Günler geçmişti. Saymamistim hemde. Kac gün olduğunu ben bile bilmiyorum. Annemin yatağı hep boş. Ev hep sessiz. Aysu desen telefonunu meşgul e attığım cenaze günunden beri aramadı. Umrumdada değildi doğrusu ama yanımda olmasına ihtiyacım vardi .Annemi kaybettiğimi bilmiyorudu.Bilse gelirdi . Artık aramaya ve söylemeye karar verdim. Telefon çalıyordu.
-Kimsin birader?
Bu ses bi erkek sesiydi .
-Ben Aysu yu aramıştım ama yanlış..
- Gayet doğru sen kimsin ve kiz arkadaşımı neden arıyorsun!
Kiz arkadasim demişti. Annemden sonra Aysu yu da kaybetmiştim başka bi açıklaması yoktu. Telefonu kapattım.
Yine gece olmuştu neredeyse günde bir kere iki lokma ekmek atıyordum ağzıma.Karnımdaki gurultu evdeki tek sesti. Yine açlığımı ikinci plana atip uyumaya karar verdim.ceplerimi bosalttim cekmecemi actim gözüme cekmecenin dibindeki kart çarptı. Elime aldim bu kart doktorun kartıydı beni sokakta ölmekten kurtaran doktorun. Ona bir teşekkür bile edememistim. Elime laptobu mu aldim Vınn'i taktim internete girip doktorun adını yazdim bu bir nöroloji doktoruydu internette yazan bilgilere bakarsak fizik tedavi de bitirmis bilgili ve bir sürü basari ve ödülü olan bir doktordu. Yarin sabah gidip ona tesekkur etmem gerektigini farkettim.Ve uykuya daldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALLERİMİN ENGELİ
RomanceFelçli olabilirdim ama yüreğim saglamdi. Evet,bacaklarim duymuyor,hissetmiyordu. Ama kalbim aciyor en ufak kan damarına kadar acıyı hissediyordu. Yaşadıklarım acıydı ama yasatacaklarim da aşağı kalmayacakti. AMA ben sana kiyamazdim ki...
