Tell me (ft. 1D)

H4- O, oké

***Naomi***

Ik word wakker van het geluid van een rits. Ik open mijn ogen en ik kijk opzij. Ik zie Anna op haar knieën zitten. Ze is al aangekleed en ze zitten haar spullen op te ruimen. Ik kom overeind. "Waarom ruim je op?" O, goeiemorgen zegt Anna. "Ik moet nar huis zegt ze. Nouja, wat je huis noemt". Ze barst in tranen uit. Ik stap uit mijn slaapzak en ik ga naast haar zitten. Wat is er vraag ik voorzichtig. Ze huilt nu iets minder hard. "M'n huis is verbrand". Ik schrik. Naast ons worden Sofie, Kirsten en Isabel wakker. Wat is er vraagt Sofie meteen. Laat maar even zegt ik snel en ik pak Anna's koffer. Ik loop samen met Anna naar benede. Ze trekt haar schoenen aan. Ik ga met je mee zeg ik. Anna kijkt op, maar voordat onze ogen elkaar kruisen ren ik naar boven. Ik gooi mijn shirt uit en ik pak snel wat kleren. Oeehhww hoor ik achter mij, maar ik negeer het. Snel ren ik weer naar benede en en trek mijn jas en schoenen aan. Anna heeft buiten haar fiets van het slot gehaald. Ik spring achter op met haar koffer en we rijden samen naar haar afgebrande huis. Onderweg vertelt ze mij over dat het huis in brand werd gestoken door de haar. De moordenaar dacht dat Anna thuis was en haar zo te kunnen vermoorden. Dat snapte ik ook wel, maar ik deed alsof ik nog niet op het idee was gekomen. Ze vertelde ook over haar vader en moeder. Zij zijn gelukkig levend uit het huis gekomen, alleen alle spullen zijn weg. Dat betekend dat ze extra vroeg verhuizen naar Londen. Ik ga Anna wel missen....

Nadat we 10 minuten hebben gefietst, stopt Anna voor een zwart geblakerd huis. We stappen van de fiets en Anna gooit haar fiets tegen het hek van de buren. We lopen het tuin pad van de buren op. Anna belt met een trillende hand aan. Er doet een oude vrouw open. Anna! roept haar moeder. Ze trekt de deur nog verder open en ze geeft Anna een dikke knuffel. Ze barsten allebei weer uit in tranen. Kom binnen zegt de oude vrouw. Ik loop achter Anna aan naar binnen. En jij ben zegt de vrouw vragend terwijl ze mij aankijkt. "Naomi" Wat fijn om je te zien zegt de vrouw. Neem plaats op de bank. Ze wijst naar een oude bank waar een oude man op zit. Ik geef hem een hand. "Naomi".

***Anna***

Ik sta in de keuken samen met mijn moeder. Opeens schiet er een vraag te binnen. "Gaan we nu eerder naar Londen?" Mijn moeder reageert. "Waarschijnlijk wel. Maar we moeten nog veel klussen in het nieuwe huis. We hebben ook geen spullen meer... We vertrekken morgen naar Londen. Dan gaan we het huis bekijken en we sturen er dan meteen bouwvakkers op af. We slapen dan in een hotel in de buurt van ons nieuwe huis. In londen kunnen we nieuwe spullen kopen...