Emotion forming TEARS

school days (3)

papunta na akong school. Commute ako. Palagi naman. Buti safe ako.

Salamat Lord. 

Habang naglalakad ako, naaalala ko yung nangyari kahapon. Di ko alam kung dream ba yon o nangyari talaga. Ang mali ko lang kahapon, di ko nakurot sarili ko. Baka kasi di siya totoo. Baka nga dream siya. Kasi di ko kinurot. Ang impossible kasi ng nangyari eh.

Pero... pero... pero para talagang nangyari eh.

Ano ba yan! Nakakabaliw na to.

Hawak hawak niya kamay ko habang naglalakad kami. Tinignan ko yun. Grabe lang. Bakit parang may kuryente? Yun ba yung tinatawag nilang spark? Hala. Feeling ko namumula ako. Saan kaya ako dadalhin ni Lucas?

"Uhmm.." I manage to speak kahit na kinakabahan ako. "Saan tayo pupunta?" I asked him innocently. 

TUmigil siyang magwalk so nagstop din ako. Tinignan niya ako. Eye-to-eye contact. Oh my. Wag. Hindi ako sanay sa ganito. Naiilang ako. Yumuko na lang ako waiting for him to answer my question. "Basta wag kang tatakas no?" Ha? Hindi naman yun ang sagot sa tanong ko. Dapat yung sinabi niya place where we will go.

Tumingala ako. Tinignan ko siya sa mata para makita ko yung seriousness sa mata niya.

"Ha?"

"Wala." Ha? Di ko talaga gets. Tumuloy na siyang maglakad. Ako naman naglakad na rin. Syempre hawak niya ako.

Bahala na kung saan. Hindi naman ako ipapahamak ni Lucas. Diba? Mukha naman siyang mabait. 

Tinitignan ko siya ngayon. Ang gwapo niya talaga lalo na pag nakasmile siya. Buti pa siya good looking. Samantalang ako. panget. Panget ako. Although may nagsasabi na maganda ako di ako naniniwala kasi mga guy classmate ko hindi pa ako sinabihang maganda. Puro panget at mabaho ang naririnig ko sa kanila. Hayy.

"We're here." Ha? I looked at Lucas. Then tinignan ko yung direction na tinitignan niya. Starbucks. Sa starbucks tayo pupunta? Wala ako pera ngayon. Naghihirap pa naman sina Mama at Papa ngayon.

"Wala akong pera." I told him. 

He then looked at me in my eyes, smiling at me and said, "Treat ko. Don't worry." Oo na sana ako kung wala akong hiya. Pero hinde eh puro ako hiya. 

"Thank you pero hindi ko maaaccept ang treat mo. Sobra-sobra ata." Mahinahon kong sabi.

"No. I insist."

"But-"

"No buts." Tapos yun hinila na niya ako. Kanina sa hand niya ako hinila ngayon sa wrist na lang.

Pagpasok namin sa Starbucks, amoy kape. WHat do you expect?

Nagline kami tapos umorder na.

"What's your order sir?" Nasa likod lang ako ni Lucas. To tell you the truth hindi pa ako nakapunta dito sa Starbucks. Ayaw ko kasi. Mga sosyal at mayayaman nandito. Hindi naman ako ganon. Nakakadegrade lang. Feeling ko kasi pagtitinginan ako dahil hindi ako belong.

"Hmm." Si Lucas yon. Tinitignan niya yung menu. Nag-iisip siguro siya ano bibilhin niya. "One Raspberry Swirl Pound Cake, one Everything with Cheese Bagel, one Apple Bran Muffin, and two Strawberries and Creme Frappuccino."  Dami atang inorder ni Lucas. Sa kanya lahat yon? Wait. Two Strawberries chuchu eklabu. Strawberries. Natatakam tuloy ako. Favorite ko yung strawberries eh.

After namin makuha order namin, umupo kami sa may vacant seats na kami lang magkasama.. Daming mga magbabarkada dito. Yung iba couples.

Kami kaya, anong tingin ng mga tao sa amin?