Midnight

17-So Rare

Your friendship is a gift
Oh so precious and so rare
Sometimes I take it for granted
Sometimes I do despair

-So Precious And So Rare,Jenny Clausen

17-So Rare

"Τα πόδια μου με έχουν πεθάνει"μούγκρισε η Niveus αφαιρώντας τα τακούνια της.

Ο Albens στρυφογύρισε τα μάτια του καθώς έψαχνε τα κλειδιά της πόρτας στην τσέπη του.Είχαν φτάσει στη Σπηλιά τώρα που ο ήλιος είχε βγει τελείως και έλαμπε πάνω από τα κεφάλια τους με χρώματα μοναδικά-ανεπανάλυπτα κίτρινα και κόκκινα και ροζ και γαλάζια.Μπλέκονταν με το μαύρο των μαλλιών τους δημιουργώντας περίεργα σχήματα πάνω του."Εσύ επέλεξες να βάλεις τέτοιο παπούτσι"της είπε δείχνοντας τα ψηλά μαύρα τακούνια που κρατούσε.Ο Albens είχε συνηθίσει την αδελφή του με τέτοιου είδους ρούχα και μερικές φορές,όταν έβλεπε άλλες κοπέλες να φοράνε πιο μακριά φορέματα από αυτά που φορούσε η Niveus,αθλητικά παπούτσια,μπλούζες με ψηλό ντεκολτέ,αναρωτιόταν πως μπορούσαν να ντύνονται τόσο απλά."Θα μπορούσες κάλλιστα να είχες βάλει φλατ".

"Έχω υπερβολικά τέλεια πόδια για να βάλω φλατ"του είπε μπαίνοντας πρώτη στο σπίτι.

"Ναι,και υπερβολικά τέλεια μετριοφροσύνη"μουρμούρισε εκείνος κλείνοντας την από πίσω του.

Η Niveus τον αγριοκοίταξε,όμως όχι για πολύ.Πέταξε τα παπούτσια της σε μία γωνία και παρατήρησε το σαλόνι-άδειο,όπως ακριβώς το περίμενε.Ήταν νωρίς ακόμη,βέβαια είχε το άγχος μήπως ο Lyrae ξυπνούσε πριν την ώρα του ή μήπως ο Matthew ονειρευόταν καφέ και ξυπνούσε με μια τέτοια επιθυμία.Όμως,οι δερμάτινοι καναπέδες δεν ήταν απασχολημένοι και δεν έβγαινε κανένας ήχος από την κουζίνα."Τη γλιτώσαμε"ψιθύρισε στον Albens ανεβαίνοντας τη σκάλα.Το γυάλινο υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένη ήταν γυαλιστερό και καθαρό,δεν έδειχνε κανένα σημάδι από την κακομεταχείρησή του.

"Ξέρεις πως θα πρέπει να τους το πούμε κάποτε.Σίγουρα αναρωτιούνται γιατί είμαι τόσο...δραστήριος".Την ακολούθησε στον διάδρομο,ο οποίος ήταν διακοσμημένος από τη μητέρα του με λεπτά χαλιά στο χρώμα της πρωινής θάλασσας ραμμένα με χρυσές λεπτομέριες,πίνακες που απεικόνιζαν τους Θεούς,τεράστια βάζα που φιλοξενούσαν αρχαία φυτά.Τα πάντα έδεναν τέλεια με τους γκρίζους κίωνες και το κατάμαυρο μαρμάρινο πάτωμα.Η Harmony Aignis τα είχε προσέξει όλα,επειδή ήθελε τη Σπηλιά όχι μόνο σαν χώρο εργασίας της,αλλά και σαν σπίτι της.

"Μην είσαι γρουσούζης,Albens"του είπε η Niveus κουνώντας το κεφάλι της.Το χαλί κάτω από τα πόδια της ήταν μαλακό και ζεστό,την έκανε να νυστάζει ακόμη περισσότερο.