Mucize Uğurböceği ile Karakedi

2. Bölüm ~ gerçek kimlikler ~

ADRİEN

Şu an gerçekten kendimi durduramıyordum ve direk olarak Marinette e odaklanıyordum çok sevimliydi ben bu sevimliliği nasıl daha önce göremedim ki anlamıyorum ama onu istiyordum ...

MARİNETTE

Adrian tam beni öpecekken dışarıdan bir patlama sesi duyuldu . Yuh ya bende de eşşek şansı var resmen .!!!
Patlamalar giderek artıyordu ve ben daha çok irkiliyordum en son patlama okulun önünde olmuştu ve o kadar şiddetliydi ki benim küçük bir çığlık atmama neden oldu  ve adriana doğru biraz geriledim dönüşme zamanının geldiğini anlamıştım .

ADRİEN

Bu olay tam da Uğurböceğinin gerçek kimliğini öğrenme fırsatımdı .
Marinette i alıp aşşağı indim ve onu yanımdan ayırmadım. Tahmin ettiğim gibi olay yerine Uğurböceği hala gelmemişti.

"Adrian ben lavaboya gidiyorum "

" Tamam ben de çantamı sınıfta unutmuşum zaten onu bi alayım da geleyim "

" Tamam "

Marinette lavaboya girdiğinde saklandim ve onun çıkmasını bekledim bir süre sonra marinette yerine Uğurböceği çıktı tam tahmin ettiğim gibi . Ben de bir yere gidip dönüştüm ve dışarı çıktım ve büyük şefi gördüm ama olamaz benim böceğimi ipe bağlamış ve ve dev bir çorba havuzunun içine doğru yavaşca indiriyordu. Ben de koşarak sopamla ipi kestim ve Uğurböceğini yakalayarak karşı tarafa atladım böceğimin iplerini çözerek şefe doğru ilerledik

"Akuması çantasında olmalı karakedi"

"Evet böceğim"

" Bana böceğim deme kedicik "

"Tamam demem böceğim "

MARİNETTE  (UĞURBÖCEĞİ)

Karakedinin bana böceğim demesi sinirimi bozuyordu ama odaklanmaya çalışıyordum şef karakediyi bir duvara fırlattı ve tekrar kaldırıp bi evin çatısına firlattiginda karakedi yerde hareketsiz yatıyordu ve ben o kadar sinirlenmistim ki şefi birkac hamlede yenip Akumasını çıkarttım ve iyleşitip karakedinin yanına koştuğumda karakedi çoktan uyanmıştı.

ADRİEN  (KARAKEDİ )

Kolum çok acımıştı ve hala acıyordu ama Uğurböceği yanimdayken unutuyorum

"Karakedi iyimisin ? "

"İyiyim böceğim merak etme sadece kolum biraz ağrıyor "

"Ne çok acıyor mu hastaneye gidelim bişey yapalım böyle kalmasın "

" saçmalama böceğim gerek yok "

"Ne demek gerek yok bişey olabilir !"

Benim için endişelenmesi hoşuma gitmişti galiba onu yavaş yavaş elde ediyordum ve bu beni çok mutlu ediyordu

*bip bip bip *

"Bir dakikan kaldi böceğim ama sana birşey söylemek istiyorum hemde çok önemli! "

"Tabi, ama çabuk ol "

"GERÇEK KİMLİĞİNİ BİLİYORUM "

"NE !!  Nasıl ne zaman ?!!!"

Küçük bir sırıtış attım 

"Marinette , sen de beni biliyorsun "

Çok şaşırmıştı

MARİNETTE

Beni nasıl biliyordu gerçekten anlamıyorum hem ben nasıl onu tanıyorum derken normal halime döndüm karakedi ise bana sırıtarak bakıyordu . Ama durrr ben bu sırıtışı bir yerden tanıyorum ama nereden ?!

"Benim gerçek kimliğimi öğrenmek istersin bence"

"Neden !??!"

Dememe kalmadan karakedi dönüşmüştü ve bu b-bu neee adrian mıydı kendime inanamıyordum şu an ben bunu nasıl farkedemedim ya ağzım beş karış açık kalmıştı ve dalmıştım çeneme deyen bir elle irkildim ve bu el adrian ın dı ağzımı kapatıp dudağıma küçük bir öpücük kondurdu ve gülümsedi benim de yüzümde hafif bir tebessüm oluştu ve kızardım .

ADRİEN

Marinette i istiyordum bu yüzden korkmayacaktım . Tebessüm ederek yere baktığını gördüm çok saf ve masum duruyordu

"Marinette ?"

"Hmm "

Hala yere bakarak konuşuyordu utandığı her halinden belli oluyordu

"Utanmana gerek yok marinette ."

" - .... "

"Lütfen marinette sen de benden hoşlanıyorsun biliyorum "

Kızarmıştı, yine ...

"-...."

"Marinette bana bunu yapma"

"Tamam itiraf ediyorum........  senden hoşlanıyorum   "

"Bu şimdi evet mi demek?!!"

Kafasını olumlu anlamda sallayınca istediği oyuncağa kavuşan çocuk kadar mutlu oldum ve  sarıldım dudaklarını öpüyordum...