Forever Young

H.14 Jake!!

Maria's P.O.V

Ik zat in de auto opweg naar het vliegveld. Harry zei dat hij me wel wou brengen. "Are you okay?" vroeg hij bezorgd. "Yeah..I'm fine" loog ik. Tuurlijk gaat het niet. Mijn eigen broer is niet helemaal lekker. Ik heb Nialls hart gebroken. Waarom nam ik geen afscheid? Misschien omdat ik daar niet tegen kan. Ik wou niet dat ik bij Niall zou uitbarsten. Deels voelt het dat ik iedereens vakantie heb verpest. Harry rukte me uit mijn gedachten. "He..It's gonna be okay. Niall loves you. You must understand that." Ik reageerde er niet op. Inplaats daarvan keek ik naar mijn schoenen. Ik voelde me echt heel schuldig. "Can you tell him that I love him?" zei ik. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Sure, no problem"

We waren al snel bij het vliegveld. Terwijl ik uitstapte verontschuldigde ik me. "I'm so sorry, I ruined your holidays" "Girl, its okay." Hij stapte uit en liep naar me toe. "I'm gonna miss you, we all gonna miss you" hij gaf me een dikke knuffel. "I'm gonna miss you too" een traan rolde over mijn wang en ook over die van Harry. "Stay strong" zei hij. "Thank you" Hij stapte weer in de auto en reed weg.

Ik liep het vliegtuig in. Gelukkig had ik een plek bij het raam. Ik stopte mijn handbagage in de plek boven mijn stoel. Ik pakte mijn mobiel en deed mijn oortjes in. Het duurd toch nog wel even voordat het vliegtuig start. Een jongen van ongeveer mijn leeftijd kwam naast me zitten. "Hey" vormden zijn lippen. Ik deed mijn oortjes uit en zette de muziek uit. "Hey.." zei ik terug. Meestal vind ik het raar als wildvreemde tegen me beginnen te praten, maar voor nu maakt me het niet uit. De jongen ziet er aardig uit, dusja.. "Where are you going?" vroeg hij. Fijn..nu moet ik weer Engels praten. Eigenlijk us het niet zo erg, want ik heb de hele vakantie al voor de helft Engels moeten praten. "Home" zei ik. "You?"

"My grandparents" zei hij. "You're going home, but you don't look very happy.."

"Yeah..It's not that I hate home. But I don't wanna go home."

"Why not?" hij leek wel een journalist.

"My brother is not okay"

"Oh..I'm sorry"

"No no it's okay"

"But why are you going to your grandparents?"

"Escape" zei hij kort. Was hij nou aan het weglopen?

"Why? You don't like your home or England?"

"No, I love England, but my home..I hate it"

"Uhm why?"

"It's just something...." verder sprak hij niet.

"He, I said the truth. Now it's your turn"

"I don't like my parents. You see..They are the worst parents you can have." die jongen heeft lef. Dat zeg je toch niet over je eigen ouders..?

"So, you hate your parents?"

"Hate is a big word but yeah. I hate them." Toen het gesprek begon was hij nog een blije jongen. Nu trekt hij weg.

"What's wrong?" vroeg ik een beetje bezorgd.

"Sorry, but I don't like to talk about that"

"Oh sorry.."

Het vliegtuig begon te starten. Ik hou er echt niet van als het vliegtuig omhoog gaat. Toen het vliegtuig eindelijk boven was, begon ik weer te praten tegen de jongen.

"So, what's your name?" vroeg ik nogal awkward.

"Charlie, your name?" Wat een mooie naam. Echt Engels.

"Maria" zei ik. "That's a nice name" complimenteerde hij me.

"Thanks you too" zei ik.

"You know, you look a lot like my girlfriend." dus hij heeft een vriendin. "Same hair color, skin, eyes.." was dat nou een compliment of een belediging? Ik gok maar op een compliment. "Uhm..Thanks" zei ik maar.