21

425 60 7
                                    

Με το που χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκε αμέσως. Τον είδε ξαπλωμένο στο κρεβάτι να κοιμάται τόσο ήρεμα, τόσο γαλήνια που δεν ήθελε να τον ξυπνήσει. Πήγε και έκανε ένα γρήγορο ντούζ και κατέβηκε στην κουζίνα για να πάρει πρωινό. Σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα. Σήμερα θα γινόταν η πρώτη της έκθεση. Ετοιμάστηκε και ενώ ήταν έτοιμη να φύγει άκουσε το κλάμα. Γύρισε αστραπιαία και με το που το κλάμα σταμάτησε έτρεξε στις σκάλες τρομοκρατημένη.

Μπήκε στο δωμάτιο του μωρού περιμένοντας να βρει το παράθυρο ανοιχτό και το μωρό να λείπει. Έβγαλε μια ανάσα ανακούφισης όταν βρήκε εκείνον να κρατάει το μωράκι τους στην αγκαλιά του.

Είχε γυρισμένη την πλάτη του προς την πόρτα αλλά με το που άκουσε την Έμιλι να μπαίνει στο δωμάτιο γύρισε αργά και της έκανε νόημα να σωπάσει. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα έβαλε απαλά το μωρό πίσω στην κούνια.

«Είναι λες και μπορεί να καταλάβει πότε θα φύγεις από το σπίτι.» είπε ο Μάικλ ψιθυριστά.

«Μακάρι να μπορούσα να την έχω μαζί μου όλη μέρα.» είπε η Έμιλι κοιτάζοντας την μόλις 9 μηνών κορούλα τους.

Ο Μάικλ την τύλιξε στην αγκαλιά του. «Γιατί δεν με ξύπνησες;»

«Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω.»

Ο Μάικλ της έδωσε ένα γλυκό φιλί. «Καλή επιτυχία.»

«Σ' αγαπώ.»

«Κι εγώ σ' αγαπώ.»

«Φεύγω. Ελπίζω να βρω το σπίτι όπως το αφήνω και όχι βομβαρδισμένο.» φώναξε κατεβαίνοντας γρήγορα τις σκάλες.




Έφτασε στην γκαλερί και μπήκε μέσα τρέχοντας.

«Καλημέρα.» είπε στην κοπέλα από το ανθοπωλείο.

«Καλημέρα κυρία Ντάνιελς.»

«Κυρία Τόμσεν.» είπε η Έμιλι αυστηρά.

«Τώρα βρήκες να ξανά γίνεις φεμινίστρια Έμς;» είπε η Ντέμυ γελώντας.

«Ντι!» είπε η Έμιλι αγκαλιάζοντας την Ντέμυ.

«Το πιστεύεις πως σήμερα είναι η μεγάλη ημέρα; Τα κατάφερες.»

«Τα καταφέραμε. Μην ξεχνάς πως έχεις κι εσύ την μεγάλη σου ημέρα.»

«Ας είναι καλά η μητέρα του Άλεξ.»

«Αυτή που λες ότι δεν σε συμπαθεί;» ρώτησε γελώντας η Έμιλι.

«Δεν με συμπαθεί σου λέω. Μας έδωσε την γκαλερί μόνο και μόνο επειδή συμπαθεί εσένα και τον Μάικλ.»

STORM (POWER) Βιβλίο 2Donde viven las historias. Descúbrelo ahora