အထုတ္ေတြပိုက္ကာက်ြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
က်ြန္ေတာ့္ကေလးေလးကအိပ္ေနရွွာျပီ............။
YiXingကေတာ့ကုတင္ေပၚတြင္ေျခေထာက္ပစ္
တင္ကာစာဖတ္ေနရင္းမွက်ြန္ေတာ့္အားေမာ့ၾကည့္ကာ...
"yixing>>ျပန္လာျပီလား?"
စာအုပ္အားကုတင္ေပၚပစ္တင္ကာYiXingေမးလ္ိုက္တယ္။
"wuyifan>>ေအးးးLuhanအိပ္သြားျပီေပါ့"
"yixing>>ommငါျငိမ္ေဆးထိုးလိုက္တာေလ"
"wuyifan>>ျငိမ္ေဆး"
ႏွုတ္မွေရရြတ္လိုက္မိတယ္။
yixingကေတာ့စပ္ျဖဲျဖဲdesignျဖင့္မုန့္အားတစ္ကိုက္ကိုက္ကာ...
"yixing>>yifanမင္းကေလးေလးကတကယ့္အဆ္ိုးေလးပဲ!!ငါေတာ့လက္လံတယ္"
"wuyifan>>ဘာလို့လဲ?"
"yixing>>ေဆးမထိုးခ်င္လို့ဆိုျပီးေအာ္ေနတယ္ေလ!!"
"wuyifan>>aww"
ကုတင္နားေလ်ွာက္သြားကာအိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္luhanအားေစာင္ျခံဳေပးရင္းျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ဖိအိပ္ထားေသာလက္နွစ္ဖက္အားအသာအယာဆြဲမကာေစာင္ေပၚတင္ေပးမည္အျပဳျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းကစိတ္မခ်မ္းေျမ႔စရာ။
ျဖဴ.လႊလႊအသားအရည္ေလးမွာအညိဳေရာင္အကြက္ေတြကမနည္းမေနာ။
"wuyifan>>yixingသူ႔အတြက္ေသာက္ေဆးလ္ိုတယ္လို့မင္းမထင္ဘူးလား?"
"yixing>>ommငါေပးခ့ဲမွာပါ!!လက္ကဒဏ္ရာေတြအတြင္လူးေဆးေရာေပါ့!!yifanငါတစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္တယ္"
"wuyifan>>ဘာလဲ?"
"yixing>>ေျပာခ်င္တာဆိုတာထက္ေမးခ်င္တာ!!စိတ္ေတာ့မဆိုးန့ဲကြာ!!မင္းလည္းDoctorတစ္ေယာက္ျဖစ္ရဲ့သားန့ဲမင္းဘာလို့ဒီေကာင္ေလးကိုမကုတာလဲyifan"
"wuyifan>>ဒီေမးခြန္းအတြက္အေျဖကမင္းသိျပီးသားပဲေလyixing!!ငါကdoctorတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။
ေသြးစြန္းခ့ဲတ့ဲငါ့လက္ကေဆးကုဖို့မထိုက္တန္ဘူး"
"yixing>>'ဒါမင္းအမွားမွမဟုတ္တာ!!ဟိုမိန္းမေၾကာင့္ေလ!!အ့ဲဒီ့မိန္းမေၾကာင့္..."
