If you'll miss that shot, YOU'RE MINE!

Prologue.

Naranasan mo na bang mag-basketball?

Mapa-babae o mapa-lalaki naglalaro niyan.

Ika nga sa kanta ng Viva hotbabes :

 I-shoot mo, i-shoot mo

I-shoot mo na ang ball

I-shoot mo na ang ball

Ang sarap mag-basketball

I-shoot mo, i-shoot mo

I-shoot mo na ang ball

I-shoot mo na ang ball

Ang sarap mag-basketball!  

Sa basketball kapag walang nakaharang, go lang ng go, walang pipigil sa’yo. Basta, ang iisipin mo lang maka-score ka, kasi ‘yun ang goal mo.  

Sabi nga nila, ang buhay, particularly, love,parang basketball daw. Tama nga naman sila. Kapag nagrebound ka, di ba masakit? Pero kapag nashoot mo ang bolang nakuha mo, di ba ang saya sa pakiramdam?  

BASKETBALL at BUHAY, iisang laro na kailangan mo ng kalaban upang manalo. Kailangan ng tamang strategy para manalo.  

Paano kung sa maling galaw mo, mabago na agad buhay mo?  

What if lang naman … pero paano nga kung ganun nga?  

Itatama mo ba kung ano yung maling iyon? O sasabihin mo sa sarili mong just go with the flow na lang? At patuloy na sumakay hanggang sa ‘di mo na namamalayang nabago na pala niya ang nararamdaman mo? 

Paano kung ikaw lang pala nakakaramdam nun?

What if the feelings of you two are not mutual?  

Aasa ka pa ba na sa larong yun na mananalo ka? O magqui-quit ka na lang dahil hindi mo na kaya?  

Eto ang love story na dahil sa isang shoot, nabago ang lahat!  

“If you’ll miss that shot, YOU’RE MINE!”

 

~~~

ATTENTION!

Nobody's perfect. I accept judgments but please watch your words. This story contains errors, such as grammatical and typographical. And I'm sorry for that :p 

Bata pa kasi ako nung ginawa ko to. Wala pa akong muwang sa tamang grammar, pero hanggang ngayon pa rin, boplaks pa rin ako sa grammar hahahaha