The Rebellious Heir (COMPLETED)

The 1st Rebellion

Sakay ng bagong biling limited edition black Porsche. Umuwi si Seb sa mansion ng may bago na namang pasa sa mukha. Ano pa bang bago? Nakasanayan na rin naman niya 'yan. Alam niya na pagdating niya ng mansion siguradong bunganga na naman ng tatay niya ang tanging aalingawngaw sa buong bahay.

Rinding rindi na siya sa boses ni Xander. Araw-araw ba na pag-uwi niya ng bahay sermon agad.

Bumaba siya ng kotse habang nakasukbit ang bag sa likod niya. Tuluy-tuloy siyang naglakad papasok ng mansion na para bang prinsipe ng kaharian. Hindi niya pinapansin ang bawat bati ng mga tauhan.

Sakto at naghahapunan na ang buong pamilya.

Umupo siya malapit sa kabisera ng lamesa katapat ang kanyang kapatid at kakambal na si Sandro. Pangiti-ngiti lang ito sa kanya.

Sila ni Sandro ang kakaiba sa lahat ng kambal. Kung ang iba ay sobrang close at halos hindi na mapaghiwalay ang mga bituka. Silang dalawa naman ay parang aso't pusa.

Mula pagkabata ay mortal na magkaaway ang turingan ng dalawa. Magkaagaw sa lahat ng bagay.

Ultimo mo bagong biling damit ay pinag-aagawan pa nila kahit pareho lang naman ang disenyo. Noong minsang umuwi ng bahay si Nyle galing sa trabaho, may bitbit itong chocolate para sa dalawang bata. Nagkatinginan ang kambal na parang handang sakmalain ang bawat isa. Ilang sandali pa ay nag-unahan ito sa pagtakbo makarating lang sa pinto. Kapag nakitang nauuna na ang isa, hihilahin naman ng isa.

Para silang mga talangkang naghihilahan pababa.

Kung kanina ay masama ang timpla niya papasok ng bahay. Ngayon mas lalong nag-init ang kanyang ulo ng makita ang mapanlokong ngiti ng kapatid.

"Whooot! Whooot!" Pang-aalaska ni Sandro. Kahit naman hindi niya tignan ang kapatid. Alam niyang siya ang iniinis nito.

Hindi na lang pinansin ni Seb ang pambi-bwisit sa kanya. Kahit na gusto niya ng umakyat ng lamesa at dambahin ang kakambal. Maya-maya lang ay nagsalita ang kanyang ama.

"Behave," singhal ni Xander.

Pinagpatuloy na ng pamilya ang pagkain ng hapunan. Kahit na parehong busy ang dalawa sa kani-kanilang trabaho. Hindi nila hinahayaan na hindi makasabay ang kanilang anak kahit sa hapunan.

"Manang, pahingi naman ng apple juice," paki-usap ni Sandro sa kasambahay.

Alam niya ang mapagpanggap na anyo ng kanyang kapatid. Two-faced. Kapag kaharap ang mga magulang nila, panay ang pakitang-gilas nito. Ipinagmamalaki niya ang matataas na grades at pagiging honorable nito sa school. Mabait ito at laging sinusunod ang bilin ng mga magulang.

At kapag naman wala ang mga magulang sa bahay. Parang nakawalang tigre si Sandro dahil sa pinapakitang ugali nito.

Madalas rin siya makarinig ng balita tungkol sa kapatid sa pinapasukang nitong eskwelehan. Magkaiba sila ng unibersidad na pinapasukan, alinsunod sa gusto niya. Bully rin ito katulad niya at minsan mas higit pa ang pagpapahirap nito sa mga kaklase niya.

Naningkit ang mata ni Seb. "Kailan ka pa nahilig sa apple juice?"

Hindi nakaligtas sa mata niya ang pigil na gigil ng kapatid. Sa wakas ay nakuha niyang inisin ito. Akala niya ay magtutuloy tuloy na ang plano niya. Ngunit nagulat siya ng ngumiti ito sa kanya.

Loko 'to ah, pagpipigil niya sa sarili.

Lumapit ang kasambahay sa lamesa at ipinaghain si Sandro ng pinaki-usap nitong apple. At freshly squeezed pa. Bakit hindi na lang instant?

Hindi alam ni Seb kung ilang minuto na silang kumakain. Pakiramdam niya isang buong araw na. Hindi niya talaga masikmurang harapin ang kapatid. Dahil siya, amoy na amoy niya ang masangsang nitong pag-uugali. Hindi tulad niya na ipinapakita na kung sino talaga siya.