Chapter 4

5 1 1
                                    



Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Bumangon ako at ginawa ang Morning rituals ko.


Dumiretso ako sa Mini Gym ng Condo ko, umapak ako sa Thread mill at nag simulang tumakbo. It's sunday kaya wala akong any appointment. I stopped running when I heard my phone ringing. Sinong kutonglupa naman ang tatawag sakin ng ganto kaaga? I just rolled my eyes when I saw who's calling.


"What do you need?" I asked.


"Ganyan kaba makipag usap sa Daddy mo?" Tsss.


"Come on, tell me what you need. Madami pa kong gagawin."



"Alexandra." Parang kinurot ang puso ko ng marinig kong tinawag niya ang pangalan ko. Not because I miss him, but because of my mom. Siya lang ang tumatawag sakin ng Alexandra. I kinda miss her.. So damn much!


"Alam kong galit ka pa rin saakin, pero Honey please. I missed you! I just want to see you, can you make it today?"


"Nah,I'm sorry. I have a lot of work today." I lied.


"Even if it sunday?" I didn't answer. I heard his deep sighed.

"Where?" Ito nanaman ako, lumalambot nanaman ang puso ko. Pero after all, his still my Dad. At khit anong sabihin ko sa sarili ko alam kong namimiss ko din siya. Pero masakit pa din.


"Let's have a dinner later. I want to talk to you about the company." I frowned

"How many times I need to tell you that I'm not interested about that company thingy. Stop forcing me." Hindi naman talaga ako interesado, everytime na maguusap kami He keeps telling me about the company.


"Okay okay, hindi muna kita pipilitin. Pero pag nag bago ang desisyon mo just tell me. So, see you later Honey." Then he ended the call.


I frowned when I heard someone is knocking on my door. Okay? Not my day, really.


When the time I opened the door, I confirmed that my day is already ruined. What is he doing here?



"What are you doing here?"


"Ganyan ba ang treat ng bisita, miss?" Ngumiti siya ng nakakaloko. The nerve if this guy!



I gave him my sweetest smile before I speak. Plastik smile lang, syempre. "Ano ba kasing kailangan mo? At isa pa how did you get here?"



"I used my car?" He said normally. Pilosopo.



Calm down Dorothy. "I'm not stupid, I know you used your car. I'm saying that pano mo nalaman ang tinitirahan ko?"



He smile. "I asked your friend, Kella. Nasabi ko kasi na kailangan ko ng Professional Photographer, at the same time artist. Luckily, marunong ka pala ng dalawang yon. So that's the reason why I'm here. "Tinaasan ko siya ng kilay.



"Matagal ko na yun tinigil, kaya please. Stop pestering me. Go away!" Isasarado ko na sana ang pinto pero pinigilan niya. "What?!" Tanong ko, nakakairita!



"Come on, Tataasan ko ang bayad. Magkano kaba?" In just a second lumipad ang palad ko sa pisngi niya. Na shock ako sa ginawa ko.



Nakita kong nag igting ang panga niya. "Yun ba ang bayad? Medyo masakit ah, but it's okay. Siguro naman bayad na ko?" Tinignan ko siya ng masama. Itinaas niya ang dalawa niyang kamay na parang sumusuko. "Okay okay, Relax. Iiwan ko nalang to sayo. And if you change your mind, just call me. Anjan na ang contact ko." Nilagay niya sa kamay ko ang hawak niyang envelope at umalis. Ilang segundo din akong natulala bago binuksan ang envelope.



It's a contract.

--


"WHAT?!"


"You mean, sinampal mo si Anthony? Anthony Perkins? Isang Anthony Perkins sinampal mo?" Kella



"Again and again talaga Kella?" Kathy



Andito kami sa coffee shop na madalas namin tambayan, kasama ko si Kella,Marian and Kathy. Were still waiting for Viviane. Anyways, yun nga na kwento ko sakanila yung scene na nang yari kanina sa Unit ko, at ganyan ang mga reaksyon nila. Akala naman nila Presidente ng Pilipinas ang sinampal ko. Amp!



"Dorothy, ba't hindi mo nalang kasi tanggapin yung offer ni Anthony? Wala namang mali don. Diba ayun naman talaga ang hilig mo?" Marian




"Noon yon, Hindi na ngayon." Sagot ko at sumimsim sa coffee ko.



"80,000 a Month ang sahod mo, mag pipindot pindot kalang sa camera at mag ddrawing ng kung ano man ang gustong ipa drawing ni Anthony. Ayaw mo pa nun, nako kung marunong lang talaga ako eh. Hindi pa snsbe ni Anthony, Yes na kaagad ang sagot ko! At isa pa pwede kanang umalis sa Company na pinag ttrabahuan mo. Buhay na buhay kana jan." Kathy




"Oo nga Dorothy, I think it's time. It's been a Year nung last kang gumuhit at kumuha ng mga pictures." Kella




"And it's been a Year simula ng nawala si Mom." Tumahimik silang lahat. Walang nag salita, tanging pag buntong hininga lang nila ang naririnig ko.



"Girls wag na nga nating pilitin si Dorothy. Let's just support her nalang sa decisions niya." Marian said. I smiled at her, kahit kailan talaga si Marian ang maintndhin saming lima. Kung may nagtatalo siya palagi nasa gitna. Kung baga, siya yung maintndhin.


"Maiba nga ako. 1 hour na tayo dito wala pa din si Viviane. Asan naba yung babae na yun?" Kella



"Girls, wag na tayong umasang sisipot yon. Hindi niyo ba nakita yung mga post niya sa twitter? 'Hays, I think he's the one' with heart heart emoticon pa." napakunot ang noo namin sa sinabi ni Kathy.


"Do you mean may dinidate si Viviane?" I asked



"Uhuh! Mabuti sana kung dinidate lang. What if sila na pala nung guy?" Kathy




"Sila na? Eh parang kailan niya lng yung na kwento satin ah?" Marian




"May na kwento siya sainyo? Wait. Ba't di ko alam yan? Kailan yan?" I asked. Wala akong maaalala na nag kwento siya ng ganun.



"Duh! Wala ka kasi nun, busy ka kasi sa pag momove on." Kathy. Natahimik ako sa sinabi niya.




"By the way girls. Nag kita pala kami ni Andrew! He said na next month na daw yung kasal nila ni Greta. Ininvite niya tayo!" Kathy. Napayuko ako sa sinabi ni Kathy, ikakasal na siya? Parang ang bilis naman.




"Kath, ano ba. Dapat hindi mo na sinabi, alam mo namang andito si Dorothy." Sinaway ni Marian si Kathy.




"Why? I thought naka moved on kana Dorothy?" Kathy




"No it's okay Marian. Kathy is right, naka moved on na ko. I'm okay now." I smiled at them at humigop sa kape ko. NakitA kong tinignan ni Kella at Marian si Kathy. Umiling iling lamang ang mga ito sakanya.




Totoo ba Dorothy? Naka moved on knb talga? Ba't parang may kirot pa rin? Bakit, ang sakit pa din? I sighed. Ikakasal na siya, ikakasal na ang lalaking mahal ko... At hindi ako yon.

Love HurtsWhere stories live. Discover now