Emotion forming TEARS

what i felt (HERS)

as i stepped my foot in the front of our school,

i felt nervous

and regret.

nervous kasi aapihin na naman ako.

regret kasi bakit dito pa akio nag-aral eh inaapi at inuutusan lang ako.

walang kwentang tao lang ang tingin nila sa akin.

masakit diba?

ikaw kaya try mo sa position mo.

susuko ka.

minsan nga naiisip ko sana di na lang ako nabuhay. tutal wala rin naman akong silbi at kwenta sa kanila. pero mali ako. kasi meron pang nakakaappreciate sa akin.

si God.

nandiyan siya palagi para sa akin. kahit di ko nakikita.

feel ko nga siya lang kakampi ko. 

eh, lahat naman love at kakampi niya.

dapat magpathank you tayo palagi sa kanya

noh?

don't forget to pray

lalo na pagkagising mo. magpathank you ka sa Kanya dahil binigyan ka niya ng chance para mabuhay ulit. kasi imagine ang tagal nating natutulog tapos nagigising pa tayo? db miracle niya yun.

at pati rin sa pagtulog mo. magpasalamat tayo sa Kanya sa lahat ng biyaya at blessings na shinower niya sa atin.

let's back to my story.

i tried to smile even though it's hard for me.

i can smile like i have no problems.

laugh like my day is so lucky.

yeah i know i'm a pretender.

but my emotions before i fall asleep forms into a tears because of sadness and the feeling of being alone and betrayed my friends.

i hate it every time i remember it.

i'm a fool.

i'm a useless living organisms.

get it right is the best song suited for me.

(a/n: yung kanta nasa right. pakitignan na lang at pakinggan niyo lyrics. ganyan na ganyan ang story ni Ariadne sa story)

how many times will i take to get it right?

or never ko ng matatama ang mga mali?

loser nga daw ako sabi nila.

"ihh si ariadne lang yan. ayos lang kahit masaktan yan."

"ang sarap ibully ni ariadne."

"nabuhay ka pa hindi naman tama ginagawa mo. hahahahaha."

"ang pangit mo. get lost. hahahaha. ako ng masama."

"nakakairita talaga pag si ariadne ang nagsalita."

"loser! alis nga diyan."

yan ang mga sinasabi nila sa akin. sa harapan ko mismo. syempre ang sakit diba? hindi lang yan. marami pa. nakakaawa na ba ako?

hindi ako. kasi deserve ko naman yan.

wala akong kwenta eh.

imagine bobo ako. walang talent. walang alam sa sports. bobo. mahiyain. at higit sa lahat walang confidence. yan ang mahirap eh. di ko alam paano humarap sa mga tao dahil wala akong confidence.

may mga kasama ako at tinatawag na friends pero pag kailangan ko na sila di man nila ako pupuntahan. iniiwan. binubully. pinagtatawanan. pinapahiya. 

lahat na lang ng kilos ko napapansin nila. ipagtitisti. at ikakalat.

and lastly pagtatawanan ng lahat.

ang sakit.

pero sana

one day,

may taong makakaappreciate sa akin.

at tanggapin whoever i am.

sana meron.

sana makita ko na siya.