Can You Hold Me // Romanogers

"3,2,1."

"Yüzbaşı yukarı çıkabilir misin?"

diye Steve'e seslendi Tony Stark. O ağır zırhının içinden sesi garip geliyordu.

"Tabiki!"

Kalkanını atarak kapıdaki askerleri halleden süper asker binanın içine hızlıca girdi. Bina çökmek üzerinde olmasına rağmen üst kattaki sivilleri kurtarması lazımdı.

"Peter 3.kattan sivilleri indirmemiz gerek, onları aşağı indirebileceğimiz bir ağ örmen gerek!"

Spiderman Yüzbaşı'nın emrine uyup üzerine Hulk bile düşse taşıyabilecek bir ağ ördü. Yüzbaşı ise sivilleri ikna edip ağın üstüne atlamaları için uğraşıyordu. Herkes atlamıştı ki Steve duyduğu sesle arkasına döndü. Bu küçük bir çocuktu.

"Hey dostum merhaba aşağı inmen gerek."

"Sen Kaptan Amerika'sın."

"Evet öyleyim."

Çocuk çok şirindi. O güzel yüzünü korku bürümüştü.

"Adın ne senin evlat?"

"Tom."

"Şimdi aşağı atlayacaksın."

Steve çocuğu omuzlarından tutup mavi gözlerini çocuğun kahverengi gözlerine dikti.

"İnan bana sana zarar gelmesine izin vermeyeceğim. Söz veriyorum."

Çocuk kafasını salladı ve camdan aşağı baktı ve derin bir nefes aldı.

Natasha camın kenarında atlamak üzere olan çocuğu gördü. Steve yine iyi iş çıkarmıştı. Ama bir an tüm duyguları koptu. Çocuk atlamak üzereyken kurşun yemişti. Çocuğun hareketsiz bedeni ağın üzerine düştüğünde Natasha tüm görevi unutup dizlerinin üzlerine yığıldı.

"Natasha?"

Clint hızlıca aşağı indi ve Nat'in yanına gitti. Her şeyi göre Şahingöz bu sefer ne olduğunu görmemişti.

"Natasha? Natasha? Ne oldu?!"

Natasha'yı omuzlarından sarstı. Binadan koşarak inen Steve'i görünce iyice kafası karışmıştı Clint'in.

Kaptan, Peter'ın ördüğü ağa tırmandı çocuğun bedenini alıp aşağı indirdi. Beden cansızdı. Steve bir süre çocuğun yüzüne baktıktan sonra o masum çocuğa sarıldı. Kendini suçlu istiyordu. Ona söz vermişti. Kafası kaldırdığında diğer Yenilmezler etrafına toplanmışlardı. Thor yaklaştı ve küçük Tom'u onun kucağından aldı ve Sheild askerlerine verdi. Steve, Natasha'nın ona doğru yürüdüğünü gördü. Onu ilk defa böyle görmüştü. Natasha Steve'in yanına eğilip ona sarıldı. Steve dayanamayıp Natasha'nın omzunda ağlamaya başladı.

"Benim suçum Natasha. Ona söz vermiştim."

dedi hıçkırıklar içinde. Natasha Steve'in kulağına fısıldadı.

"Senin değil hepimizin suçu."

●●●

Avengers merkezine geldiklerinde herkesin yüzü asıktı. Natasha'nın Fury'e görev raporu vermesi gerekiyordu. Natasha kendini toplayıp o duygusuz haline geri dönmeliydi. Fury'nin odasına yavaş adımlarla girdi.

"Nihayet gelebildiniz."

Fury, Natasha'nın yanına gelip elindeki belgeleri aldı.

"Sorun nedir Natasha?"

"Bir sorun yok efendim. Görev başarıyla tamamlandı."

"Natasha dünyanın en iyi ajanı olabilirsin ama benim karşımda yalan söylersen anlayabilirim."

Natasha yere bakan yüzünü kaldırıp Nick Fury'nin tek gözüne baktı.

"Bugün orada bir çocuk katledildi."

Natasha biraz duraksadıktan sonra sözüne devam etti.

"Görevler uğruna insanları koruyamıyoruz. Bizim amacımız onları korumak değil mi?"

Nick onun üzüntüsünü anlasada haklı bulmuyordu.

"İnan bana Romanoff o adamlardan gerekli belgeleri almasaydınız çok büyük bir savaş çıkabilirdi."

Natasha kafasıyla komutanı onaylasada buna izin vermeleri onun zoruna gidiyordu.

"Çıkabilirsin Ajan Romanoff."

Natasha aşağı toplanma katına geldiğinde Tony, Bruce ve Thor'un orada olduğunu gördü. Tony sinirli bir şekilde zırhıyla uğraşıyordu. Thor ve Bruce ise sadece oturuyorlardı.

Tony onu görünce biraz da olsa sinirini yatıştırdı.

"Rogers'ı gördün mü Nat?"

diye sordu.

"Hayır neden ki?"

Bruce söze girdi.

"Bulamıyoruz da ondan."

"Ben bir bakarım."

Natasha odadan çıktı ve onu bulabileceği bir yere gitmek için motorunu aldı.

●●●

Natasha mezarlığa girdi ve yürümeye başladı. Tam da beklediği gibiydi. Rogers sarı saçları ve iri bedeni ile Peggy'nin mezarının yanında oturuyordu.

Natasha Yüzbaşı'nın yanına gitti ve omzuna elini koydu.
Yüzbaşı Natasha'yı gördüğünde yavaşça ayağa kalktı ve yüzüne sahte bir gülümseme takındı.

"Selam."

dedi sahte gülümsemesini bozmamaya çalışarak.

"Seni arıyorlardı..."

Steve Natasha'nın sözünü böldü.

"Ve sende nerede bulacağını biliyordun."

"Evet."

"Hadi gidelim o zaman."

Steve önden yürüdü ve motoruna bindi.

"Yarışa var mısın Romanoff?"

Steve, Natasha'nın kısa sürede olsa moralini düzeltmişti.

"Demek öyle Rogers."

Natasha'da motoruna bindikten sonra Steve geri saymaya başladı.

"3,2,1."