Midnight

Dawn/3-Iron Helm of War

3-Iron Helm of War

Εκείνο το πρωί ο Aether είχε ξυπνήσει από έναν ακόμη εφιάλτη που αυτή τη φορά δεν έδειχνε νεκρή την αδελφή του,ούτε ξεριζωμένα τα φτερά του,ούτε τους γονείς του.

Το μυαλό του έπαιζε άθλια παιχνίδια μαζί του.Όταν πλέον οι φωνές των γονιών του και η μυρωδιά τους που ήταν κολλημένη στα σεντόνια είχαν εξασθενήσει και τα μάτια του είχαν κλείσει είχε εμφανιστεί η εικόνα ενός ωχρού αγγέλου που αρνιόταν να του δείξει το πρόσωπό του.Εκείνος έτρεχε και τον κυνηγούσε στους σκοτεινούς διαδρόμους,όμως ο άγγελος απλώς περπατούσε,τα μαύρα του φτερά να γίνονται ένα με το φόρεμα που απλωνόταν από πίσω του.Είχε αρχίσει να ψιθυρίζει κάτι που ο Aether δεν μπορούσε να καταλάβει.Και μετά,χωρίς καμία αφορμή,σταμάτησε να περπατά.Γύρισε αργά προς το μέρος του.Ο Aether κατάλαβε πως δεν ήταν άγγελος,αυτό που κυνηγούσε,παρ'όλο που έμοιαζε με έναν.Ήταν η Niveus ντυμένη με ένα αραχνούφαντο μακρύ μαύρο φόρεμα και με μια ανεξήγητη λευκή λάμψη.Τα μαλλιά της ήταν λυτά πετώντας γύρω της χωρίς να φυσά κάποιος αέρας και τα μάτια της αντί να ήταν γαλάζια,όπως τα είχε συνηθίσει,ήταν στο χρώμα της φωτιάς.Άπλωσε το χέρι της προς το μέρος του,όμως ο Aether φαντάστηκε πως ήταν πολύ μακριά για να τον αγγίξει.Αλλά δεν ήταν-το χέρι της γλίστρησε στο λαιμό του φέρνοντας τον κοντά της.Οι αισθήσεις του έπαψαν να υπάρχουν τότε.Ένιωσε όπως είχε νιώσει εκείνη τη φορά στην παραλία,όταν την είχε φιλήσει και είχε ξεχάσει κάθε τι που τον βάραινε.Πριν καν προλάβει να την αγγίξει κι εκείνος,φωτιά απλώθηκε και την έκαψε.

Είχε σηκωθεί πανικόβλητος,βαριανασαίνοντας λες και έτρεχε για ώρες.Το παράθυρο είχε ανοίξει από τον αέρα που φυσούσε μανιωδώς.Οι κουρτίνες χόρευαν έναν τρελό χορό.

Όσο σκεφτόταν την Niveus,όμορφα ντυμένη με βλέμμα περίεργο και γαλάζιο,μισούσε πιο πολύ τον εαυτό του που ήταν τόσο ανίκανος να την βγάλει από το μυαλό του.Γιατί δεν την ήθελε εκεί μέσα,είχε πολλά πράγματα για τα οποία έπρεπε να ανησυχήσει,δεν ήταν δυνατόν να σκεφτόταν κι εκείνη.

Για να αποφύγει κάθε σκέψη που είχε να κάνει με τη μορφή της,τα μαλλιά της,τα λευκά της δάχτυλα και τα χείλη της είχε κάτσει στο σπίτι του παρακολουθώντας την Eos να διώχνει την σκόνη και να βάζει μια σειρά στα πράγματα.Ο ίδιος είχε καθίσει στο τραπέζι της κουζίνας,σε μία καρέκλα κολλημένη στον τοίχο,πίνοντας τον καφέ που είχε αγοράσει πρωί-πρωί με την ανατολή του ηλίου.

"Επιτέλους,αρχίζει να δείχνει με σπίτι"είπε η Eos καθώς τίναζε τα τελευταία μαξιλάρια του καναπέ.Πράγματι,είχε κάνει εξαιρετική δουλειά:είχε πετάξει το σαπισμένο χαλί του σαλονιού,είχε καθαρίσει το μαυρισμένο τζάκι,είχε ξεσκονίσει τα έπιπλα,είχε τινάξει τα σεντόνια των κρεβατιών και τα είχε πλύνει,είχε καθαρίσει τα πατώματα και ολόκληρη την κουζίνα και τώρα ήταν έτοιμη να τελειώσει το καθιστικό.Ο Aether ένιωθε ένα βάρος να τον πιέζει καθώς το σπίτι ολοκληρωνόταν,γινόταν πιο φωτεινό και ζωντανό,όπως παλιά.

Όταν πλέον τα πάντα είχαν μπει στη θέση τους,η Eos είχε έρθει να κάτσει πλάι του στο στρογγυλό τραπέζι της κουζίνας."Τί γίνεται τώρα;"τον ρώτησε παίρνοντας από τα χέρια του το ποτήρι με τον παγωμένο πλέον καφέ που έπινε από το πρωί.

Το βλέμμα του Aether κόλλησε στις φωτογραφίες που βρίσκονταν στην κονσόλα.Η μαμά του τον κοιτούσε επίμονα."Βρίσκω τον Inanis Rex,τον σκοτώνω και διακοσμώ το κεφάλι του πάνω από το τζάκι"είπε χαμηλόφωνα.

"Μην τολμήσεις-θα γεμίσουμε αίματα,δεν λυπάσαι τον κόπο μου;"

Γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος της.Η Eos χαμογελούσε,αλλά εκείνος δεν έβρισκε τη δύναμη να την μιμηθεί.Ένιωθε πως τα φαντάσματα των γονιών του τον παρακολουθούσαν.

Η αδελφή του αναστέναξε και κάθε ίχνος χαράς εξαφανίστηκε από το βλέμμα της."Πάμε μια βόλτα"πρότεινε αφήνοντας το τελειωμένο ποτήρι επάνω στο τραπέζι.

"Δεν μπορώ,Eos"είπε κουρασμένα.

"Θα σου κάνει καλό".Αυτό το σπίτι σε έχει στοιχειώσει,ήταν αυτό που κράτησε για τον εαυτό της.Σηκώθηκε από την καρέκλα της και τον πίεσε να κάνει το ίδιο.Προχώρησε στην κρεμάστα που ήταν καρφωμένη στον τοίχο πίσω από την κεντρική πόρτα και κατέβασε το μπουφάν της."Έλα"είπε πριν βγει έξω από το σπίτι.

*****

Έχω γράψει μόνο πέντε κεφάλαια(τώρα πάω για το έκτο)στο Dawn και σκοπεύω να το ανεβάσω όταν θα έχω γράψει έστω 10-15,αλλά δεν άντεχα έπρεπε να βάλω κάτι για να το διαβάσετε.Είναι ένα μικρό κομμάτι από το κεφάλαιο 3...Δεν ήθελα να δώσω πολλά για να έχει ενδιαφέρον,βέβαια πιστεύω να καταλαβαίνετε τι διαβάζετε.

Επίσης,αποφάσισα να συμμετάσχω σε έναν ελληνικό διαγωνισμό(εκεί οφείλεται και το #READINT2017),ελπίζω να πετύχω κάτι.Το λέω αν θέλει κανείς να πάρει επίσης μέρος.Μπορείτε να πάτε στο @READCommunity   για περισσότερα.

Πείτε μου στα σχόλια αν σας αρέσει!

Emma C.