GECENİN MASKELERİ

1.Bölüm - Geçmiş

Herkese yeniden merhaba. Tan Yeri adlı hikayemden sonra buraya baya uzun bir süre ara vermiş ve diğer hikayelerimin taslaklarıyla ilgilenmiştim. Bu arayı bugün sonlandırmaya karar verdim ve tekrardan kalemimle karşınızdayım. Benim için yeni bir başlangıç olacak olan ve Tan Yeri'nden sonra göz bebeğim haline gelmiş bu hikayeme, benim için özel bir gün olan 7 temmuz tarihini bilerek seçtim. Gecenin Maskeleri ve değerli kahramanlarını sizinle doğum günümde buluşturmak istedim. Umarım her bir karakter gönlünüze dokunur ve keyifle okursunuz.

Buraya başlama tarihinizi yazabilirsiniz. Ben hikayemin yayınlama tarihini ve saatini not düşeceğim. (7 Temmuz 2023, 11.07 )

Hadi başlayalım...

                                    🌑

Alışkanlık... İnsanları sinsice pençesine alan kimi zaman ölümcül sonlara adını altın harflerle kazıyan, insanoğlunun en güçlü düşmanlarından bir tanesi. O öyle bir düşman ki ne ikizi nefret gibi kolayca unutulabilir, ne de kardeşi aşk gibi sınırlarından taviz verir.

Tüm bu gerçekliği düşünerek oturduğum banktan kalktım. Tam karşımdaki dükkandan ayırmadım gözlerimi. Elimdeki zarfın içindeki kağıtlar onların tüm geçmişiydi. Ben de pekala şu an müşterilerine servis yapan bu insanları geçmişleriyle yüzleştirecektim. Ardından beni kabul etmek zorunda kalacaklardı. Ben artık hiçbir şeyden haberi olmayan aptal aşık değildim. Ben bu insanların kaderine ortak olmak için buradaydım.

Elimdeki zarfı sıkıca tutup, altın rengi yazıyla süslenmiş tabelasına göz gezdirdiğim Akaltın pastanesine doğru emin adımlarla ilerledim. Bugün sırların sonu, yeni bir hayatın başlangıcı olacaktı ve ben yeni hayatımın kapısını o dükkanın önünde araladım.

Buraya gelmeyeli tam 6 ay olmuştu. Ancak ben yıllardır bu dükkana uğramamışım gibi özlemle bakıyordum her yere. Bu küçük pastane değil miydi bana aşkı, sadakati ve dostluğu öğreten? Şimdi bana onların yanında kalabilmem için ne yapmam gerektiğini de öğretmeliydi.

Adımlarım gördüğüm yüzle yavaşlarken, yüzüme samimi bir gülüş yerleştirdim. Işıl şaşkınlıktan kocaman açtığı gözleriyle tam karşımdaydı.

" Laçin? "

Bu kıza asla soğuk davranamazdım. Beni ilk kabul eden Işıl'ken bunu ona yapamazdım. Bir anda bu pastanede işe başladığım gün geldi gözlerimin önüne.

Işıl, Karan'a masum masum bakarken benim için yalvarıyordu.

" Ne olur burada çalışsın, lütfen. Yanınızda dura dura yaşlandım, bana arkadaş olur en azından "

Işıl'ın yakarışları bir zaman sonra işe yaramış ve işe alınmıştım sonunda.

Karan her zaman ki donuk ve sert surat ifadesiyle " Bugün başla! " diye emir vermiş ve sipariş almak için başka masaya ilerlemişti.

Işıl çekingen bir ifadeyle yanıma ulaştığında bu anı gözlerimin önünden uçup gitti.

" Seni gördüğüme çok sevindim " dedi hem üzgün hem çekingen bir ifadeyle. Kollarımı ona sardığımda o da hemen sarıldı.

" Senin bir suçun yok. Hiçbirinizin bir suçu yok. Saplantılı bir manyak gibi size kendimi kabul ettirmeye çalışan benim " diyerek sırtını sıvazladım. İç çekerek kollarımdan ayrıldı.