fic start>>
"luhan//က်ြန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခုေျပာစရာ
မရွိဘူးလားးးge!"
laptopတစ္လုံးန့ဲ အလုပ္ရွုပ္ေနသည့္
သူ႔နားသြားျပီး ကြ်န္ေတာ္စကားလမ္းေၾကာင္း
ခင္းလိုက္သည္။
"wuyifan//ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ…ယုန္ေလး"
ခင္ဗ်ားးးတကယ္ပဲမသိတာလား?ဒါမွမဟုတ္
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခ့ဲတာလားးးGe!
"luhan//က်ြန္ေတာ္…"
စကားလုံးေတြက ထပ္ျပီးထြက္က်မလာ။
ဝမ္းနည္းမွုက ရင္ဝမွာတစ္ဆ္ုိ့ေနဆဲ။
"wuyifan//မင္းေနမေကာင္းဘူးလားယုန္ေလး"
ႏွဖူးေပၚလက္ေတြတင္ကာ ေမးလာသည့္
Geလက္ကေလးေတြ……။
တကယ္ေႏြးေထြးလြန္းတယ္။
ဒါေပမ့ဲGe…ဒါေတြကအတုအေယာင္ေတြတ့ဲလား??
က်ြန္ေတာ့္မွာ ဘာအျပစ္ရွိခ့ဲလို့လဲGeရယ္!
Geန့ဲပက္သက္ျပီး က်ြန္ေတာ္ဘာအမွား
လုပ္ခ့ဲမိလို့လဲဗ်ာ……။
"wuyifan//ဟင္ မင္းငိုေနတယ္ ဟုတ္လားယုန္ေလးးးWae?"
"luhan//က်ြန္ေတာ္မငိုပါဘူးးးge!"
"wuyifan//မင္းမလိမ္န့ဲယုန္ေလးးးမင္းငိုေနတာ
ငါသိတယ္!ဘာလဲ? ဘာလို့လဲ? မင္းကိုဘယ္သူ
ဘာေျပာလို့လဲ? ငါ့က္ုိေျပာစမ္း"
ဒါဟာဟန္ေဆာင္မွုေတြ မဟုတ္ရင္
က်ြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဝမ္းသာမိလိုက္မလဲ Geရယ္"!
"wuyifan//ဧကႏၲ မင္း မင္း ငါ့ဆီကထြက္သြား
ခ်င္လို့လားးLuhan"
က်ြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရတယ္။
Geမ်က္ဝန္းထဲက ခန့္မွန္းလို့မရတ့ဲ အရိပ္အေယာင္ေတြ။
ေခါင္းေလးကို ေျဖးညွင္းစြာ ခါယမ္းလိုက္ျပီးး
"luhan//ဟင့္အင္းးGe!.Geသာခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္
Geနားမွာတသတ္လုံး ေနခ်င္တာ"'
က်ြန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ ျပံဳးသြားတ့ဲ
Geအျပံဳးေလးေတြက အရမ္းလွတယ္!
"wuyifan//အဟက္ ငါကခြင့္ျပဳျပီးသားပါ
မင္းသာဆႏၵရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ့…"
