Love Hurts

Chapter 6

Next morning I woke up at 6 am. It's monday so I have work though 9 am pa naman yun. I decided to visit my Mom's grave since it's been a while when I last visited her.

I took a bath and fix myself. I wore black slacks and floral top. I don't feel wearing heels today so I decided to wear black flat shoes. I think light make up will do. I put some mousse on my curly hair and tadaaa! I'm done.

I waited for a taxi since my car is coding today. That's why I hate monday. After a minute nakahanap na din ako ng taxi, 30 minutes pa naman before we reach the Cemetery so I decided to check on my social media accounts. I first open the facebook. I have 55 notifications, 32 messages, and 13 friend requests. I click my friend requests and to my surprise I saw Anthony's name. I clicked his profile. Mhmm, matignan nga.

I scroll, and on and on and on. Hmp! Boring, puro pictures ng Motorbike niya lng naman. Bukod sa profile picture niya, wala ng iba. Mhmmm. Infairness naman talga sa lalaking yun, napaka gwapo! Pero mayabang. Haha!

I clicked the Confirmed button to accept his friend request.

"Ma'am andito na po tayo." Tinignan ko ang metro at kumuha ng pera sa wallet. I get 300 pesos, 265 kasi ang bill. 

"Thanks Manong, ito po keep the change." He thanked me, I just smiled to him as my response. Kinuha ko ang flower na dala ko at lumabas ng taxi. I sighed, it's been a while.

"Hi, Mom." I said when I reached her tomb. I put the basket of flower in the upper area of her lapida. "Miss you Mommy, I wish you're still here. You know what, I got promoted. Galing ng baby girl mo no?" I laughed even if I know I'm crying. "How's heaven Mom? Please tell God that He continue to give me strength." I wiped my tears. "I know you're happy right now. No more pain no? I love you Mommy, and I missed you so much!"

"Your crying again. Ganto nalang ba palagi ang scene pag makikita kita? Kung hindi ka naiinis, malungkot ka." I automatically turn my head when I heard him. Andito siya?

"Anthony?" He smiled. "Anong ginagawa mo dito? Iniistalk mo talaga ako no?"

"Assumera ka talaga no? Hindi ba pwedeng may binisita lang?" He laughed.

"Sino naman ang binisita mo?" Tatayo na sana ako pero nagulat ako ng inilahad niya kamay niya. Nakaramdan ako ng hiya pero kinuha ko din naman ang kamay niya.

"My lolo and my lola, dito din sila nakalibing." Assumera ka nga Dorothy!

"Ohhh." That's all I can manage to say, nakakahiya kasi. Tinignan niya yung Lapida ni Mom. "Alexa Denise Fontanilla." He read my Mom's name.

"Your Mom?" He asked, I just nod. "Ohh, that explains why your crying earlier." Hmp! Lagi niya nalang ako nkikitang umiiyak. "Pauwi kanaba?" He asked

"Nope. Dumaan lang ako dito, I have work." Tumingin siya sa relo niya at muling ibinalik ang tingin saakin.

"Mhmm, nag breakfast kanaba? Do you mind if let's have some breakfast? My treat." The time he asked that question, kumulo ang tiyan ko. Oo nga pala, hindi ako nag breakfast.

"Ohh,that means it's a yes?" Narinig niya? Grabeng pandinig naman ang meron ang isang to.

"Anthony, I think next time nalang. Sa work nalang siguro ako kakain. Wala akong dalang sasakyan, you know coding. Baka malate ako. May work pa ko, 9am."

"7:55 palang. I think 30 mins for breakfast will do, kaya pa yan. Don't worry, dala ko ang Motorbike ko. Ihahatid kita." Nakangiwi ako ng maisip kong sskay ako ulet sa motorbike niya. Last time na sumakay ako don halos mahugutan ako hininga. Tapos sasakay nanaman ako? Hindi na siguro.

"Don't worry Dorothy, kung iniisip mo kung mang yayari yung ginawa ko last time. I promised hindi na mauulit yun. Dahan dahanin ko na."

"Makakatanggi p ba ako? Sige na nga! Promise mo ha, babagalan mo lang." Ngumiti siya, tumango ako. Nag paalam kami kay Mom at dumiretso na kami kung san naka park ang motorbike niya.

Tulad nga ng pinangako ni Anthony, dahan dahan nalang ang pag drive niya. Though hindi maiiwasan na medyo napapabilis niya, okay na din. Dinala niya ko sa pinaka malapit na coffee shop na makita namin, nag order lang ako ng Clubhouse Sandwich at Cafe latte. While we are waiting for our order tumunog ang phone ni Anthony, pinakita niya saakin yung phone niya na nag papaalam na sasagutin niya muna, tumango lang ako.

"Hello?" Rinig kong sabi niya, hindi naman siya umalis sa upuan niya. Medyo inusog niya lang ng konti yung chair niya.

"Ma'am here's your order po." Niserved na ang order namin pero hindi pa din tapos makipag usap si Anthony. Nagsimula na kong kumain dahil hindi ko na kaya ang gutom ko. PG mode na ang mga alaga ko sa tiyan.

"I told you, give me some time. Makakahanap din ako! Ano? Sinabi kong ayoko sakanya kahit siya pa ang pinakamagaling, Yes. Give me Two weeks makakahanap din ako. Okay, bye." Nakakunot ang noo niya ng binaba niya ang phone, okay. I'm now curious.

"Sorry." He said

"No it's okay, ahm. Okay ka lang?" I asked shyly.

"Yah, It's just work."

"Oh, may problema?"

"Mhmm, yes. Pinipressure na ko ng manager ko. Wala pa din kasi akong nakikitang Photographer, until now." Sumimsim siya sa kape niya. Parang nag bara naman ang lalamuna ko dahl sa sinabi niya.

"Photographer? Sikat ka tapos ikaw ang nag hahanap ng Photographer? Hindi ba dapat ang mga photographer na mismo ang kusang lumalapit sayo."

"Yeah. Madaming lumalapit pero ayaw ng manager ko, meron siyang gustong gusto para sakin pero ayaw ko naman. It's just that, it's weird kung mkakatrabho ko yung babae ni Dad." Parang lumungkot yung boses niya ng sabhin niya ung last three words.

"Bakit pinipilit nila yun?"

"Dahil sikat yung photographer na yun. Farah Sandoval, I know you know her? Iniisip ng manager ko na pag nag tandem kame mag boboom ako. Mas aangat, ma madaming opportunity. They don't know about that girl and my dad's relationship. Even yung babaeng yun, hindi niya alam na may alam ako."

"Ahhh." Part of me, prang gusto kong pumayag sa offer niya. Pero ready naba ako? "I'm sorry dahil tinanggihan ko ang offer mo."

"No it's okay. Hindi na kita pipilitin. But I'm just really curious. I searched about you, and yes. Sikat ka nga nuon dahil sa husay mo sa pag kuha at mag guhit. If you don't mind, bakit ka himinto?" I sighed. Dapat ko bang ikewnto skanya? "But, if you don't feel na ikw--" i cut him.

"It's because of my Mom." He looked at me. "Si Mommy ang nag turo sakin ng bagay na yun, siya yung naging insperasyon ko. She patiently teach me  everything about photography. And when she died one year ago itinigil ko na din yun, hindi ko na siya feel gawin. Nawalan ako ng gana gaya ng pag kawala ng Mom ko."

"Is she sick?" I looked at Anthony, ang mukha niya ay puno ng pag tataka.

"Nope. She died because of depression. My mom love's my father dearly just like your Mom. And my dad? He's like your dad. Niloko niya si Mommy, when my Mom found out na may babae si dad iyak lang siya ng iyak. Kinulong niya ang sarili niya sa kwrto, hindi siya kumakain. Hindi siya nakikipag usap, I remember she keep on saying 'Niloko niya ko' and when I heard her saying those words, parang dinudurog ang puso ko ng paulit ulit. Until one day, pumasok ako sa kwrto ni Mom to feed her. Pero nawasak ang mundo ko ng makita ko si Mommy na wala ng buhay. Namatay siya sa sama ng loob, namatay siya dahil sa daddy ko. Dahil sa daddy ko nawalan ako ng Ina." Hindi ko napigilan ang sarili ko, nilabas ko ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Naramdaman  kong lumapit si Anthony saakin,   Niyakap niya ko. And for the very first time, nakaramdam ule ako ng gaan sa loob.

"It's because of Anthony, Thank you for always making me feel better." Sabi ko sa sarili ko.