KAÇIŞ

NE İSTİYORSUN

Geciken bölüm için kusura bakmayın.... Güzel bir bölüm oldu diye düşünüyorum. Keyifli okumalar... :D....

•○●□■♤♡♢♧《28.Bölüm 》♧♢♡♤■□●○

***

"Merhaba."dedi o cırtlak sesiyle yelloz şırfıntı oramagonmaburamagoncu yalak Dilan. Samimiyetsizliği burnundan ilik ilik akıyordu. Birazdan peçete uzatıp 'Gözünü seveyim bi şu burnunu sil anacım' diyecektim. Ya da anacım demeyecektim. Çünkü o anacım kelimesine bile layık değildi. Sürtük.

"Merhaba."dedi Alper hemen atlayarak. Alpere doğru bakarken gözlerimi kıstım. Ben buna bu kızın bizim düşmanımız olduğunu öğretmemişmiydim. Hayır yani nerden geliyordu bu samimiyet.

Alper ona yolladığım ölümcül bakışları anlamış olacakki hafifçe yutkunarak başını eğdi. Sanırım onu öldürecek olmamı gözlerimde ki parıltıdan anlamış olmalıydı. Canım benim.

"Lafımı geri alabiliyormuyum?."diyerek hızla Dilana baktı Alper. Dilan da kaşlarını çatarak Alpere baktı. Sanırım ne demeye çalıştığını anlamaya çalışıyordu. "Ben seni hiç sevmedim. Evet o yüzden lafımı geri alıyorum."dedikten sonra bakışlarını bana çevirirken elini yumruk yaptıktan sonra baş parmağını yukarı kaldırdı ve 'hallettim kanka' diyerek ağzını oynattı. Bu çocuk beni rezil ediyordu. Elimi alnıma koyarken başımı olumsuz anlamda iki yana salladım. Vallahi Aslıdan daha mallarıda vardı.

Bence Aslıya şükür etmeliydim.

"Bu çocuk gerçekten sana bakıyor Ülkü!."diyerek eliyle eks aşkımı gösterdi Baran. Bu hâlâ oradamı kalmıştı. Resmen dibimize kadar gelen Dilanı ve çingen Ayşeyi fark etmemişmiydi. Bence bu olay tam bir göbek atılmalık bir olaydı. Ama Baranın delici bakışları benim üzerimdeyken o göbeği atamazdım.

Gözlerimi kaçırarak "Ne bana bakması. Saçmalamazmısın lütfen."dedikten sonra Gamzeye kaydırdım gözlerimi. En azından o 'Hayır bana bakıyor' falan diyip beni bu durumdan kurtarabilirdi. Ta ki Alperin "Aa kanka bu senin küçükken peşinde sümük gibi dolaşıp sen benle evlencen diyen Volkan değil mi?."cümlesini duyana kadar.

Ağzımdan uzun bir 'haah.'kelimesi çıkarken. Baran gözlerini irileştirerek bana baktı. Sonra irileşen gözleri ateşle bulanarak bir ton daha karardı. Sanırım beni öldürecekti.

Ya da ilk önce adını yeni hatırladığım Volkanı öldürecekti.

Baran gözlerini Volkana çevirirken kaşlarını daha fazla çatarak neredeyse ağzına değdirirken ona doğru bir adım attı. Bir çığlık patlatırken Baranın kolundan tuttum. Ama çocukta ki nasıl bir güçse beni de peşinden sürüklemişti mübareğin evladı.

"Ülküü!."diyerek 180 desibellik sesiyle bağırdı annem arkamdan. Sanırım bir boklar yediğimi anlamıştı. Kesinlikle eve gidince ağzıma sıçacaktı. Ya da Annem üzerime doğru gelirken ağzıma sıçma kısmını eve bırakmak yerine şuan gerçekleştirmeyi düşünüyordu. Bilemiyordum.

Baran hâlâ beni takmayarak Volkana ilerlerken bir yandan Baranın koluna koala gibi yapışmış diğer yandan da annem geliyormu diye arkama bakınıyordum.

Şuan haykırarak 'Ben yoruldum hayat neden üzerime geliyorsun beni geriyorsun amk' demek istiyordum. Ama annem arkamdaydı. Yapamazdım. Kendimi tutmalıydım. Bunu başarabilirdim.

"Sen kime bakıyorsun lan! "diyerek kükrerken bir yumruk geçirdi Baran. Tabi ben bir çığlık daha atarak Baranın kolundan ayrıldım. Benimle beraber arkam da ki annemde bir çığlık attı.

Volkan bir fişek gibi yerinden uçarken en son gördüğüm şey Volakanın kırılan burnuydu. 

***