9. Öpücük (Abim Bana Aşık)

8.Bölüm

-Abiii ?
-Abii uyansanaa!
-Heyy sana diyorum!

Sinan abi üst kattaki koltuklarda uyuyordu. Yerdelerde duran kanlı peçeteler ve elindeki sargı kalbimin yerinden çıkmasına meyil verecek kadar korkutmuştu beni.

-Biraz daha uyuyayım ne olur?
-Abi ne oldu burda ? İyi misin sen ?

Derken, birden kolumdan çekip beni yanına yatırdı. Gözlerini hiç aralamadan burnunu saçlarımın arasına sokup derin bir nefes aldı.

-Oksijenim ol istiyorum. Nefes alamıyorum ben sinem. Dedi kısık uykulu sesiyle.

-Abi ne diyosun ? Uyan bi korkutma beni lütfen.

-İstemiyorum. Uyurken hep yanımdasın, uyurken ellerimi tutuyorsun. İstemiyorum uyanmak. Bırak bari rüyalarımda doyayım sana.

İstemsiz dolan gözlerimi bir anlığına kapatıp derin bir nefes çektim içime. Tam konuşmak için dudaklarımı aralayacakken kemiklerimin kasıldığını hissettim.

İri kollarıyla, neredeyse alıp içine sokacak, kemiklerimi kıracak kadar sıkıca sarılmıştı küçük bedenime.

-Biraz böyle kal ne olur.

-Abi lütfen..

- Çok değil sadece bikaç dakika.

-Ama..

-Lütfen.

Dedi buruk bir sesle.

Aradan geçen bikaç dakika sonra tutulan bedenimin verdiği sebeple kımıldanmaya başlayınca aniden kollarını gevşetti.
Hareket etmesiyle kafamı yüzüne çevirdiğimde beni izleyen gözleriyle buluştum. Bikaç saniyelik bakışmanın ardından tam doğrulacakken kalkmamam için koluyla omuzuma bastırdı.
Bişey söyleyecekmiş gibi bakıyordu yüzüme. Ama bir türlü söyleyemiyormuş gibi.

-Ne oldu ?

-Ben, ben hiçbirşey olmamış gibi yaşayamıyorum sinem.

Atışları yükselen kalbimin sesini elimi göğsüme bastırarak kısmaya çalışarak ekledim.

-Onu sormuyorum. Bu kanlı peçeteler ne ? Ve elin ?

Gıcık tutmuş boğazını temizleyerek doğruldu. Biraz etrafı izledi ve kafasını yüzüme çevirip.

-Can kırıklarım. dedi.

-Abi ne diyorsun anlamıyorum.

-Abi deme bana.

-Bak istersen ben gidiyim kendine gelince konuşuruz.

Oturduğum yerden kalkıp tam merdivenlere doğru ilerleyecekken koluma asıldı.

-Gitme.
-Canım yanıyor sinem. Söndüremedikçe sinirleniyorum. Aynaya baktığımda kızıyorum, kendimi gördüğümde utanıyorum. Ben sana nasıl vuruldum ?

-Başa sarmayalım abi, lütfen zor durumda bırakma beni.

Cümlemin ardından gözlerimin içine baktı ve öpmek için bir adım attıktan sonra yüzünü yüzüme yaklaştırmaya başladı.
Tam dudaklarını dudaklarıma bastıracakken başımı aşağı doğru indirdim.
Bikaç saniye durdu ve bulunduğu pozisyonu hiç bozmadan alnıma bir öpücük kondurdu.

Aşağı indirdiğim başımı kaldırarak yüzüne baktım.

Hiç tepkisiz yüzümü izliyordu. Gözlerimi kaçırıp öksürdüm.

-Eline ne oldu söylemeyecek misin ?

-Merdivenlerin başındaki aynayı görmedin mi ?

Başımı merdivene doğru yönelttim ve kırılmış olan aynaya baktım. Aslında yanından geçmiştim ama aklımın şaşkınlığı işte, son zamanlarda önümü zor görüyordum.