Midnight

21-Suspend Yourself In It

Hold a moment,
Suspend it,
Suspend yourself in it.
The exact moment when the dream is realised, the fight won,
Savour it,
Taste it,
Linger there a moment.

-Expectations Realised,Martin Hugo

21-Suspend Yourself In It

Χάρης στον Eros-ή καλύτερα στην μεγάλη του επιθυμία να καταβροχθίσει μία βάφλα με παγωτό-,όλοι τους τώρα κάθονταν μοιρασμένοι στα τρία σε δυο παγκάκια μέσα σε ένα μαγαζί με το όνομα Rosetta,το οποίο,σύμφωνα με τον Eros,έκανε τις καλύτερες βάφλες της διάστασής τους.

Τα πάντα εκεί μέσα ήταν κίτρινα-τα παράθυρα,τα τραπέζια και τα παγκάκια,το πάτωμα,ακόμη και το φαγητό ήταν ειδικά σχεδιασμένο για να έχει αποχρώσεις του κίτρινου.
"Σιχαίνομαι το κίτρινο"είπε ο Aether χώνοντας μια φράουλα στο στόμα του.Μπροστά του βρισκόταν μια κρέπα σοκολάτα,την οποία είχε παραγγείλει για να μοιραστεί με την Eos.
"Μίλα πιο σιγανά"του είπε εκείνη"Θα θύξεις το γούστο της ιδιοκτήτριας".
Ο Aether κοίταξε την αδελφή του με απορία."Η ιδιοκτήτρια έχει γούστο;"ρώτησε μπερδεμένος.
Η Niveus έγλειψε το σιρόπι που γλύκαινε τα χείλη της."Νομίζω πως έχει,απλώς είναι..."
"Άθλιο;"ρώτησε ο Aether.
"Θα έλεγα ιδιαίτερο"ανασήκωσε τους ώμους της."Το ίδιο μου κάνει".
"Όπως και να κάνει"είπε ο Eros από δίπλα της βάζοντας μια μπουκιά από τη βάφλα του στο στόμα του"Το φαγητό τους τα σπάει".
"Ειδικά αν θες να πάθεις ζάχαρο"απάντησε ο Aether παρακολουθώντας τον κολλητό του να τρώει.
"Έλα τώρα,Aether"παραπονέθηκε η Niveus ακουμπώντας την πλάτη της στον τοίχο δίπλα της."Μην παραπονιέσαι για τα πάντα.Μετά μπορούμε να πάμε στο συντριβάνι που θα έχει Δαμαστές του νερού και καθόλου κίτρινο,τι λες;".Δεν ήξερε ακριβώς τον λόγο που ένιωθε πως ήθελε να τον ευχαριστήσει,υπέθετε μόνο πως αισθανόταν λίγο άσχημα επειδή φαινόταν πως είχε να διασκεδάσει εδώ και καιρό.
"Σύμφωνοι"απάντησε η Eos ενθουσιασμένη.
Όμως,το βλέμμα της Niveus παρέμεινε στον Aether που φάνηκε να τον καλύπτει η επιλογή της αδελφής του.
"Πρόκειται να συζητήσουμε για το νέο τατουάζ της Eos ή όχι;"ρώτησε ο Eros σπρώχνοντας το τελειωμένο του πιάτο μακριά για να βάλει τους αγκώνες του στο τραπέζι.
"Δεν είναι τατουάζ!"είπε η Eos θυγμένη.
Ο Eros της χαμογέλασε."Ξέρεις τι εννοώ".
"Νομίζετε πως έχει σχέση με τις ικανότητες της;"πρότινε η Meira πλέκοντας τα δάχτυλά της μεταξύ τους."Εννοώ,μέχρι στιγμής οι επιθέσεις γίνονται σε Πλάσματα που είναι λίγο πιο δυνατά από το κανονικό-πρώτα ήταν οι νεράιδες της Φωτεινής Αυλής και μετά οι Εκλεκτοί των βρικολάκων".Τα μάτια της,ένα βαθύ καφέ χρώμα με υποψίες χρυσού,περιπλανήθηκαν σε όλους τους.Η Niveus πρόσεξε το χρυσό βραχιόλη στον καρπό της τη στιγμή που άπλωσε τα δάχτυλά της για να το αγγίξει."Και το μόνο λογικό είναι μετά να γίνουν σε ξεχωριστούς μάγους-αν ισχύει αυτό που είπε ο Aether για τη σειρα των επιθέσεων.Οπότε ίσως το τατουάζ-"
"Δεν είναι τατουάζ"επανέλαβε η Eos.
"Το σημάδι τότε"είπε η Meira κοιτώντας τη φίλη της,περιμένοντας την έγκρισή της.Μόνο όταν η Eos ένεψε συνέχισε τις σκέψεις της."Τότε ίσως υπάρχει πάνω της χάρη στις ικανότητές της".
Κοιτάχτηκαν μεταξύ της,πρώτη φορά σκεπτόμενοι αυτή τη πιθανότητα.
"Γιατί να χρειάζεται αυτός που κάνει τις επιθέσεις"ρώτησε ο Albens,τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από την κούπα του"τα όνειρα της Eos;Θέλει τόσο πολύ να δει την πρόβλεψη για τη νίκη του;".
Η Niveus βρήκε τον εαυτό της να συμφωνή με τον αδελφό της.Σε όποιον και να έκανε τια επιθέσεις,οι συγκεκριμένες ικανότητες της Eos-να βλέπει το μέλλον στα όνειρά της- θα ήταν άχρηστες."Επίσης"πρόσθεσε"Υπάρχουν αρκετοί Δαμαστές με την Όραση,γιατί να διαλέχτηκε η Eos συγκεκριμένα;".
Ο Eros,ο Aether και η Meira κοίταξαν όλοι ταυτόχρονα την Eos μιλώντας μια δικά τους γλώσσα,την οποία τα αδέλφια Aignis δεν μπορούσαν να καταλάβουν.
"Τί;"ρώτησαν οι δυο τους με μια φωνή.
"Δεν τους το έχεις πει;"ρώτησε η Meira χαμηλόφωνα την Eos.Εκείνη έφαγε λίγο από την κρέπα μασώντας αργά δίχως να κοιτάει κανέναν τους.Έμοιαζε να συλλογίζεται.
"Να μας πει τι;"ρώτησε ο Albens.
Η Eos κοίταξε την Niveus και μετά το βλέμμα της έμεινε στον Albens,τα διάφανα μάτια της να βυθίζονται στα δικά του."Όταν γεννήθηκα δεν έπρεπε να ζήσω"είπε,η φωνή της χαμηλή"Δεν είναι φυσιολογικό για τα μωρά να μην κλαίνε όταν γεννιούνται κι εγώ δεν έκλαιγα,ήμουν πολύ αδύναμη.Η μαμά μου λοιπόν παρακάλεσε την Θεά Eos να με αφήσει να ζήσω.Η Eos της έστειλε ένα όνειρο λέγοντάς τη να με βάλει στη θάλασσα κάτω από το σπίτι μας και να περιμένει"πήρε μια βαθιά ανάσα,χωρίς να πάρει το βλέμμα της από εκείνο του Albens,ο οποίος συνέχιζε να την κοιτάζει λες και του έλεγε κάποιο παραμύθι,κρεμάμμενος από τα χείλη της."Περίμενε για 1 ολόκληρη ημέρα βλέποντάς με στην αγγαλιά του θανάτου να πλέω στη θάλασσα μέχρι που την Αυγή έλαμψε ένα φως τόσο κόκκινο που μέχρι και η άμμος ήταν σαν αίμα κάτω από τα πόδια της μαμάς μου.Είπε πως είδε άλογα στα σύννεφα και χρυσά σανδάλια και φτερά και τότε κατάλαβε πως η Θεά είχε ακούσει τις προσευχές της.Και με έσωσε,δίνοντάς μου λίγο από το φως της και-"
"Τη δύναμή της"συμπλήρωσε η Albens κατάπλικτος.
"Ναι"ψιθύρισε η Eos"Είμαι κυριολεκτικά παιδί της".
"Γιατί την Eos;"ρώτησε η Niveus νιώθοντας δέος και τρόμο ταυτόχρονα-είχε μονάχα διαβάσει στα βιβλία για ανθρώπους τόσο αγνούς που κατάφεραν να μιλήσουν με κάποιο Θεό,που άντεξαν την παρουσία τους.Δεν ήταν κάτι απλό να εμφανιστεί ένας Θεός στους ανθρώπους.Πρώτα απ'όλα ήταν απαγορευμένο να βλέπουν τα παιδιά τους,τους Δαμαστές.Είχαν την μοναδική επιλογή να τους στέλνουν όνειρα.Βέβαια,η Niveus δεν ήξερε την τιμωρία της παράβασης αυτής,ούτε την τιμωρία των Νόμων των Ουρανών.Κι έπειτα,για να μπορέσει η ανθρώπινη ψυχή να αντέξει την παρουσία κάποιου Θεού θα πρέπει να ήταν πολύ αγνή,αλλιώς θα καταστρεφόταν."Γιατί να μην προσευχηθεί σε κάποιον άλλο Θεό;"
Το βλέμμα της στράφηκε στο δικό της."Γιατί γεννήθηκα την αυγή"είπε ανασηκώνοντας του ώμους της που φαίνονταν τόσο λεπτοί κάτω από υο λεπτό της φόρεμα.
"Οπότε πιστεύεις"ρώτησε ο Albens κοιτώντας προς την Meira"πως επειδή η Eos έχει σχέση με μια Θεά,πράγμα που πράγματι την κάνει ξεχωριστή,σαν τα υπόλοιπα θύματα,είναι στόχος για εκείνον που κάνει τις επιθέσεις;"
Πριν προλάβει να απαντήσει η Meira ο Aether είπε,"Μπορεί να είναι κι αυτή θύμα ή μπορεί να είναι η πηγή της δύναμής του".
Η Eos άσπρισε."Δ-δηλαδή τον βοηθάω κι από πάνω;"ρώτησε αναστατωμένη.Η Niveus την καταλάβαινε-εξαιτίας των δυνάμεών της είχε τραβήξει το ενδιαφέρον ενός ψυχοπαθή που του άρεσε να σκοτώνει Πλάσματα του Σκότους.
"Ναι,αλλά δεν φταις εσύ,Eos"της είπε χαρίζοντάς της ένα ενθαρυτικό χαμόγελο."Δεν θα σκότωνες ποτέ κάποιον αθώο".
"Πώς διάολο εμφανίστηκε πάνω της;"αναρωτήθηκε ο Eros περνώντας ένα χέρι μέσα από τα καστανά μαλλιά του.Φορούσε ένα λεπτό γκρίζο μπλουζάκι που επέτρεπε στη Niveus να δει τους μυς που κρύβονταν από κάτω."Δεν πήγες σε κανένα πάρτι δαιμόνων σωστά;"την ρώτησε.
Η Eos κούνησε αρνητικά το κρφάλι της.
"Δεν είναι μόνο δαιμονικό αυτό το σύμβολο-οι δαίμονες είναι υπερβολικά ηλίθιοι για να φτιάξουν κάτι τόσο μεγάλης δύναμης"είπε ο Aether.
"Κατά τη γνώμη μου,είναι μαύρη μαγεία"είπε μια φωνή.Το κεφάλι του Aether πετάχτηκε για να δει σε ποιον ανήκε,περίεργος για να ανακαλύψει.
Μπροστά στο τραπέζι τους στεκόταν ένας νεαρός,όχι πάνω από 25 χρονών,του οποίου τα μαλλιά ήταν τόσο μοβ όσο οι βιολέτες στον κήπο της Σπηλιάς.Τα μάτια του ήταν καταπράσινα σαν τα ανοιξιάτικα φυλλώματα των δέντρων.Αν τα κοιτούσε κανείς από κοντά,όπως έκανε η Niveus χάρης στη θέση της,έβλεπε πως έμοιαζαν με εκείνα ενός φυδιού-η κόρη ήταν οβαλ και στρικνονώταν που και που.