9. Öpücük (Abim Bana Aşık)

7.Bölüm

Yaklaşık 45 dakikadır hiç kımıldamadan kucağımda uyurken ellerim benden bağımsız saçlarını ve sakallarını okşuyordu. Onun yüzünü izlerken içimden

Olamaz. Olabilir mi ? Bir adamın sakalları sevilebilir mi ? Bu duygu ne kalbimi çarpıtan ? Bu adam daha önce de bu kadar yakışıklı mıydı ? Güneşte gözlerini sürekli kısarak gezdiğinden göz kenarlarında oluşmuş kırışıklıklar daha öncede bu kadar yakışıyor muydu buna ? Off sakalları sevse yüzümü, elleri belimi hiç bırakmasa istedim.
Sıcak. Çok mu sıcak ? Bi adamın sakallarına bu kadar yapılabilir sanırım. Köprücük kemiklerinin az yukarısından, adem elmasına inen sakallarından öpmek isterdim şuan can çekişircesine derin bir nefesle koklaya koklaya öpmek. Yada sakallarının oralarda bir yerde yuva kursam ? Saklansam orda, kimse bulamasa beni olmaz mı ? Çok mu şey istemiş olurum ?

Diye düşünürken içimden anın etkisiyle eğilerek bir buse kondurdum sol yanağının sakallarına.

APTAL!! Ne yapıyorsun ? Seni gerizekalı diyemeden kendime gözlerini açıp bana baktı. Kesilen nefesimle ona bakarken yaptığı hamleyle gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.
Kafasını kucağımdan hiç kaldırmadan sol eliyle ensemden kavrayarak beni kendine çekip dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Küçük bir öpücüğün ardından bırakıp yine yerinden kımıldamadan tepkimi izledi.

Kızmamı bekliyordu sanırım. Doğru! Neden kızamıyorum ben ? Neden birşey söylemiyorum. Kızarıyor muyum ?

Sinan abi kucağımdan kalkıp yanımda oturur pozisyonuna geçip gözlerime baktı yavaşça yüzünü yüzüme yaklaştırıp dudaklarını tekrar dudaklarıma bastırdı.

İt!! İtemiyorum. İt dedim sana!! Karşı koyamıyorum olmuyor. Sinem yapma it şu adamı!

Gözlerimi kapatmış zihnimin içinde kendimle kavga ederken sinan dudaklarımı öpmeye devam ediyordu ve ben karşılık vermesem de buna engel olamıyor onu durduramıyordum.

Sinan abi dudaklarını çekip ayağa kalktı gülümseyerek yüzüme bakıp ellerimi tutup benide kaldırıp kendine doğru çekti ve tekrar dudaklarıma yapıştı.

Nefes alamıyorum sanırım. Bu bu duygu bu hayatımda hissettiğim en güçlü şey olmalı. Buna engel olamıyorum.

Dudaklarını dudaklarımdan hiç ayırmadan belimden bi anda kavrayıp beni kaldırdı ve arka odaya taşıdı. Duvara yaslayıp öpmeye devam etti. İkimizinde nefes alışları hızlanmıştı. Boynuma doğru inip koklamaya başladı. Ben hala kendimle kavga etmeye devam ediyordum.

Dursana sinem! Dur artık lütfen kendine gel ? Ne yapıyosun sen ?

Üzerimde gezdirdiği elini bir elimle tutup diğer elimle göğsüne baskı yaparak onu durdurdum. Gözlerimin içine gülümseyerek bakıp tam tekrar öpecekken

"Dur" sadece bu kelime çıkmıştı ağzımdan.

Utancımdan yüzüne bakamıyordum. Nefes alışlarımız aynı hızla devam ederken gözgöze geldik. Gözlerimi devirip onu tafifçe iterek odadan çıktım ve az önceki yerime oturdum. Yüzüm kıpkırmızı olmuş, kalbimin atışları neredeyse tüm semtte yankılanacak kadar artmıştı. Ellerim titriyor ve buna engel olamıyordum.

Yanıma oturdu.

"Ben çok utanıyorum. Kendime engel olamadım. Ne yapıyorum böyle bilmiyorum." Dedim

Usulca bana doğru tekrar yaklaşırken.

"Dur! Dur lütfen yapma. Böyle bişey hiç yaşanmadı sayalım nolur. Olmadı böyle bişey"

"Sinem az önce seni unutucam dedim. Ama birbirimizden uzak duralım dedikçe daha çok yakınlaştık baksana. Kokun o kadar güzel ki karşı koyamıyorum sana. Uzak duramam ben senden. İzin ver. Sana yaklaşmama sana dokunmama izin ver lütfen" dedi yine yaklaşarak.