Midnight

28-A Lotus

In a clear lake
you'll find the sky
and sometimes
a lotus
in the muddy
water

-Sometimes,Unknown

28-A Lotus

Για πρώτη φορά,μετά από πολύ καιρό,η Niveus ένιωσε πως το σαλόνι του σπιτιού της ήταν γεμάτο.Το χαμόγελο της Eos και η χαρά του Albens την έκαναν να θυμηθεί τα πράγματα όπως ήταν παλιά-όταν οι γονείς της Aileen ήταν ακόμη ζωντανοί μέσα στη Σπηλιά και η κόρη τους έπαιζε με τα δίδυμα λες και ήταν κι εκείνη μέλος της οικογένειάς τους.

Κατέβηκε βιαστικά τα σκαλιά,με τον Aether να την ακολουθεί."Eos,τι ωραία έκπληξη"είπε χαμογελώντας.Καθόταν στον καναπέ πλάι στον αδελφό της,τα πόδια της απλωμένα μπροστά της.
"Νόμιζα ότι σε ξυπνήσαμε"της είπε.
"Δεν κοιμάμαι ποτέ το απόγευμα"
"Τα ωράρια του ύπνου ομορφιάς της είναι εντατικά.Το βράδυ από-"
"Λέει βλακείες"διέκοψε η Niveus τον Albens χτυπώντας το μπράτσο του.
Η Eos γέλασε και κοίταξε τον δικό της αδελφό."Σου είπε ο Aether;"την ρώτησε παίρνοντας την Marmelade στην αγγαλιά της.Η τρελόγατα κάθισε εκεί και άφησε την Eos να χαϊδέψει την γούνα της.
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και γύρισε στον Albens."Δεν έχεις πρόβλημα να μείνεις μαζί της,έτσι;".
"Όχι,αλλά εσύ δεν έχεις τη φωτιά σου πλέον-".
Να το πάλι,σκέφτηκε η Niveus.Πάλι το στομάχι της γινόταν κόμπος.Ήξερε πως ο Albens δεν το έλεγε για να την πληγώσει,όμως τα λόγια του ήταν σκληρά για τη συνείδησή της.
"Η Niveus θα είναι μια χαρά".Περιέργως αυτός που μίλησε ήταν ο Aether,γεγονός που εξέπληξε ακόμη και την Eos,η οποία έστρεψε το βλέμμα της προς το μέρος του.
"Ξέρω πως δεν μπορώ να της αλλάξω γνώμη ούτως ή αλλιώς"είπε ο Albens ανασηκώνοντας τους ώμους του.
"Τέλεια,λοιπόν"είπε η Niveus με ένα χαμόγελο."Έίμαι τόσο έτοιμη για ένα πάρτι".
_____

"Σου έφερα αυτό"είπε ο Aurum με ένα χαμόγελο στα χείλη του βγάζοντας ένα μικρό μπουκαλάκι από την τσέπη του.Η Eos μπορούσε να δει το υγρό που περιείχε μέσα από το διαφανές τζάμι-έδειχνε πυκνό και αηδιαστικό εξαιτίας του πράσινου χρώματός του.
Το πήρε στα χέρια της και το εξέτασε."Τί είναι αυτό;"ρώτησε συνοφρυωμένη.
"Μην το κοιτάς έτσι"γέλασε ο Aurum"Είναι ένα τονοτικό,επειδή μου είπες πως τελευταία χειροτερεύεις-για να μην λες πως δεν ενδιαφέρομαι-"
Τον κοίταξε και το βλέμμα της τον σταμάτησε."Ξέρεις καλά πως δεν πιστεύω κάτι τέτοιο".
Ο Aurum κοίταξε τα χέρια του."Ο αδελφός σου όμως το πιστεύει".
"Ο Aether απλώς δεν καταλαβαίνει..."
Την κοίταξε ξανά,τα μάτια του ξαφνικά λίγο πιο ανοιχτά.Η Eos τον λυπόταν μερικές φορές-ο αδελφός της όντως φαιρόταν αγενέστατα κάθε φορά που τον έβλεπε,όμως εκείνος δεν μιλούσε.Δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο δύσκολο του ήταν.Ο Aurum ήταν περίεργος χαρακτήρας-λεπτός και ευαίσθητος,με αντοχές,αλλά πείσμα.
"Τί ακριβώς δεν καταλαβαίνει;"
Η Eos μίλησε χαμηλόφωνα."Εμας".
Ο Aurum έκλεισε τα μάτια του και της χαμογέλασε κουρασμένα.Από πίσω του ο ουρανός ήταν μαύρος και χρυσός και κόκκινος-ξημέρωνε."Έρωτας"μουρμούρισε πιάνοντας ένα τσιγάρο από το κομοδίνο της.
Η Eos τον σκούντηξε με τον αγκώνα της."Τί,εσύ δεν είσαι;".
Έβαλε το τσιγάρο στα χείλη του,σκασμένα και ωχρά,και το άναψε κοιτώντας το προσεχτικά.Πριν απαντήσει ρούφηξε καπνό και τον απελευθέρωσε."Τί να είμαι;".
"Ερωτευμένος".
Γέλασε και πλησίασε το πρόσωπό της.Τα σώματά τους,ξαπλωμένα άτσαλα στο κρεβάτι της,μπορεί να μην βρίσκονταν απόλυτα κοντά,όμως η Eos ένιωθε την ζεστασιά του στα κόκκαλά της."Νομίζω η λέξη αυτή δεν είναι αρκετή για να περιγράψει αυτό που είμαι,Eos"της ψιθύρισε κι έφερε ξανά το τσιγάρο στα χείλη του,χωρίς να αλλάξει την απόστασή τους.
Η καρδιά της φάνηκε να σταματά να χτυπά για λίγες στιγμές.Ξαφνικά ένιωσε πως είχε κολλήσει στα μαξιλάρια χάρης στο βλέμμα του και το μόνο πράγμα στο οποίο μπορούσε να συγκεντρωθεί ήταν η μυρωδιά του-ένα μείγμα καπνού και νυχτερινού αέρα.
Έφερε τα χείλη της στα δικά του και γεύτηκε όλα αυτά που μύριζε.Εκείνος την ανέπνευσε λες και βρισκόταν κάτω από το νερό για πολύ ώρα και έβγαινε στην επιφάνεια για να ρουφήξει αέρα.Το χέρι του μπλέχτηκε με τα μαλλιά της,χωρίς το τσιγάρο του να τα κάψει.Κι εκείνη αγκάλιασε το μάγουλό του-ήταν μια αδύναμη κίνηση,βέβαια η μόνη που μπορούσε να κάνει.
Ήταν η πρώτη που απομακρύνθηκε,χωρίς πραγματικά να το θέλει..Η ανάσα της βγήκε βαριά και γρήγορη λες κι έτρεχε.Ο Aurum από την άλλη απλώς χαμογελούσε κοιτώντας τα χείλη της.
Δεν ήθελε να καταλήξουν πάλι μπλεγμένοι στα σεντόνια έχοντας χάσει άλλη μία ευκαιρία για να κάνουν μια κουβέντα.Ο Aurum ποτέ δεν είχε χρόνο μετά την ανατολή κι έφευγε συνεχώς πριν να ξυπνήσει εκείνη.
Προσπάθησε να μην τον ξαναφιλήσει.
"Κ-κάθε πότε να παίρνω το φάρμακο;"ρώτησε χωρίς να ανοίξει τα μάτια της.
Ο Aurum απομακρύνθηκε και ξάπλωσε πίσω στο κρεβάτι."Πιες το όλο αύριο βράδυ,είναι μόνο για μια φορά.Θα σου ξαναφέρω όταν θα έρθω πάλι".
Η Eos ένευσε."Πού το βρήκες;".Αναρωτήθηκε πραγματικά πως τα κατάφερε-ο Aether προσπαθούσε χρόνια να της βρει οτιδήποτε και ο Aurum-
"Ήταν δύσκολο,το ψάχνω καιρό"απάντησε στρυφογυρνώντας το τσιγάρο στα δάχτυλά του"Περιέγραψα την κατάστασή σου σε ένα θεραπευτή που ήξερε η μητέρα μου και μου πρότινε αυτό-απλώς πιστεύω να βοηθήσει...".
Ανασήκωσε τους ώμους της και το άφησε στο κομοδίνο της."Ας πούμε για κάτι άλλο"πρότινε.
Την κοίταξε και οι άκρες τους στόματός του γύρισαν προς τα πάνω."Μπορούμε να πούμε για το βλέμμα στα μάτια σου όταν προπαθείς να κρύψεις τη λύπη σου-είναι τόσο μπλε-"
"Όχι"γέλασε"Ας μιλήσουμε για κάτι άλλο".
"Για το πόσο όμορφη είσαι;"
"Μιλάω σοβαρά..."
"Κι εγω!"
Η Eos κούνησε το κεφάλι της,μα ένα χαμόγελο έπαιζε στα χείλη της.
"Είσαι  χείλιες φορές πιο όμορφη όταν κοκκινίζεις"μουρμούρισε ο Aurum κάνοντάς τη να πιάσει τα μάγουλά της-έκαιγαν."Και το κάνεις τόσο σπάνια...γιατί;"
Δεν τον κοίταξε."Επειδή δεν μου λένε ποτέ ότι είμαι όμορφη-όχι ότι είμαι...Δεν ξέρω τι σου αρέσει.Εννοώ"αναστέναξε."Η αρρώστια με έχει καταστρέψει.Τα μαλλιά μου-εκτός ότι είναι άσπρα-σπάνε πολύ εύκολα και είμαι υπερβολικά λεπτή-"
"Eos"την διέκοψε,η φωνή του μια βαρια νότα απέναντι στην ησυχία.Την έκανε να τον κοιτάξει και το μόνο που είδε στα μάτια του ήταν ειλικρίνια."Η ομορφιά δεν είναι τα ωραία μαλλιά ή το γυμνασμένο σώμα ή το χρώμα των ματιών ή το ύψος.Πίστεψέ με.Ομορφιά είναι το ύφος σου ενώ γελάς,όταν ξέρω πως έχεις κλάψει τόσο πολύ.Είναι...κάθε ουλή στο σώμα σου που λέει μια διαφορετική ιστορία η κάθε μία,το βλέμμα σου όταν κοιτάς τη θάλασσα και σταματάς να αντιλαμβάνεσαι τον χρόνο.Και είσαι όμορφη όταν με κοιτάς-αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να σου περιγράψω.Ομορφιά,Eos,είναι τα σημάδια που μας αφήνει η ζωή,όλες οι κλοτσιές και τα χάδια των αναμνήσεων.Αυτά είναι που μετράνε...".
Η Eos ένιωσε τη γλώσσα της μουδιασμένη,γι'αυτό το μόνο που έκανε ήταν να πάρει το τσιγάρο από τα δάχτυλά του,να το βάλει στο στόμα του και να του κουνήσει το κεφάλι σαν μια ένδειξη πως αυτή θα ήταν η τελευταία του τζούρα από αυτό.Φάνηκε να το καταλαβαίνει,αφού ρούφηξε αρκετό καπνό που όταν τον απελευθέρωσε θόλωσε την θέα των ματιών του.Η Eos έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι δίπλα τους λίγο νευρικά και στράφηκε προς αυτόν.
Δεν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις-σκαρφάλωσε πάνω του κι έσκυψε το κεφάλι της για να συναντήσει τα χείλη του.Τα μαλλιά που είχαν ξεφύγει από την κοτσίδα της γαργαλούσαν το μέτωπό του,όμως δεν φάνηκε να τον ενδιαφέρει.Άγγιξε την μέση της και ύστερα τη λεκάνη της μέχρι που έφτασε στις γάμπες της και μετά πάλι από την αρχή.
Τον φίλησε για κάθε του ευγενικό βλέμμα,κάθε λέξη φροντίδας και κάθε χάδι αγάπης που της είχε δώσει ποτέ."Δεν είναι έρωτας"ψιθύρισε στο αυτί του καθώς άγγιζε τα χείλη του στον λαιμό του νιώθοντας τον γρήγορο παλμό της καρδιάς του κάτω από το λεπτό δέρμα."Είναι τρέλα".
______
Σίγουρα το να ετοιμάζεσαι για ένα πάρτι,ακόμη κι αν αυτό ήταν μέρος αποστολής,ήταν δύσκολη υπόθεση.
Αυτό τουλάχιστον νόμιζε η Niveus καθώς κοιτούσε την ντουλάπα της συνοφρυωμένη-δεν υπήρχε τίποτα χρήσιμο εκεί μέσα.
Εκνευρισμένη σηκώθηκε από το κρεβάτι της και,βγαίνοντας από το δωμάτιό της,κατευθύνθηκε προς αυτό του Albens.
Η πόρτα του ήταν ανοιχτή,όμως αυτός κοιμόταν βαριά."Albens"είπε προσπαθώντας να τον ξυπνήσει ήρεμα.Δεν δούλεψε.
Μετά από πέντε αποτυχημένες προσπάθιες αποφάσισε να δοκιμάσει μια νέα τεχνική-τράβηκε απότομα το πάπλωμα που τον σκέπαζε και το πέταξε στο πάτωμα.
"Τί έγινε πάλι;"ρώτησε ενοχλημένα ο αδελφός της.Η αλήθεια ήταν πως η Niveus περίμενε να ακούσει άλλα πράγματα να βγαίνουν από το στόμα του-βρισιές,ερωτήσεις...
"Θέλω να μου ανοίξεις μια Πύλη"του είπε και σηκώθηκε όρθια.Έστρωσε την μπλούζα της-μία όμορφη λευκή ημιδιάφανη μπλούζα-που είχε ανέβει μέχρι το στομάχι της."Στο σπίτι της Eos".
"Εντάξει"μουρμούρισε στο μαξιλάρι"Σε λίγο".
"Όχι,τώρα τη θέλω"επέμεινε σταυρώνοντας τα χέρια της.
"Σε περίπτωση που δεν το έχεις ήδη καταλάβει"είπε χωρίς να την κοιτάξει"κοιμάμαι".
"Θα σου πάρει 5 δευτερόλεπτα!"
Αναστεναγμός.Και μετά,"Φέρε μου το σπαθί μου".
Η Niveus χαμογέλασε."Γει"είπε ενθουσιασμένα πιάνοντας το σπαθί του από τη θέση του δίπλα στο παράθυρο.Ήταν ένα λεπτό σπαθί,με ασημένια λαβή και μαύρες λεπτομέριες που γυάλιζαν κάτω από τον ήλιο που προσπαθούσε να μπει μέσα από την κουρτίνα.Το έδωσε στον αδελφό της,ο οποίος τώρα είχε σηκωθεί από το κρεβάτι,τα μαλλιά του να πετάνε προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις και τα ρούχα του να κολλάνε πάνω του ζαρωμένα.
"Έγινε τίποτα και θες να πας;"την ρώτησε χαράζοντας το κατάλληλο σύμβολο στο πάτωμα με τη μύτη του σπαθιού του.Δεν ήταν κάποιο μόνιμο σύμβολο που θα έμενε για πάντα πάνω στο πάτωμα-απλώς θα γυάλιζε και μετά θα εξαφανιζόταν.
"Ναι,θέλω να πάρω ένα ωραίο φόρεμα για το βράδυ και αν πάρω εσένα μαζί μου να με βοηθήσεις να διαλέξω τότε-"
"Με ξύπνησες για ένα φόρεμα;"την ρώτησε θυμωμένα σταματώντας ό,τι έκανε.Το βλέμμα του πετούσε φωτιές.
Η Niveus σήκωσε ψηλά τα χέρια της."Τί;Ήθελα μια γυναικεία γνώμη και σου είπα ήδη πως εσύ έχεις χάλια γούστο,ο Lyrae δεν θα ερχόταν καν μαζί μου και ο Matthew..."σκέφτηκε."Ο Matthew δεν θα με άφηνε να αγοράσω κάτι κοντό-και θα με έκανε και ρεζίλι".
Ο αδελφός της ξεφύσηξε."Γιατί δεν ρώτησες την Cordelia;"
"Η Cordelia δεν ασχολείται με φορέματα.Φοράει μόνο τζιν και φόρμες"είπε"Και το πιο πιθανό είναι ότι αν την έπαιρνα μαζί μου στο Brooklyn δεν θα μπορούσα να την πάρω πίσω-ξέρεις πόσο πολύ το λατρεύει".Πράγματι,η Cordelia αγαπούσε το Brooklyn,αφού μεγάλωσε εκεί,σαν μια θνητή.Μέχρι που ανακάλυψε τι ήταν και αποφάσισε να μείνει μαζί τους στη Σπηλιά μιας και δεν είχε άλλη οικογένεια.
"Και τί σε κάνει να πιστεύεις πως η Eos θα θέλει να σε συνοδεύσει;Ή ότι θα την αφήσει ο Aether;"
"Σίγουρα θα θέλει,Albens,μην είσαι γρουσούζης"του είπε παρακολουθώντας τον καθώς έστελνε λίγη από τη φωτιά του στη μύτη του σπαθιού του.Τελικά,έφτασε στο σύμβολο,το οποίο και γυάλισε χρυσό σε δευτερόλεπτα.Να γιατί η Niveus δεν μπορούσε να δημιουργήσει Πύλες-η Δύναμη ήταν απαραίτητη."Όσο αναφορά για τον Aether,νομίζω ότι μπορώ να το χειριστώ"είπε τελικά.
Ο Albens ένευσε."Να προσέχεις"της είπε καθώς εκεινη πατούσε το σύμβολο."Έχεις πάρει κάποιο όπλο μαζί σου;".
Η Niveus στρυφογύρισε τα μάτια της."Κάνεις λες και δεν με ξέρεις"είπε με ένα χαμόγελο παραμερίζοντας τη μακριά της φούστα εκεί όπου υπήρχε ένα κόψιμο κατά μήκος του μηρού της.Κρυμμένη κάτω από το ύφασμα,πάνω στο δέρμα της, βρισκόταν δεμμένη μια ειδική θήκη για τα μαχάίρια της.
Ο Albens χασμουρήθηκε."Μην πάρεις κάτι πολύ έξαλλο"την προειδοποίησε και ξαναξάπλωσε.
"Δεν υπόσχομαι τίποτα"έίπε και προτού προλάβει να διαμαρτυρηθεί εκείνος,η Niveus εξαφανίστηκε.
_____
Το πως έπεισε τον Aether να της εμπιστευτεί την αδελφή του ήταν πράγματι περίεργο.Τον είχε παρακαλέσει πολλές φορές μέχρι που τελικά,όπως είπε χαρακτηριστικά,του έσπασε τα νεύρα.Κι έτσι την άφησε.Βέβαια τον διαβεβαίωσε πως θα πρόσεχε την Eos σαν τα μάτια του-εκεί είχε παρέμβει εκείνη λέγοντας πως δεν ήταν φτιαγμένη από πορσελάνη και πως ούτως ή αλλιώς χρειαζόταν την έξοδο επειδή είχε μουχλιάσει σε αυτό το σπίτι-και του είχε δείξει τα μαχαίρια της.
"Έξυπνο"της είπε με ένα μισό χαμόγελο.
"Τώρα με εμπιστεύεσαι;"τον ρώτησε βάζοντας πίσω τη φούστα της.
"Απόλυτα"είπε σταυρώνοντας τα χέρια του."Γιατί δεν μου επιτρέπεται να έρθω;".
Πριν προλάβει να απαντήσει η Niveus εμφανίστηκε από το χολ η Eos,ντυμένη πλέον όχι με τις πιτζάμες της,αλλά με καθημερινά ρούχα-ένα απλό τζιν και ένα λευκό τιραντάκι,τίποτα διαφορετικό από ό,τι συνήθιζε να βάζει.Είχε δεχτεί την προσφορά της Niveus να της πλέξει τα μαλλιά,την οποία είχε κάνει κατευθείαν μόλις είχε φτάσει.Έτσι,τώρα βρίσκονταν μακριά από το πρόσωπό της μπερδεμένα σε μια λευκή γαλλική πλεξούδα.Παρόλο που ήταν απόλυτα απλή,ήταν απίστευτα όμορφη με τα γαλανά της μάτια να είναι φωτισμένα και το ηλιοκαμμένο της δέρμα χρυσαφένιο.
"Είναι γυναικεία πράγματα-αν σε έπαιρνα μαζί θα δυσανασχετούσες"είπε στον αδελφό της.
"Δεν είναι απαραίτητο"διαμαρτυρήθηκε εκείνος"Το μόνο που μου τη δίνει στα μαγαζιά είναι οι πωλητές-κάνουν ότι τα ξέρουν όλα".
"Όπως και να έχει,δεν σε παίρνουμε"επέμεινε η Eos τραβώντας το χέρι της Niveus,βιαστική για να φύγει."Θα είναι πιο διασκεδαστικό αν τα φορέματα των κοριτσιών είναι έκπληξη".
Έβγαλε το σπαθί της από τη θήκη του και ζωγράφισε το σύμβολο που θα τους ανέβαζε στο Brooklyn.Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα χάθηκαν.
_____
Η Meira τους περίμενε ακριβώς έτσι όπως είχαν συμφωνήσει έξω από το αγαπημένο μαγαζί της Niveus στον κεντρικό δρόμο του Brooklyn.Ο ήλιος έκαιγε ακόμη,παρόλο που ήταν πια Νοέμβριος,κάνοντας το σκουρόχρωμο δέρμα της Meira να φαίνεται πιο έντονο απέναντι στο γαλάζιο της φόρεμα.
Οι τρεις τους,η Niveus,η Eos και η Meira,φαίνονταν σαν κανονικές έφηβες που συναντιούνταν ένα Σάββατο πρωί για να πάνε για ψώνια.Κανείς περαστικός δεν είχε ιδέα πως οι συγκεκριμένες κοπέλες ήταν δαμάστριςς στοιχείων της φύσης,πως έκρυβαν μαχαίρια και πως αυτά τα φορέματα που θα αγόραζαν-επίσημα σύμφωνα με τις οδηγίες του Cheiron-είχαν έναν συγκεκριμένο σκοπό.
Η Meira τους έδωσε ένα χαμόγελο που φώτισε το πρόσωπό της."Την τελευταία φορά που πήγα για ψώνια"είπε καθώς η Niveus άνοιγε την πόρτα του μαγαζιού.Ο κρύος αέρας του κλιματιστικού τους χτύπησε ευχάριστα"Η μαμά μου με τράβαγε από εδώ και από εκεί για να αγοράσω ένα φόρεμα για τον γάμο του θείου μου-ήταν δραματική εμπειρία".
"Τα ψώνια είναι χαρά,κορίτσια"απάντησε η Niveus χαρίζοντας τους ένα χαμόγελο.
"Δεν νομίζω ότι έίμαι πολύ καλή σε αυτό..."είπε διστακτικά η Meira κοιτώντας τα επίσημα φορέματα γύρω της.Εκεί μέσα υπήρχαν όλα τα χρώματα και σχήματα φορεμάτων,γεγονός που καθυστούσε αδύνατη την περίπτωση να μην βρουν οι δυο τους κάτι να βάλουν.
"Γι'αυτό είμαι εδω"είπε η Niveus αρχίζοντας να ψάχνει τις κρεμάστρες.Ήξερε αυτό το μαγααζί απ'έξω,αφού ερχόταν εδώ συχνά για να πάρει φορέματα για τις περιστάσεις των γονιών της-επίσημα δείπνα,ξεναγήσεις της Σπηλιάς,παρουσίες στο Συμβούλιο και όλα αυτές οι υποχρεώσεις που είχαν οι διοικητές.
Μία ώρα αργότερα,αφού έίχαν κυριολεκτικά ξεκοκαλίσει το μαγαζί,οι τρεις τους προχώρησαν στα δοκιμαστήρια για να δοκιμάσουν ό,τι κρατούσαν.
Η Eos βολέύτηκε σε μία από τις πολυθρόνες καθώς η Meira και η Niveus μπαινόβγαιναν φορώντας τη φορά διαφορετικά ρούχα.
Η Meira είχε επιλέξει ζωντανά χρώματα που πήγαιναν με τον τρόπο που ντυνόταν-ήρμα και συνετά.Απέρριψε πολλά ροζ και κίτρινα φορέματα που αναφύκνειαν υπερβολικά το στήθος της και δεν έκρυβαν αρκετά όσο θα ήθελα τα πόδια της.
"Δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω εγώ κάτι τέτοιο"είπε καθώς κοιτούσε το είδωλό της στον γιγάντιο καθρέφτη.
Η Niveus την κοιτάξε,η ίδια φορώντας ένα μαύρο κοντό φόρεμα με χρυσές λεπτομέριες στην πλάτη,το οποίο τελικά θεωρούσε κακάσχημο."Θεωρώ πως είναι τέλειο,το κόκκινο είναι σίγουρα το χρώμα σου".
Η Meira κοιτάχτηκε ξανά στον καθρέφτη.Κρατούσε τα μαλλιά της ψηλά με τα δάχτυλά της για να μπορεί να βλέπει καλύτερα.Πάνω της ήταν κολλημένο πανέμορφο βαθύ κόκκινο φόρεμα που της έφτανε λίγο πιο κάτω από το γόνατο.Αναδύκνειε ό,τι όφειλε να αναδύξει-το στήθος της,τη μέση της και τις γάμπες της,κάνοντάς τη να φάίνεται απίστευτη,αλλά όχι υπερβολική.Μανίκια δεν υπήρχαν,όμως η Niveus φανταζόταν ένα ωράίο χρυσό κολιέ να στολίζει το σημείο ανάμεσα στις κλείδες της.
"Δεν-δεν νομίζω πως είναι πολύ κατάλληλο-"
"Meira,είναι εκπληκτικό!"είπε ενθουσιασμένα η Eos διακόπτοντας τα παράπονα της φίλης της.
"Νομίζω"έίπε ξανά η Meira"Πως αν το δει η μαμά μου θα φρίξει".
Η Eos γέλασε."Η μαμά σου θα ξετρελαθεί-δεν σου επιτρέπω να πάρεις άλλο φόρεμα".
"Δεν είναι πολύ προκλητικό;"ρώτησε ξανά η Meira.
"Η λογική μου είναι πως να έχεις κάτι ωραιό τότε πρέπει να το δείξεις..."απάντησε η Niveus κλείνοντάς της το μάτι.
Η Meira ένευσε κοιτώντας για τελευταία φορά το είδωλό της."Σας εμπιστεύομαι"είπε και χάθηκε πίσω από τις κουρτίνες.
Η Eos στράφηκε στην Niveus."Εσύ βρήκες τίποτα;"ρώτησε.
"Έχω μια τελευταία ελπίδα...".

*****

Γράφω το δεύτερο βιβλίο τώρα και μου φαίνεται πολύ δύσκολο!!!Νομίζω ότι θα το αφήσω για κανένα μήνα για να μπω περισσότερο στο κλίμα πως γράφω το δεύτερο βιβλίο και όχι άλλο ένα κεφάλαιο σε αυτό...

Επειδή δεν έχω ενδιαφέρον δεν ξέρω τι να σας γράψω στα Author's notes....

Emma C.