"Yixing//မင္းတကယ္ပဲ ဆုံးျဖတ္ျပီးျပီလား Yifan"
ခပ္ေအးေအးထြက္လာသည့္ Yixingအေမးအား သူမေျဖျဖစ္။
ေပါင္ေပၚမွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္စက္ေနသည့္ ကေလးေလးကိုသာ မမွိတ္မသုန္ စိုက္ျကည့္ေနမိသည္။
ခ်စ္တယ္ ကေလးရယ္!
ဘာအျပစ္မွမရွ္ိပါပဲ ကေလးကို ကိုယ္ခုတံုးလုပ္မိခ့ဲတယ္...Miyanae!
"Yixing//ငါေျပာခ့ဲပါတယ္ Yifan!
Luhanရဲ့ႏူးည့ံမွုမွာ မင္းႏွလုံးသား ေတာင့္မခံနိုင္ပါဘူးလို့"
"Yifan//Luhanက December Nightမွာ
တဖြဲဖြဲက်တတ္တ့ဲ နွင္းစက္ကေလးေတြနဲ့ တူတယ္Yixing! ျဖဴ.စင္ျပီး ႏူးည့ံလြန္းတယ္!"
"Yixing//Yeollieကို ထားတ့ဲမင္းသေဘာ
ထားကိုေျပာင္းျပီး မင္းLuhanကို လြတ္လပ္စြာ ခ်စ္လိုက္ပါလား Yifan"
"Yifan//ဟင့္အင္း မျဖစ္နိူင္ဘူး! 38ႏွစ္အရြယ္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရ့ဲ အခ်စ္က အသက္20အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္န့ဲ
မတင့္တယ္ဘူး! လူေတြက့ဲရဲ့လိမ့္မယ္ Yixing"
"Yixing//အ့ဲဒါ မင္းအေတြးပါ Yifan!
အခ်စ္မွာ အသက္အရြယ္ အတိုင္းအတာ ရုပ္ရည္ ပကာသန ဘာတစ္ခုမွ မလိုအပ္ဘူးေလ"
"Yifan//မဟုတ္ေသးဘူးYixing! မင္းျကည့္စမ္းကြာ သူအိပ္ေနတာေလး ဘယ္ေလာက္ျဖဴ.စင္သလဲ? ကေလးေလးလိုပဲ!
သိပ္ခ်စ္ဖို့ေကာင္းတယ္ ! သူ့ရဲ့လွပတ့ဲ အနာဂတ္ကို ငါ့ကိုခ်စ္ျပီး အလဟာသ မကုန္ဆုံးေစခ်င္ဘူး"
"Yixing//ဒါဆိုမင္းက Luhanကို ျပန္ပို့မယ္ေပါ့"
"Yifan//omm"
သူေလးပင္စြာ ေခါင္းကိူညိတ္ျပရင္း စားပြဲေပၚရွိ သတင္းစာအား Yixingထံ ကမ္းေပးရင္း....။
"Yifan//အ့ဲလိပ္စာအတိုင္း မင္းLuhanကို သြားျပန္ပို့ေပးလိုက္ Yixing"
"Yixing//Luhanက လိုက္ပါ့မလား?"
"Yifan//မင္းစိတ္မပူနဲ့Yixing! Luhanအတြက္ ငါတာဝန္ယူတယ္! မင္းသာမနက္ျဖန္ သြားပို့ဖို့ စီစဥ္ထားပါ"
"Yixing//omm မင္းသေဘာအတိူင္း ျဖစ္ေစရမယ္ !"
"Yifan//Xie Xie Ni"
