HAYALLERİMİN ENGELİ

Teşekkürler

Perdeden gözüme oyarcasina giren güneş ışığıyla uyandım. Örtüyü kafama kadar çektim gözümü açmadan ama olmuyordu uyanmistim bir kere aklıma doktorun muayenehanesine gidecegim geldi. Üstümdeki örtüyü kaldirip attim bi kac saniye gozlerimin isiga alismasini bekledim. Kendime gelince kalkip duşa girdim yalniz basima  dus almak zordu ama alışmaya başlamıştım. Artık her zorlukla kendim başa cikmaliydim. Üzerime temiz bir tshirt giyip evden çıktım . Ne kadar kötü bir günde olsa acimdan doktorun muayanenhanesini unutmamistim. Sokakları inceleye inceleye buldum kaçıncı kat olduğunu bilmiyordum bir kac kişiye sordum asansöre bindim asansörün kapısı açıldığında dördüncü kattaydim. Kapıda kocaman ismi yazan doktoru tanımak güç olmadı. Kapıyı tiklattim ve bir kac saniye sonra;
-Buyrun
-Merhaba
- Aa siz buyrun, merhaba geri gelmenize çok sevindim. Nasıl oldunuz
- Iyi sayılırım. Ben o gün yaşananlar için size teşekkür etme fırsatı bulamamistim. Amnemi kaybettim daha sonra kismet buguneymis.
- Başınız sağolsun çok üzüldüm. Siz kimle kalıyorsunuz suan babanız sağ mi?
- Babam yok. Kimsesizim.

Derin bir sessizlik olmuştu.  Daha sonra doktor devam etti.
-Sizin rahatsizliginiz ne ayıp olmazsa ogrenebilir miyim ?
- Trafik kazası gecirmiştik ben küçükken. Felç kaldım . Doktorlar duzeltilebilir ameliyat olman lazim dediler . Ama o parayı asla bulamayacagimizi biliyordum . Bende kaderime boyun egdim.

Doktorun içinden bir şeyler kopmuştu.  Kendi kizi gelmişti aklına üç yaşındayken trafik kazasında kaybettiği kizi. Gözleri dolmuştu belli edemedi...
Güçlükle toparladı kendini.Kararlıydı.
-Murat bey, eğer sizde isterseniz ben sizin ameliyat masraflarinizi karşılamak hatta bizzat ameliyatinizda bulunmak isterim.
- Nasıl olur bu çok büyük bi rakam size yeterince yük oldum ben artık kalksam çok iyi olur.
- Murat bey lutfen. Bunu sizin hayatınızı kurtardigim ve tesekkur ettiginiz için degil bunu bir insan olarak yapmak istiyorum.Lütfen.

Ve saatlerce konuştular. Hava kararmisti. En sonunda el sıkıştılar.