If you'll miss that shot, YOU'RE MINE!

Chapter 20: Thank you :)

Chapter 20: Thank you. :)

“Sab, can we talk?” may narinig akong nagsalita kaya naman napatingin ako sa nagsalita. At nakita ko nga si Matt sa tabi ko. Paano 'to nakapasok? Wala naman siya kanina ah. Uh. Nevermind. 

“What for?”, I asked while still listening to Alvin singing on stage. 

“Let's talk in other place. Not here. Please?”, sabi niya na para bang nangungusap ang kaniyang mga mata. Should I come with him? Siguro nga, wala naman masama kung mag-explain siya, 'di ba? That's what I need, his EXPLANATION. I looked first to Alvin before saying, “Sure.”

At naglakad na nga siya, sinusundan ko na lang siya. Ewan ko dito kung saan ako dadalhin. At napunta nga kami sa classroom namin. For sure, there's no one here. All are enjoying the Independence Day. Loljk. XD

“I just want to say ... Uh”, nauutal niyang sabi. Is it that hard to say sorry? Pero teka, is that really what he wants to say? Malay ko ba matigas puso nito at ayaw mag-sorry. >_<

Tumalikod siya sa akin at sinabing,“Uh, uh. Is Alvin courting you?” Akala ko pa man din magsosorry siya. -.-

“Why? Are you jealous?”, sabi ko. Huwaaaat? Did I just say that? Shems. I should have not said that, bakit ka ba ganyang bibig ka? -_-

“Why on earth should I?”, sagot niya sa akin. Nakakairita ang sagot niya. Hindi ko pa man din makita facial expression niya. Nakakainis! >___< 

“So, you're not planning to say sorry?”, tanong ko na lang. Ayokong ipakitang nasasaktan ako. Dapat pala hindi na ako sumama. 

Nagulat na lang ako nang bigla niya akong niyakap. Hindi ko siya maintindihan. Ang labo niya. “Sorry.”, sabi niya. Mahina ang pagkakasabi niya. Ang sarap pakinggan ng sinabi niya, pati na rin ng yakap niya. 

Kumalas ako at sinabing, “I don't think it's the right time to forgive you, Matt. Try to say sorry first to Alvin.”, saka ako umalis. Dapat si Alvin muna sinabihan niya ng sorry, not me first. </3 Though I really want to forgive you right now, ang sakit pa rin ng sinabi niya noon. Gusto ko siyang patawarin pero at the same time, may part na ayaw. Woah. Ang labo ko. -.- 

Alvin's POV

Pagkatapos namin kumanta, bumaba na agad ako sa stage. I tried to ask the students if they have seen Sab, but no one knows. They are so reliable. -.-

Kung saan-saan na ako nagpupupunta, at wala pa rin. Takbo dito, takbo roon. Ewan ko kung bakit ako nagmamadali.  Sa kamamadali ko, may nabangga pa ako. 

“Sorry.”, sabi ko sa nakabangga ko. Pero nagulat ako kung sino nakabangga ko. At dapat ‘di na ako nag-sorry. 

“Sorry.”, sabi ni Angel.

“Why are you here? No one needs you here. Uh, except for Matt, of course.”, sabi ko sa kanya.

“I'm looking for Sab.”, sagot niya. 

Lumapit ako sa kanya saka ko tinuro 'yung pari sa marriage booth, “Nakikita mo 'yung lalaking 'yun, he may cannot tell you where Sab is but I bet, he knows where hell is.” 

“Why are you so harsh, Alvin?”, tanong niya sa akin. T*nga ba siya para hindi malaman 'yun?

“You better ask yourself, Angel. I forgot, I should not call you Angel from now on, your name does not fit you.”, sabi ko. Hindi ko na siya inantay pang sumagot, umalis na ako agad. Hinahanap ko rin si Sab, it will just a waste of time if I'll join her to look for Sab. Teka, nakalimutan kong tanungin kung bakit niya ako hinalikan. Uh. Sab is more important than her, I must find her first.