Kavusamayan Aşıklar

ÇAĞATAY ILE GÖZDE ARASINDA BI SEY MI OLUYO???

ÇAĞATAY'DAN...
Herkes kendine takılıyordu Gözde de etrafı inceliyordu Emre'nin telefonuna mesaj atıp Damla'yla gitmelerini söyledim Emre mesaja anında bakıp Damla'yı yukarıya çıkarınca Gözde'nin kolundan tutup dışarı bahçeye çıktık tabi ilk başta biraz zorla çıkardım ama çıktıktan sonra sakinlesebildik Gözde"yaa sen kendini ne zannediyosun"dedi daha doğrusu diyodu sözünü yarıda kesip"herseyi unutup şu bi saati benimle geçirir misin"dedim "Hayır desem yine zorlayacaksin demi""fikirlerin doğru yollarda ""tamam ama sadece bi saat"dedi ben o bi saati bi ömür yapacaktım "tamam"diyip göz kirptim arabaya doğru ilerlerken telefonunu unuttuğunu söyledi Gözde ben arabayi çalıştırına kadar koşa koşa yanıma geldi ve arabaya bindi hiç kimsenin olmadığı bi yere götürecektim Gözde'yi çocukken annemgili benim yüzümden kaybettiğim kazadan beri gittiğim o yere ilk defa bi kızı götürecektim çünkü ilk defa duygularımdan emindim ilk defa bi kız bana pas vermemişti ve ben onun için endiselenmis ondan Özür dilemistim.Biraz ilerledikten sonra klasik sorumuz gelmişti "nereye gidiyoruz""Küçüklüğüme "dedim bana baktı ama ne o soru sordu ne de ben ona cevap verdim.
GÖZDE'DEN...
Herkes kendine bi şey yapıyordu bende oturuyordum Çağatay'ın beni çekmesiyle kendimi bahçede buldum benimle gelir misin dedi ilk başta neye uğradığımı şaşırdım ama kabul ettim  telefonumu alıp arabaya bindim nereye gittiğimizi merak ettiğim için dayanamayıp sordum " çocukluğuma"dedi hic ses çıkarmadık ikimizde merak ediyodum hayatını,seviyodum çünkü ama söylemiyodum dediği yere gelmiştik heryer ağaçlarla kaplıydı oturduk ilk önce bişey ister misin dedi başımı Hayır anlamında salladım o da yanıma oturdu ve sözümü kesmeden beni yargılamadan dinleyebilecek misin dedi tabiiki başla yaptım elimle işaret ederek.
ÇAĞATAY...
Gelmiştik şu an yanımda oturuyodu ona anlatacaklarımı sadece bizim çocuklar biliyodu ilk defa bi kıza hayatımı anlatacaktim sözümü kesmeden dinlemesini söyledim kabul edip başlamamı söyledi derin bir nefes alıp başladım...

"Her şeyi ben yapmıştım küçüktüm anneme çok bağlıydım babam zengin iş adamıydı ve sürekli kumar oynayarak herseyini kaybetti sonra da hapise girdi ağırlaştırılmış müebbet cezasına çarptırıldı tabi bunlar olurken bende her gecen sene büyüyordum babam demeye utandigim adam hapise girince ben 17 yaşındaydım annem napacagini bilmiyor ve sadece ağlıyordu onun ağlamaması için hem çalıştım hemde okulumu okudum bütün borçlarımızı hiç bişeyimizi kaybetmeden ödedim ama derdim daha yeni başlıyordu annem...
Annem hastalanmıştı kanser mide kanseri olmuştu her ne kadar tedavi gördüyse de beceremedi doktorlar becerememişti ve benim meleğim annem vefat etmişti. Sonra iki yıl sonra da babamın vefat haberi gelmişti ne kadar nefret etsemde bi üzüntüyü unutamadan bi tane daha eklendi holdingimizin başına o yıl girmiştim ve Egegille de o sene tanışmıştım yani aralarına en son ben girmiştim daha da kimseyi almadık güçlü olmamızın sebebi aslında hepimizin buna benzer hikayeleri olmasıydı böyle işte her zaman buraya gelirdim kimse olmazdı burda hala daha da değişmedi ya huzur buluyodum ama buraya bi kişinin daha sığmasını istiyorum bu kişi sen olur musun???

GÖZDE'DEN...
Çağatay bana her şeyi anlatmıştı her şeyini öğrenmiştim üzüntünle dediklerini dinlerken son dediği sözde heyecan ve sevinçle neye uğradığımı şaşırdım kendi iç sesime dönünce "Gözde seviyosun işte kabul et şu müthiş anın içine etme "diyodu aslında ilk defa haklıydı ama yine kararsızdım bugün Çağatay'a sinirlendim sırf bana pas vermedi diye yapmadığım şey kalmamıştı şimdi ise resmen teklif ediyordu cevabım "BILMIYORUM"olacaktı bence şimdilik en doğru karardı.

ÇAĞATAY'DAN...

Gözde derin düşüncelere dalmıştı hiç ses etmemiş onun o halini bile bıkmadan izlemiştim.

Biden bana döndü ve "bilmiyorum"dedi bu sözü gökyüzüme şimşek gibi düşmüştü beynimden vurulmuşlara döndüm evet cevabı beklemiyordum ama bilmiyorum demesi daha da kötüydü ümitlerle mi yoksa umutsuzluklarla mı yaşayacaktım iki denizin arasında kalmış o ince çizgide bırakmıştı beni sinirlendim Gözde'yi kaybetmekten korkuyordum bu halime içten içe Gülsemde KAYBETMEK MI?? Benim alışkın olmam lazımken hala daha korkuyordum tam gidecekkken dayanamayıp Gözde'yi kolundan tutup o haraba evin duvarına yasladım o kadar heyecanlanmisti ki kendimi zor tutuyordum nefesi nefesime değiyordu o ölece dururken ben biden o yakınlıkta sadece" SENI KAYBETMEKTEN KORKUYORUM diye bağırıp sonra iyce yaklaşıp beni bırakma olur mu"dedim Gözde bana ölece bakıyordu bomboş bendeki hislerini hareketlerinden anlıyordum ama o kadar iyy beceriyordu ki oyun oynamayı gözüne bakınca sanki hiç bişeyi yokmuş gibi duruyordu ben cevap beklerken o sadece sustu sustu ve sonra da kollarımin altından sıyrılıp koşarak arabaya bindi...

Hata mı yapmıştım ilk defa bi kıza sonsuzum ol  demiştim ilk defa bi kıza aşık olmuş ve sadece bizim çocukların bildiği hikayemi bu kıza anlatmıştım hic hareketimi bozmadan Gözde'nin beni bıraktığı gibi duruyordum aklımda bu düşünceler cevabı olmayan sorularla uğraşırken dalıma birisinin elinin degmesiyle irkilip arkama döndüm Gözde ben döner dönmez bana öle bi  sarıldı ki hiç bozmadan aynı sıkılıkta ona sarıldım kokusunu içime çekip kulağına fisildadim "artık benimsin "dedim Gözde yine cevapsız kaldı ama ellerini daha da sıktı bu da beni bırakma anlamına geliyodu bence ve ben onu bundan sonra hiç bi şekilde bırakmayacaktım.

GÖZDE'DEN...

Çağatay bana hiç kimsenin yaşatamadığı mutluluğu yaşatmıştı bugün arabaya koşmuştum çünkü nefes alış-verislerimi düzene sokmaliydim ben arabadayken Çağatay benim bıraktığım gibiydi arabadan çıkıp ona sımsıkı sarıldım benimsin seni bırakmam dedi sustum ama sımsıkı sarilinca beni sakın bırakma demek istedim kendimce yada hissettirmeye çalıştım Çağatay'ı seviyordum bundan emindim biz ole sarılmış düşüncelere dalmışken Çağatay'ın telefonunun çalmasıyla sarılmayı sonlandırmıştık hafif küfürler mırıldanıyordu telefonu açana kadar...Ege'ymiş arayan "tamam abi geliyoruz"diyip kapattı o bi şey demeden ben "hadi bekletmeyelim"dedim ve eve döndük.