken. Gözlerimi kısarak ağaca doğru baktım. Birde şap şup sesler geliyordu. Anlam veremiyordum.

Gözlerimi biraz daha kıstıktan sonra bacaklarımı bükerek eğildim.

Eğilmemle şemsiyenin altında ki öpüşen sevgilileri görmem çok sürmemişti. Yüzümü ekşiterek . 'Olan var olmayan var be zalımlar ' diyip cıkcıklayarak yoluma devam ettim. Hiç edep hâya kalmamış arkadaş.

"Kiminle aldatmış"dedi yanımdan ilerleyen şişko teyze.

"Süleyman varya kız. Bizim arka sokakta ki tüpçü. Hah işte onunla."diyerek cevap verdi yanında ki diğer bir şişko teyze. Vallahi iki teyze kol kola vermişler tüm kaldırımı kaplamışlardı.

Teyzelerden kulağımı çekerek başka birine kulak ardı kesildim.

"O kızı bana ayarladın ayarladın, yoksa akşam sana göndereceğim kızın, benim evde hesabını keser öyle yollarım."dedi morul kafalı bir oğlan. Ne kadarda iğrenç konuşuyordu öyle midem kalkmıştı.

"Ya anne!. Mervelerde olacağım diyorum sana ya!."diyerek yanımdan cırlayarak geçen kıza gözlerimi kısarak baktım. Elini sıkıca tuttuğu sevgilisini görmesem inanacaktım. Vallahi helâl olsun ben bu kadar profesyonelce yalan söyleyemiyordum. Hele ki anneme!. Vallahi kadın tek mimiğimden neler söyleyeceğimi anlıyor. Birde o konu üzerinde değerlendirme yapıyordu.

Etrafta ki lerin +18 konuşmalarını daha fazla dinlememek için yan tarafta ki ara sokağa girdim. Burası onlardan çok daha iyiydi. Gerçi havada yavaş yavaş kararıyordu ama neyse.

Yürüdüğüm yolda tek bir sesli varlık bile görmezken. Önümde ki çöp konteynırından delice miyavlayarak çıkan kedi ödümü bokuma karıştırmış ve sesli bir şekilde sövmeme neden olmuştu.

Ulan her güne 'Bugün küfür etmeyeceğim' diye uyanıyor. Ama eninde sonunda bir şekilde ediyordum. Buda hayatın bana başka bir yönden hareket çekme şekliydi.

Hava iyice kararırken ofladım resmen karanlığa kalmıştım. O değil biri gelse ayak tırnaklarıyla suratıma eyfel kulesini çizse kimsenin ruhu duymazdı.

Issız yolda önüme göremeyecek dereceye gelmiştim. Neyse ki sokak lambaları biraz olsun önümü aydınlatıyor ve bana yardımcı oluyorlardı.

Neyse ki evimin sokağına girebilmiştim. Bu yüzden içim biraz daha rahatlamış ve derin bir nefes almıştım. Tamam belki evimi henüz görebilmiş değildim ama sonuçta cırlasam duyarlardı.