Forbidden (H.S. Fanfiction)

Eight

Καταρχήν δεν περίμενα να χάσω το βραχιόλι μου,πόσο μάλλον να μου το επιστρέψει ο Harry και να γράψει ένα τέτοιο σημείωμα. Να προσέχεις οτιδήποτε σε κάνει να λάμπεις... Από κανένα μυθιστόρημα ή κάτι τέτοιο θα το είδε, αποκλείεται να το σκέφτηκε ο ίδιος,αλλά ήταν πολύ γλυκό εκ μέρους του που μπήκε στον κόπο να γράψει κάτι τέτοιο για εμένα και οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσε.

"Hey,τι λέει στο χαρτάκι;"Ρωτάει η Gigi ενώ προσπαθεί να πιάσει το σημείωμα από τα χέρια μου αλλά μάταιη η προσπάθεια της καθώς το σκίζω στα γρήγορα και το αφήνω να γλιστρήσει από τα χέρια μου μαζί με το βραχιόλι. Ωστόσο, όμως, μένω ξαφνιασμένη από την 'χωρίς να το θέλω' κίνηση μου και σκύβω θλιμμένα το κεφάλι μου για να αντικρίσω το πλέον σκισμένο χαρτάκι στο πάτωμα καθώς το έσκισα δίχως δεύτερη σκέψη. Πιάνω σιγά σιγά το βραχιόλι και το δένω γύρω από τον δεξί μου καρπό. Το φέρνω κοντά στο πρόσωπο μου για να το παρατηρήσω και το φωτοστέφανο μου το κάνει να αστράφτει υπερβολικά πολύ μπροστά στα μάτια μου οπότε το κατεβάζω αμέσως. Να πάρει! Ήθελα να κρατήσω το σημείωμα και να το κρύψω κάπου που μόνο εγώ θα ήξερα. Τώρα είναι για τα σκουπίδια.

"Γιατί το έσκισες Taylor;!"Μου φωνάζει και πάει να σκύψει για να πιάσει το σκισμένο χαρτί αλλά το χέρι μου ακουμπάει τον ώμο της κάνοντας την να μείνει ακίνητη και να σηκώσει το βλέμμα της σε εμένα. Το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού μου με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί θέλω να το κρατήσω αλλά υπάρχει και αυτό το πολύ μικρό μέρος του εαυτού μου που φωνάζει να το κρατήσω όχι επειδή θέλω,αλλά επειδή πρέπει. Νικάει το πολύ μικρός μέρος του εαυτού μου και έτσι σκύβω ολόκληρη, απλώνω τα δάχτυλα μου για να πιάσω τα λιγάκι τσαλακωμένα κομμάτια του σκισμένου μικρού χαρτιού χωρίς να κοιτάξω την Gigi, στέκομαι πάλι στο ύψος μου και κατευθύνομαι προς το κομοδίνο για να τα βάλω στο συρτάρι που βρίσκεται προς την πλευρά του κρεβατιού μου στα δεξιά. Το ανοίγω και βλέπω ένα πολύ μικρό κουτί. Γρήγορα τα στριμώχνω εκεί μέσα και κλείνω το συρτάρι αργά και ήρεμα τελειώνοντας την κρύψε-το-σημείωμα διαδικασία. 

"Δεν είδες τι ήταν και ποιος το έγραψε;" Την ρωτάω με ένα ίχνος κατηγορίας να ακούγεται πίσω από την φωνή μου και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου περιμένοντας μια απάντηση, κι ας ξέρω ωστόσο ποια είναι.

"Εντάξει με έπιασες. Να προσέχεις οτιδήποτε σε κάνει να λάμπεις. Harry. Είναι τόσο υπέροχο αυτό που έγραψε! Μόνο που εσύ μόλις τώρα το έσκι-"