Emotion forming TEARS

school days (1)

papasok na ako. kahit ayoko pa, papasok ako. kailangan ko ng maayos at payapang buhay. kapag pumasok ako magiging maayos na ang lahat. db?

malalayo din naman ako sa mga bullies once i step my college life. magkakaroon ako ng new life.

db?

db?

sana supportahan ako ni Lord. hindi naman ako gagawa ng mga msama sa mga taong nang-api sa akin.

I will nit seek for revenge.

I promise.

I will never hurt someone's.

No one.

Walang masasaktan.

Basta wag niyo na lang uulitin ang mga bagay na ginawa niyo sa akin ngayong high school ako.

Pero magtitiis muna ako. Makakaahon at makakatakas din ako sa situation na ganito.

College, I promise, there will be a new me.

New Ariadne.

Pero dahil high school pa rin ako, stay the same.

Naglalakad na ako papuntang school na nakayuko. As always.

Nung malapit na ako sa room ko, bakit ganon? Ayaw gumalaw ng paa ko. Ayaw niya kong papasukin sa room. Hindi pwede. Lalakasan ko loob ko. Patitibayin ko. Dapat matatag ako.

Sabi nga ni Father Ralph,

ang matatag na tao ay ang taong naniniwala at nagtatrust kay God.

Matatag ako.

Kakayanin ko lahat ng pagsubok.

No matter what it is.

Pinilit kong maglakad kahit na may samang takot sa puso ko.

And thanks to God.

I entered my room.

But not safely.

Kasi nabully na ako pagpasok ko pa lang.

Sinaktan ako ni Joseph gamit ang mabibigat na kamay niya.

Si George na tinawag akong pangit at mabaho.

Tinignan ko naman ang sarili ko sa mirror. Wala naman madumi sa mukha ko. Nagpabango naman ako.

(tignan niyo yung picture sa right side. ganyan yung ayos niya pag pasok.)

Ganon na ba ako kapangit at mabaho? Hindi effective ang mga nilalagay ko sa mga mukha at mga perfume?

Haay.

Wala akong magagawa. Ganyan ang buhay ko.

"Hoy. Ano ba kayo. Kapapasok lang inaaway niyo na." Sabi ni Lucas. Tapos inakbayan niya ako.

Then nagtawanan ang mga clasmates ko.

I don't know the reason why.

But I'm sure ako na naman yon.

Bakit ganon? Kabully bully ako.

Ayoko na.

Wait. Hindi pwede to. Hindi ako pwede susuko na lang.

Niyaya ako ni Lucas lumabas ng room. Punta daw kaming canteen. Kakain lang daw siya.

Bakit kaya siya sa akin nagpasama?

Bakit hindi ang mga friends niya?

"Ba---" tatanungin ko na sana sa kanya yon. Kaso he interrupted me.

"Uy ano gusto mong kainin?" Nakatingin lang ako sa kanya. Curious.

"Gwapo ako noh? Hahahaha."

Mayabang din pala to.

"Oh ano? Sasagot ka na ba?"

Umiling lang ako sa kanya.

"Magsalita ka. Kapag hindi, hmm.." Nagposition siya ng parang nag-iisip. Alam niyo na siguro yon. "Lilibre mo akong starbucks." He looked at me and smiled.

"Wala akong pera."

Tapos tumawa siya. "Ang galing ko talaga. Nagsalita ka na."

I smiled.

Siya lang talaga ang lalaking ganyan sa kanya.

Ang bait niya.

Sana magkaroon din ako ng chance ng mainlove.

Para naman mainlove ako sa kanya.

Crush ko na ata siya.

Lucas, I admired you for being so kind to me.