Midnight

11-Lecher's Kiss

Darling, all night

I have been flickering, off, on, off, on.

The sheets grow heavy as a lecher's kiss.

-Fever 103 Degress,Sylvia Plath

11-Lecher's Kiss

Τα μάτια της Niveus περιπλανήθηκαν στο αναίσθητο σώμα της Eos το οποίο ανέμιζε ο νυχτερινός αέρας που εισέβαλε στο αυτοκίνητο μέσα από το παράθυρο κάνοντας τα λευκά της μαλλιά,ασημένια τώρα κάτω από το φως του φεγγαριού,να μπερδεύονται και να πετάνε μακριά από το λαιμό της.Το χρώμα είχε εγκαταλείψει τα χείλη της και τα μάγουλά της αφήνοντας πίσω του μια άσπρη γραμμή γύρω από το στόμα της.
Μπορούσε να νιώσει τα κύματα άγχους του Aether που έμοιαζαν να σκάνε στα παράθυρα.Βρισκόταν δίπλα της,αρκετά μάλιστα,αφού η Niveus είχε επιμίνει να κάνει περισσότερο χώρο προκειμένου να ξαπλώσει την αδελφή του πάνω του.Ένιωθε κάθε του κίνηση καθώς άπλωνε το χέρι του για να ελέγξει την όλο κι αυξανόμενη θερμοκρασία της αδελφής του.Ήταν προφανές το γεγονός πως είχε πυρετό,αφού το μέτωπό της ήταν διακοσμημένο από μικροσκοπικές σταγόνες υδρώτα που έμοιαζαν με διαμαντάκια.
Η Niveus έβλεπε τα ανήσυχα μάτια του Eros μέσα από τον καθρέφτη,τον οποίο και κοιτούσε όταν έβρισκε την ευκαιρία να πάρει τα μάτια του από το δρόμο-είχαν αυτό το απίστευτο γαλαζοπράσινο χρώμα που της θύμιζε τη θάλασσα.
Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από το σπίτι του Aether,το οποίο δεν ήταν φωτεισμένο.Η ατμόσφαιρα μύριζε αλάτι και τα ξύλινα σκαλάκια της εισόδου ήταν νοτισμένα από το θαλασσινό νερό.Η Niveus βιάστηκε να βγει από τα πίσω καθίσματα για να μην εμποδίσει τον Aether να μεταφέρει την Eos στο δωμάτιό της.
Θυμήθηκε άθελά της τη νύχτα εκείνη που βρισκόταν η ίδια στην αγγαλιά του,σχεδόν ένιωσε τα χέρια του γύρω της και μύρισε ξανά το άρωμα που είχε γραπωθεί στο λαιμό του-θάλασσα,αλάτι και μεσάνυχτα.Βέβαια,τώρα η Eos ήταν αυτή που είχε πάρει τη θέση της,το λεπτό της σώμα να κρέμεται σαν σπασμένη κούκλα από τον Aether και τα μαλλιά της να βρίσκονται μπερδεμένα απέναντι στη μαύρη μπλούζα του αδελφού της.Φαινόταν τόσο-αδύναμη.
Ο Albens την πλησίασε σταθεροποιώντας το τρεμάμενο σώμα της βάζοντας το χέρι του ανάμεσα στην ωμοπλάτη της."Είμαι σίγουρος πως ξέρουν τι να κάνουν,μην ανησυχείς"της είπε.
Η Niveus δεν ανέβηκε τα σκαλιά μόνο ακολούθησε με το βλέμμα της τον Aether.Ο Eros του άνοιγε την πόρτα αφήνοντας τον να περάσει πρώτος.Έπειτα ακούμπησε στον τοίχο και αναστέναξε περνώντας τα δάχτυλά του μέσα από τα καστανά του μαλλιά.Πέρασαν αρκετά λεπτά προτού να θυμηθεί πως η Niveus και ο Albens ήταν ακόμη εκεί-έκαναν ησυχία,επειδή ήξεραν πως η θέση τους δεν ήταν εκεί,επειδή δεν ήθελαν να ενοχλούν,επειδή δεν ήξεραν τι συνέβαινε και ήταν μπερδεμένοι,όμως δεν το έβρισκαν σωστό να ρωτήσουν.
"Δεν είναι τίποτα σοβαρό"τους είπε,όμως το ψέμα των λέξεων φαινόταν καθαρά στα μάτια του"Ο Aether το έχει υπό έλεγχο".
Ο Albens συνοφρυώθηκε."Ποιο πράγμα;"ρώτησε γεμάτος απορία.Η Niveus τον κοίταξε:τα μαλλιά του,νοτισμένα κι αυτά από τον θαλασσινό αέρα,ακουμπούσαν το μέτωπό του σε κατάμαυρες μπούκλες που μπλέκονταν ταυτόχρονα με τις βλεφαρίδες του.Είχε πλέξει τα δάχτυλά του μεταξύ τους λες και προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του από το να τρέξει μέσα στο σπίτι για να δει αν η Eos ήταν πραγματικά καλά.Μερικές φορές και η ίδια τρόμαζε με το πόσο πολύ έμοιαζε με τον Albens,όχι μόνο εξωτερικά,αλλά και στις κινήσεις.
Ο Eros αναστέναξε ξανά,χωρίς να είναι σίγουρος αν έπρεπε να τους πει κάτι.Όμως,ένιωσε πως έπρεπε να ξέρουν,ειδικά αν επρόκειττο να έρχονται συχνά,να γίνουν φίλοι με την Eos."Είναι άρρωστη κατά κάποιο τρόπο"είδε το μπερδεμένο τους ύφος."Το είχε από παιδί,από τα 14.Θα λιποθυμούσε ή θα κουραζόταν σε άσχετες στιγμές.Όλο αυτό την έχει αποδυναμώσει-τα μαλλιά της,το σώμα της...τα πάντα".
"Η αιτία;"ρώτησε η Niveus νιώθοντας πως είχε ανατριχιάσει.Είχε προσέξει τα μαλλιά της,όμως νόμιζε πως απλώς τα έβαφε,είχε προσέξει πως ήταν υπερβολικά λεπτή με τα κόκκαλά της να φαίνονται πολύ έντονα κάτω από τα μπλουζάκια της.Όμως νόμιζε πως όλα αυτά ήταν φυσιολογικά,πως αυτή ήταν η Eos.Αλλά έκανε λάθος.
Ο Eros την κοίταξε,το βλέμμα του να μοιάζει με φουρτουνιασμένη θάλασσα."Δεν ξέρουμε,αυτό είναι το πρόβλημα του Aether.Έχει κάνει τα πάντα,έχει εγκαταλείψει τόσα πολλά,έχει πάει παντού για να βρει οτιδήποτε,είτε την αιτία ή κάποια θεραπεία,όμως,τίποτα"κούνησε το κεφάλι του"Και πρόσφατα ξεμείναμε από ιδέες-η Magiline,μια μάγισσα στο Brooklyn,ήταν η μόνη μας ελπίδα,ο Aether πήγαινε συνέχεια στο σπίτι της μήπως βρει κάτι,αλλά πάλι τίποτα".