Siya Ay Ako At Ako Ay Siya (amanda Book 2)COMPLETED

Chapter Thirty One

Abby ayoko ngang lumabas ngayon. Tinatamad ako. Himutok niya sa kaibigan. Pinipilit kasi siya nitong sumimba. Linggo daw kasi. Saka di na raw siya lumalabas ng bahay.

Mahigit isang buwan na ang nakakalipas mula ng mamatay si Coleen. Naging mahirap ang lahat pero kinakaya.

Dahil kailangan nilang kayanin. Para sa bawat isa. Ang mag aama nito ay nanatili na dito sa pilipinas. Di na sila bumalik sa canada. Kaya regular niyang nabibisita ang mga pamangkin niya.

Sa. Isang banda hindi na rin niya masasabing ulila na siya. Mayroon siyang mga magagandang pamangkin at ang bata sa sinapupunan niya.

Halata na ang tiyan niya. Pero hindi pa rin niya alam ang gender ni baby. Four months palang naman ito.

Hoy Amanda. Wag mong sabihin sakin balak mong palabasing parang hugis lobo yang inaanak ko? Nakataas ang kilay na tanong nito sa kanya.

Tama ito. Sa katunayan di malabong mataba ang baby niya pag lumabas. Bakit naman kasi hindi. Ang takaw takaw niya kumain. Halos wala na siyang ginawa kung di kumain.

Ayoko nga umalis. Mas masarap matulog. Pumikit ulit siya.

Hinila ni abby ang unan na tumatabing sa mukha niya at saka siya hinila patayo. Dalawa lang ang choice mo. Tatayo ka dyan o tatayo ka dyan? Pili na.

Inirapan niya ito at saka nagmartsa siya papasok sa banyo. Naiinis siya kay abby. Nabubwiset siya kasi lagi nalang siya minamanduhan nito. Kaya di siya magtataka kung bakit kamukha nito ang anak niya pag nagkataon.

Paglabas niya ng banyo nasa kwarto pa rin ito. Hawak ang isang bestida. Umismid siya. Di ko susuotin yan.

Wag kang maarte. Ito ang susuutin mo. Sabay abot ng bestida sa kanya.

Tinaasan niya ito ng kilay. Ikaw ang wag maarte. Ayaw ko niyan. Sabay turo sa bestidang hawak nito.

Wala namang mali para sa kanya ang bestidang yon. Sa katunayan maganda nga yon e. Kulay krema iyon na may simpleng ribbon sa bandang beywang.

Lampas tuhod siya. Pero hindi niya talaga gusto ang damit. Kaya nilampasan niya ito at kumuha ng iba.

Sinuot niya ang isang simpleng summer dress na may katamtamang haba. Simpleng kulay asul din ito na bumagay sa kulay niya.

Sunod lang ng sunod ng tingin si abby sa kanya. Hinayaan niya ito at nagpatuloy sa ginagawa.

Bumalik siya sa loon ng banyo at saka nagbihis. Kumatok ito at pilit na ipinipilit ang damit na iyon sa kanya pero nanindigan siya na ayaw niya talaga niyon.

Pagkatapos magbihis mabilis siyang nagsuklay at saka niyakag ito. Ano tara na! 'kala ko ba sisimba tayo?

Seryoso? Wala ka man lang bang make up? Si abby habang nakatunghay sa kanya.

Make up? Para saan? May okasyon ba? She rolled her eyes. Her friend abby look so unbelievable.

I mean.. Kahit face powder or lipstick. Nagkalkal ito sa bag niya at saka inabot sa kanya.

No thanks, ayoko ng ganyan ngayon. Makati. Nanlaki ang mata nito sa kanya pero pinabayaan niya.

Lumabas na sila ng condo at saka papara na sana ng taxi ng sabihin ni abby na may masasakyan na sila.

Maya maya ay may humintong puting ford expedition sa harap nila. At saka bumaba ang lalaking nakaputing polo.

Sino siya? Tukoy niya sa lalaking bumaba sa driver seat.

Magpapakilala sana ang lalaki pero napigilan ito ni abby. Ahh.. Driver ni mommy.. Oo tama driver ni mommy. Pinahiram niya satin para daw di na tayo mahirapan.

Ah.. I see. Tumango tango lang siya. Saka nauna nang sumakay. Pagkasakay ng driver agad niyang sinabi kung saan niya gustong sumimba.

Na agad namang kinontra ni abby. Hindi. Sa st. Francis tayo.

Bakit ba lahat nalang kinokontra nito. Ayaw niyang sumimba sa simbahan na yon dahil naaalala lang niya si john. Iyon kasi ang paborito nilang simbahan.

And when they arrive at the church. Tahimik ang buong paligid. Tanging huni lang ng mga nagtatawanag ibon ang naririnig niya.

Marahan siyang lumapit sa harap ng simbahan.

May misa ba ngayon? Lumingon siya sa likod niya para sabihin kay abby na lipat nalang sila sa ibang simbahan. Pero nagulat siya na wala na ito doon. Pati ang kotse na sinakyan nila.

Saan nagpunta ang mga iyon?

Nagtataka siya. Bakit bigla nawala ang mga yon.

Tatalikod ma sana siya nang biglang bumukas ang pinto ng simbahan at lumabas ang maraming paro paro.

And from there, she saw what inside. And she almost got shock when she realized what are those mean for.

Ang akala niya ay tahimik at walang tao ay, nasa loob pala.

Para sa akin ba ito? Nasagot ang tanong niya ng makita niya ang lalaking nakatayo sa harap ng altar at nakangiti sa kanya.

Napahawak siya sa kanyang tiyan dahil pakiramdam niya natalon sa tuwa ang kanyang anak.

The aisle are covered with a fine red carpet. With fresh white roses. And scattered a scented white petals.

At mula sa kung saan ay pumailan ang isang tugtog na hugyat sa kanya.

Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Bakit may ganito? Until john walks toward her.

Maguusap pa sila.

To be continued...