Tell me (ft. 1D)

H7- my borring day (of toch niet)

***Anna***

Ik word wakker van getik. Dat zal wel een hamer zijn denk ik bij mezelf. Ik kom overeind. Ik zit nog in mijn kleren van gister. Ik ben waarschijnlijk in slaap gevalen op mijn bed toen ik gister avond alles aan het uitpakken was. Ik stap uit mijn bed en ik kleed me snel om. Ik strompel naar de huis kamer waar ergens tussen alle bouwapperatuur een ontbijttafel klaar staat met ontbijt. Ik ga aan tafel zitten. Ik smeer een boterham met hagelslag. Cas komt aanlopen vanuit ergens in de woonkamer. Hij slaapt ergens met zijn vader tussen alle rommel... Ik snap niet dat ze niet gewoon weg gaan. Maarja. Ik prop mijn boterham naar binnen om zo snel mogelijk weer uit de buurt te zijn van Cas. Goeiemogge zegt Cas slaperig. Ik kijk hem aan. Snel kijk ik weer weg van die stomme flirtende blik. Ik haat hem.

Na het ontbijt besluit ik een wandeling te maken door de buurt. Ik trekt mijn gympen en mijn jas aan. Ik stap door de voordeur en ik trek hem hard achter me dicht zodat mijn ouders misschien ooit nog eens wakker worden. Zij kunnen uitslapen, maar ik word gewekt door een stomme hamer. Daar worden zij blijkbaar niet wakker van.... Ik loop en ik loop, zonder te stoppen. Ik bekijk de buurt. Gelukkig ben ik niet de enige met een misvormd huis zucht ik. Nadat ik een tijdje heb gelopen kom ik weer in mijn eigen straat. Ik heb geen idee waar ik geweest ben, maar ik snap nog steeds niets van deze doolhof buurt. Mijn huis zou heel erg dichtbij het centrum van Londen liggen... Ik snap niet dat ik daar niet kwam. Maarja. Ik zou een blog moet beginnen over mijn spectaculaire leven, maar dat mat vast niet van mijn ouders. Ik heb eigenlijk toch niets beters te doen... Al zal het internet nog niets aangesloten zijn in dit huis. The middle of nowhere! Ik besluit Eef te bellen. Ik ga op het trapje voor ons huis zitten en ik toets het nummer van Eef in op mijn mobiel. De telefoon gaat over, maar Eef neemt niet op. Shit denk ik. Ik heb haar nu echt nodig voor advies met Cas. Ik haat hem met de seconde meer. Ik besluit maar weer naar binnen te gaan en mijn ouders een handje te helpen. Misschien mag ik wel helpen met verven.... Dat kan ik wel. Ik bel aan. Ik heb nog geen huissleutel... Paul doet open. Ik stap naar binnen en wens hem goedemorgen. Ik loop verder naar de tafel waar mijn ouder zitten te ontbijten. Kan ik jullie vandaag helpen vraag ik ze. Nou zegt mijn vader, ga anders even naar het centrum samen met Cas. Ik verstijf. "pap... Ik wilde jullie graag helpen". Sorry schat zegt mijn vader. Je mag mij wel helpen met de muur van de gang verven. Yes! roep ik. Mijn moeder kijkt verbaasd op. "ik wist niet dat jij dat zo leuk vind". Tuurlijk zeg ik. Trek dan maar snel wat oude kleren aan, ze liggen in onze kamer zegt mijn vader. Ik sprint de woonkamer uit en ik kleed me snel om in de kamer van mijn ouders. Ik kom in vieze, bespatte kleren weer terug de huis kamer. Onder tussen heeft mijn vader de verfspullen klaar gezet. Ik kan meteen beginnen. Ik maak de pot open, ik neem een grote lik op mijn kwast en ik smeer het op de muur. Ik kan nu alle woede van me af verven. Ik voel me zwaar happy!!!! Ik ben echt een bijzonder persoon met al mijn stemmingswisselingen. Snel verf ik door. Na twee uur ben ik klaar net de eerste helft van de lange muur die overloopt van de gang, naar de woonkamer. Achter deze muur zit de kamer van mij ouders. Ik neem een korte pauze en ik schenk een glas sinas voor mezelf in. Mijn vader komt naast mij aan tafel zitten. "Vind je het erg als ik je kom helpen met de rest van de muur?! Neehoor zeg ik. Hij glimlacht. Ik drink mijn glas sinas leeg en we gaan samen aahet werk. Tijdens het verven nurie ik zacht liedjes. Mijn vader zingt hard mee met zijn eigen muziek. Na ruim een uur zijn we klaar met de rest van de muur. "nu moet hij alleen nog drogen". "klopt". Ik zit helemaal onder de verf. "Ik ga even douchen".

Ik stap onder de douch vandaan ik droog me af. Shit! Ik ben mijn kleren vergeten! Ik wikkel een handdoek om me heen en ik draai de deur van het slot. Ik kijk door de kier heen. Cas staat in de gang te praten. Snel glip ik de badkamer uit en ren ik naar mijn kamer. Oeehhww!! Hoor ik achter mij. Aarghh! hij heeft mij gezien! Mijn haat aan hem word steeds groter. Ik kleed mij snel aan in mijn kamer. Ik besluit mijn boek verder te lezen.

Als mijn vader een uurtje later roept dat het eten klaar is, strompel ik naar de woonkamer. De tafel is gedekt en het eten staat op tafel. Ik ga aan tafel zitten. Paul komt naast mij zitten. Ik voel me ontzetend ongemakkelijk. Al is paul toch minder erg dan Cas. Mijn moeder schept het eten op. Als iedereen 5 minuten later zit te eten, begint mijn vader een gesprek. "Dus Paul, hoe gaat het met je werk?" Ik besluit me op m'n eten te concentreren. Dat saaie gesprek over werken hoefik niet te horen.

Na het eten blijf ik even aan tafel zitten. Paul en mijn moeder hebben de tafel al afgeruimd. Ik pak mijn mobiel uit mijn broekzak en ik besluit Eef te sms'en. Wij gaan even weg roept mijn moeder vanuit de gang. Ik zie mam, pap en Paul het huis uit stappen.

Lieve Eef,

Hoe gaat het met je? Met mij gaat het goed. Een vriend van mijn ouders helpt hier klussen. Hij heeft ook een zoon. Die is echt vreselijk. I need your help!

Ik kan je nog niet mailen omdat de computer nog niet is aangesloten.

Sorry dat ik zomaar vertrokken ben op je feestje. Ik heb nog een klein afscheidsbriefje in je jaszak gestopt toen Naomi naar boven ging om zich aan te kleden.

Ik hoop dat ik je snel weer zie!

Xxxx Ann

Ik verstuur het berichtje. Cas komt naast me staan. Ik blijf naar mijn mobiel kijken. Wat doe je vraag Cas. Niets zeg ik bot. Ik blijf naar mijn mobiel kijken. " kom op, prinses". Ik dwing mezelf om naar het scherm van mijn mobiel te blijven kijken. Ik ben woedend op hem. Ik sta op en ik loop naar de gang. Ik pak mijn jas van de stapel jassen en ik ren naar buiten. Weg van Cas, weg van dit huis, weg van dit alles! Hoe durft hij zo te slijmen denk ik bij mezelf. Ik haat hem.

Na een tijd rennen voel ik hoe moe ik eigenlijk ben. Ik ben aangekomen in een park. Het schemerd. Ik plof huildend op een van de bankjes in het park neer. Dit park ben ik niet tegen gekomen toen ik de buurt ging verkennen... Misschien ligt het gewoon wat verder van mijn huis denk ik. Ik trek mijn knieën op het bankje en ik laat mijn hoofd er op neer vallen. Ik snik verder met mijn hoof vol gedachte. Door het gesnik heb ik niet eens gemerkt dat er iemand naast mij is komen zitten. De persoon legt een warme hand op mijn schouder. Ik kijk op. Naast mij zit een jongen. Hij heeft bruine haren en blauw-groenige ogen. Hij heeft een wit shirt met blauwe strepen en een rode broek aan. He zeg hij. Hoi zeg ik zachtjes. Er komt bijna geen geluid uit mijn keel. Ik kijk het park rond. Wat is er vraagt de jongen, of wil je dat niet vertellen... Ja hoor zegt ik moppelend. Ik begin te vertellen over het verhuizen, het nieuwe huis en de verschrikkelijke Cas. Hij luistert aandachtig. Ik ben blij dat hij luistert. Eindelijk iemand hier in "The middle of nowhere" die mij begrijpt en die ik aardig vind. Als ik klaar ven met mijn verhaal slaat hij een arm om me heen. Wat vervelend fluisterd hij zachtjes in mijn oor. Ik glimlach. Gelukkig heb ik jou zeg ik zacht terug. We glimlachen samen en we kijken naar het vijvertje in het park. Als we onze blikken weer afwenden van het vijvertje kijken we elkaar aan. Ik laat mijn benen weer zakken en de jongen trekt mij tegen zich aan. En dan... kus! Ik voel de vlinders door mijn buik razen.

Ik lig in bed. Wat een prachtige avond was dit! De jongen heeft mij thuis gebracht op zijn fiets. Hij zei dat hij deze buurt goed kende. Ik ben nu wel super moe. Ik sluit mijn ogen, maar ik kan nog niet slapen door deze prachtige gebeurtenis! Opeens hoor ik mijn deur open gaan. Ik besluit te doen alsof ik slaap. Het zal mijn moeder wel zijn denk ik bij mezelf. Maar dan word mijn deken omhoog getrokken en er gaat iemand naast mij liggen. Opeens verdwijnt er een hand onder mijn shirt. Shit denk ik. Dit is zeker mijn moeder niet... Ik doe alsof ik me omdraai in mijn slaap. De hand verdwijnt en de persoon stapt uit mijn bed. Ik hoor de deur weer open gaan. Snel draai ik me om. Ik kijk door het spleetje van mijn ogen naar de persoon. Het is......