Bu Benim Hayatım

Bölüm 7

Gözlerime inanmıyorum . Bunlar ne kadar zamandır burdalar. ? Buraya geldiğim için pişman olmuştum. Bir süre kaanı görmek istemiyordum. Aslında kaan bana öyle bişey yapmamı söylememişti. Söyleemişti ama o anda yapmamı söylememişti. Ben aniden bir sinirle  yapmıştım. Ömerle göz göze geldiğimizde elini kaldırarak bana selam gönderdi. onun bu hareketine karşı  Bende ona elimi salladım. Orda oturan herkes sırasıyla bana dönmüştü. Ama kaan  herkesten sonra dönmüştü. Havalar soğuktu. Kar yağmıyordu. Ama hava serin olduğundan dolayı siyah kot ve siyah bir mont giymişti. Ban bakınca bende ona baktım . Gözlerimiz bir birinize bakarken kalbimin çok hızlı attığını hissedebiliyordum. Sanki
Bana baktığı zaman nefesim kesiliyordu. Ona karşı tam şu anda değişik bişey hissetmeye başlamıştım. Ama çok garip bişey. Sanki kalbime siyah bir hançer saplanmıştı. Onna aşık değildim. Yada en azından şimdi olmamıştım. Sanki bana o kapkara gözlerle bişey anlatıyormuş gibiydi. Derin bir nefes aldığım sırada masada bir hareketlenme olmuştu. Ömer ayağa kalkmıştı. Bana doğru geldiğini fark ettiğim sırada hala kaanla göz göze bakıyorduk . Ömerin elini kolumda hissetmemle bakışlarımı ayakta duran ömere çevirdim.

Ömer;
"Otura bilirmiyim? Boşmu?"

"Ah tabiiki oturabilirsin. Otusana " dediğim sırada sndelyeyi çekip oturduktan sonra konuşmaya başlamıştı.

"Ee bugün okulda terör estirip okuldan erken çıkmışsın. Ve sanırsam kaana bulaşmışsın. Ben orda yoktum. Seni burada gördüğümde nasıl olduğunu merak ettim sorayım dedim . Ha bu arada çocuk okuldan uzaklaştırma almış haberin olsun " dediği zaman şaşırmıştım.Çünkü çocuk inkar etmişti.

"Ama nasıl olur? Yani çocuk inkar etti. O yüzden cok şaşırdım. "

"Sanırsam kaan gördüklerini anlatmış olabilir. Yani kaan adaletli  birisidir ondan. "  Nee!!! Kaan . Beni. Savunmuştu.
Gözlerim şaşkınlıktan büyüdüğü sırada ömer konuşmasına devam etti.

" Sen neden kaana bağımışsın?"

"Önemli değil ya ona engel olduğum için bana sinirlenip, yaptığını düşünmüştüm ondan "

"Kaan bir kıza bişey yapacağı sırada kimseyi karıştırmaz yani kendisi yapar . Onun yaptığını sanmıyorum."

"Yani sence o yapmadı. Öylemi." Dediğimde hayır demesini bekliyordum. Yani eğer öyle demesse onun hakkını almış oşacaktım ve ne olursa olsun ondan özür dileyecektim.

"O yapmamıştır."  Offf ya gerçekten onu dinlemeliydim. O bana 'ben yapmadım' demişti ama ben  onu dinlememiştim.Ya şimi yanına gidecektimyada yarın okulda boş bir zamanını bulmalıydım. "Suna biz kalkıyoruz heralde görüşürüz "deyip kalkınca arakasında "görüşürüz" diye seslendim. 4 kişi kalkınca masada sadece Zeyneple Kaan kalmıştı. Kalacaklar tabi suna onlar sevgili . Benimle kalacak hali yok ya. Aradan 10-15 dakika geçtikten sonra sanırım zeynep lavaboya gitti. Evet suna tam zamanı . Git konuş kızım. Hade deyip ayağa kalktım.masaya yaklaştıkca nefes alıp verişlerim hızlanmıştı. Ona bir adımdaha yaklaştığım sırada telefonla ilgilendiğini fark ettim . Masada otururken bana arkası dönüktü. Masadan bir tane sandelye çekip tam karşısına oturdum . Onunbeni terslemesini bekliyordum . Ama terslememişti. Onu  konuşmadığını anldığım zaman benim konuşmama gerktiğini fark ettim. Derin bir nefes alıp dışa bıraktığım zaman
"Nasılsın " diye sordum . Kafasını hafiföe kaldırp bana baktığı zaman şirin şirin gülmeye çalıştığım.

Kafasını tekrar telefona gömdüğü sırada

"Ne var"Dediğizaman durumun ciddiyetinin farkına vardım ve hemmen konuya girdim

"Ben çok ö-özür dilerim. Yani senin yaptığını düşündüm. Ondan çok sinirlendim. Ve teşşekkür ederim . Gerçekleri söylediğin için. "

"Ömer mi söyledi. ?"

"Yani evet."

"İyi şimdi  gidebilirsin" ve evet zaten çok konuşmuştuk. Ve egonun vücut bulmuş hali sunayı aşşağılar. E-evet.

"Neden tersliyorsun. Buraya gelip sana haksızlık yaptığım için özür diliyorum.ama sen napıyorsun.? Beni tersliyorsun ." dediyce telefonu masanın üstüne bırakıp kafasıyla  bana yaklaşarak bu söylediğimim üstüne cevap verdi;

"Bak güzelim kimse benim zaten hakkımı yiyemez. Bir konuyu benim yaptığımı düşündün o kadar tammam hadi canım "
Dediğinde çok sinirlenmiştim. ama neden olduğunu bilmeden onun ağzından beni affettiğini duymak istiyordum.

"Sinirlenmiyorm. Tam..." tam konuşmama devam edecekken masaya zeynep'in geldiğini fark etmiştim. Bu sırada biz kaanla hala göz göze bakıyorduk. Tam kalkacakken

Zeynep

"Aa,suna otursana . Ne gerek var kalkmana. Zaten yokluğumdan istifade edip aşkımla kaynaşmışsınız . Aslında şaşırdım biliyormusun?" Kpnuşmaya devam ederken bu sıra da kaşlarıma hafif çatık, hafif havaya kalkık pozisyonu verdim bu sırada zeynep monuşmaya devam etti.

"Aslında biliyormusun ?kaan o kadar kolay ona karşı gelen kişilerle bu kadar çabuk bir masada oturup konaşacak derecede affetmes . Doğru hayret"
Dedi iğneleyici bir şekilde...