O kolyeyi bulmam lazimdi.O ilk göz ağrımdı benim.Her saniye Aysu nun boynunda hayal ettiğim o kolyeyi her nerdeyse alıp takacaktım.Belki simdi takmak istemeyecek ama biliyordum bir gun muhakkak takacaktim.Hava karanlikti.Üstüme bir hirka alip sandalyemin tekerleklerini oynatmaya basladim.Evin kapısına kadar geldim annemin sesi solugu cikmiyordu uyuşmuş olduğunu ümit ettim yavaşça demir kapıyı açtım ama kapinin eşiği yüzünden cikamiyordum.Fazlaca zorlandim ama daha sonra yalpalayarakta olsa cikmayi basardim. Telefonumun flashini açıp gectigimiz sokaklara sürmeye başladım kendimi bir elimle sandalyeli sürerken diğer elimlede telefonun ışığını sokağa tutarak etrafta kolyeyi arıyordum. Karanlık sokaklarda hele de bayır çıkmak bildiğin imkansızdı bende yolun bir kısmını değiştirmek zorunda kaldım karanlık ve issiz bir ara sokaga daldim.Etrafta kimse yoktu ama ilerde icki içen adamlar vardi beni farketmemeleri icin tam geri donecektimki cok gecti. Beni görmüşlerdi."hey dostum araban çok havali bir tur versenee" diye bağırdılar duymamazlıktan geldim . Geri dönerken tekrar bağırdılar.
- lan sen bizi dalgaya mi aliyon yavsak!?
Aslında korkmazdim.Ama acizdim. Bana dogru hizli adimlarla gelmeye basladilar geri dönüp kaçmaya çalışırken sandalyem yan yattı ve yere düştüm çocuklar beni yakalamıştı biri tekme atiyor digerleri ise yüzümü yumrukluyordu.Kendimden nefret ediyor bir yandan da aciz bi yavru kopek gibi agliyordum elimden gelen bir sey yoktu ben agladikca benimle alay ediyorlardi.En son birinin bana cam bira şisesiyle vurduğunu hatırlıyorum.Acidan vucudum uyusmustu.Gözlerimi açtığımda sabah olmuş kanlar içinde yerde yatıyordum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALLERİMİN ENGELİ
RomanceFelçli olabilirdim ama yüreğim saglamdi. Evet,bacaklarim duymuyor,hissetmiyordu. Ama kalbim aciyor en ufak kan damarına kadar acıyı hissediyordu. Yaşadıklarım acıydı ama yasatacaklarim da aşağı kalmayacakti. AMA ben sana kiyamazdim ki...
