5

18 3 1
                                    

-Deniz-

Israrla durmadan çalan telefonuma sinirle baktım. Telefonu kulağıma götürüp "Ne var lan." dedim. Gökhan sinirle "Mesajı okumadın mı lan sen." dedi yatakta doğrulmaya çalışarak "Ne mesajı be." dedim Gökhan sinirle oflayıp "Mesaj attım sana dün. Çabuk mesajı oku sonra da Güneş Kafe'ye gel." diyerek telefonu kapattı. Yatağa oturup mesaja baktım. Bir yandan ağlamaktan ağrıyan başımı ovarken bir yandan da mesajı okudum. Keyifle yataktan kalkıp banyoya ilerledim. Elimi yüzümü yıkayıp üzerime rastgele bir şeyler giyip odadan çıktım. Merdivenlerden inip salona ilerledim. Hayret bugün amcam salonda değil. Evden çıkıp bahçeye bakınmaya başladım. Ortalıkta görünmeyen amcamı merakla korumalardan birine sordum. "Amcam nerede ?" adam bir süre beni süzüp umursamaz bir şekilde geri önüne döndü. Sinirle kaşlarımı çatıp önüne geçtim. "Sana bir soru sordum." dedim. Ciddi surat ifadesini bozmayarak beni tekrar duymazdan geldi. Kaşlarımı daha fazla çatarak bahçe kapısına ilerledim. Tam kapıdan çıkacakken kapıdaki koruma önüme geçip tek kaşını kaldırıp "Nereye ?" diye sordu. "İşim var çekil önümden." diyerek kolundan tutup kenara çektim. Aslında çekemedim. Yok yani imkansız bir şey o. Adam çekilmeyince sinirle bağırarak "Ulan çekil diyorum. İşim var işim." dedim bir süre bekledi ve daha sonra çekildi. Ters ters bakıp sokakta ilerlemeye başladım. Biri de laftan anlamıyor be. Sokağın başında durup bir taksi çağırdım. Kısa bir bekleyiş sonrası taksiye binip kafeyi tarif ettim.

Bakışlarım dışarıya dalarken telefonumun mesaj sesiyle irkildim. Kilidi girip mesaja baktım.

'Gökhan : 2 yıl geçti hala neredesin sen ?'

Gözlerimi devirdim ve cevap verme ihtiyacı duymayarak telefonu çantama attım.

Kafeye girdiğim de gözlerim direkt Gökhan'ı aradı. Bulduğum da ona doğru ilerleyip sandalyeye oturdum. Gayet ciddi bir ses tonla. "Evet seni dinliyorum." dedim. Gökhan halinden pekte memnun olmadığını belli edercesine bakıyordu. Tek kaşımı kaldırmış "Dinliyorum." dedim. Derin bir nefes alıp anlatmaya başladı. "Bak 7 yıl önce Necdet karısını kızını kaybetti ya hani. İşte o kaza bilmeden olan bir şey değil. Kasten yapılan bir şey. Yani birileri amcanı öldürmek istediği için onun kaza yapmasını sağladı. Ama maalesef ki amcan ölmedi. Bunun üzerine bu kazayı yaptıranın Berat Amcam olduğunu sandı. Bilirsin o sıralar şirketler arası yarışlar meşhurdu. Oysa öyle değildi. Bunu Berat Amcam anlatmaya çalıştı ama Necdet anlamadı. Bir sürü suçsuz masum kişinin canını aldı. İntikam için yanıp tutuştu. Ve işte iki büyük aile birbirine düşman oldu." merakla lafını bölerek "Peki ya kim yaptırdı kazayı ?" dedim Gökhan sinirle "Bir susta anlatıyorum işte." dedi. Bir süre bekleyip cümleleri toparlar gibi düşünerek anlatmaya devam etti. "Deniz vazgeç." dedi sinirle yumruğumu masaya vurup "Gökhan devam et." dedim. Sandalyeden kalkıp kısık ses tonuyla "Deniz vazgeç. Bazen her şeyi bilmek iyi değildir. Bilmemen senin için daha iyi." dedi ve gitti. Oflayarak ellerimle yüzüme kapattım. Telefonum mesaj sesiyle dikkatimi dağıtırken ellerimi saçlarımdan geçirip telefonu aldım. Kilidi girip mesaja baktım.

'Gökhan : Oyun oynamanın sırası değil Deniz. Senin için her şey basit geliyor. Ama öyle değil. Bak anlatmaya devam etmedim evet ama sana tek bir yardım da bulunacağım. Başka türlüsü olmaz. Nedenini sorma. Dikkatli ol.'

Hızla mesaja cevap verip beklemeye koyuldum.

'Gökhan'a : Pekala yardımda bulunacağın tek şey nedir ?'

Ve mesaj sesi.

'Gökhan : Şimdi değil. Zamanı gelince. Ne zaman diye de sorma. Her şey sorgulanmaz.'

Oflayarak gözlerimi devirdim. Mesaja cevap vermeyerek sandalyeden kalkıp kafeden çıktım. Bir taksi çağırıp beklemeye başladım. Birinin omzuma sertçe çarpmasıyla yere düşmekten son anda kurtuldum. Sinirli bakışlarımı kolları belimde olan çocuğa bakıp ittirdim. "Önüne baksana." dedim. İyimser bir gülümsemeyle "Kusura bakma dalgındım. Fark edemedim." dedi onun bu suçluluk dolu haline daha fazla sinirli kalamayarak "Pekala. Sorun değil." dedim. Küçük bir tebessümle "Görüşmek üzere." dedi ve gitti. Ne kadar tuhaf insanlar var. Bir daha aynı kaldırımda bile karşılaşamayacağı kişilere görüşmek üzere diyebiliyorlar. Taksiye binip evi tarif ettim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Aug 07, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

HAYAT #Wattys2016Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin