Bu Benim Hayatım

Bölüm 8

Kaan benden önce söze başlayarak
"Zeynep saçmalama,ha yok ben saçmalıyacam dersen hemen defol"! Dediği esnada bense onu izliyordum . Yine söylüyorum; onu sevmiyorum yada hoşlanmıyorum ama ona hayranlık duyuyordum . Sanki kimsenin ulaşamadığı gizli bir sıra ulaşmış gibi. Mutlu. Heycanlı. Değişik hissediyorum. Kendime gelip gözlerimi kaanın üstünden çekip zeynep e baktım ve konuşmaya başladım.

"Bence. Yani kesinlikle boş konuşuyorsun"

"Ama bana söylediğin gibi sevgilimden uzak durmuyorsun. " kelimeler ağzından dökülürken çok ıtanmıştım. Neyle suşluyor bu kız beni. Düşüncelerin derinliklerindeyken kaanın sert sesiyle kendime geldim.

"Zeynep kendine gel . Mantıklı konuşmuyorsun . Sonra hatırlayınca utanacaksın eminim. İstersen konuşmayı kes"
Dediğinde zeynep mahcup olmuştu . Sanki hani bir kadın önemsediği insanın yanında yemek yerken ona çok yediği söylenmiş gibi bir ifaade almıştı. Çok belirgin olmasada gözleri yaşarmıştı. Aralarında bişey varmı bilmem ama kesinlikle zeynep kaana karşı bişeyler hissediyordu. Bir kız olarak bu u anlaya biliyordum. Zeynep konuşmadan bir sinirle kalkıp kafeden çıktı. Kaana baktığımda hiç umursamamıştı. Ama belkide nen olmadığım zaman söyleseydi bu kadar umutsamazdı. Kaana bakıp konuşmaya başladım.
"Kaan ayıp etmedinmi . Benden hoşlanmadığını biliyoruz . Yani en azundan fark ediyoruz. Benim yanımda böyle söylemen onu kırmıştır" vay canına. Ve içiödeki merhametli suna dışarı çıkar...
Kaan altta kalırmı? yapıştırır lafı

" kendini önemli sanma seni savunmak için yapmadım. Zeynep senden daha önemli zaten ama benim hakkımda söyledikleri beni kızdırdı."tabii ya yürüyen ego, egonun vücut bulmuş hali.

"Ya zaten senin gözünde önemli olmak neyi değiştirirki? Yanini senin için önemli olmak isteyen kim"

"Ne güzel işte hem önemli değilsin hemde zaten önemli olmak istemiyorsu. İnan bana benim için şuanda tek gecelik kızlardan farkın yok." Ağzım açık son sözünü hazmetmeye çalışırken söylediği sözün ciddiyetine vardım.

"Aa ne tesadüf hiç bir zaman senin o tek gecelik dediğin kızlardan olmayacam . Buraya senden özür dilemeye geliyorum. Ama hata bende " sözlerimi bitirdikten sonra ayağı kalkıp onun önünden geçerken bana ettiği laflardan dolayı gözlerim dolmuştu . Ve bileğimde hissetiğim elle istemsizce gözümdeki yaş döküldü.

"Kaan bırak kolumu. Tamam belki sevgilinle aranı bozduğum için kızdın ama ben bu lafları hak etmedim. " derken gözümden bir damla yaş daha düşmüştü. Aslında okadar sulu göz değilim ama kaanın söylediği sözler ağrıma gidiyordu. İstemsizce ağlamak istiyordum.Belkide karşılığında ona bişey yapamadığomdan olsa gerek.

"Otur."! Dedi emir vererek

"Asla oturmoyacam." Ve bir damla göz yaşı daha

"Oturmassan pişman olabilirsin" derken gözlerimin içine bakıyordu. resmen gözünün siyahıyla beni boğuyordu.
Oturdum.
"Tamam oturdum ama neden bence bu kadar ağlattığın yeter."
"Benmi ağlattım seni?" Olamaz . Hayır ben -sen ağlattınmı dedim .

"Ha-hayır senin söylediklerin kalbimi kırdın"... daha konuşacakken telefonum çaldı. Annemdi . Telefonu açıp konuşuğum sırada annem iyi olmadığını eve gelmemi söyli bunları kaan söyleyip kalktım. Tekrar koşumu tutup kulağımı dudağına yaklaştırdı. Derin bir nefes alınca sigara ve vanilya kokusunun harika kaeışımını içime çektim.

"Zeynep benim sevgilim değil. Yarın okul sonrası benim yanımda durmanı istiyorum."

"Hayır . Hem zeyneple aranızdaki şey her neyse beni ilgilendrmez .yanınada gelmeyecem"

"Geleceksin" dediğinde kolumu çektiğimde bırakmıştım ve tebessüm etmişti. Onda gülümsemek bir başka güzel duruyordu.
Neymiş efendim okul sonrası yanıma gelecekmişsin. Hah çok beklersin ukala. Egoist. Kendini beğenmiş . ÇİRKİN!! Zengin zübbe...

Binadan merdivenleri çıkarken hala kaana laflar yağdırdığımı fark ettim . Ve önemsememem gerek sinyallerini beynime doladım. Evin anahtarını çantamdan çıkarıp kapıyı açtım ve annemşn odasına yürüdüm...