Jeff The Killer (Dutch Creepy Pasta Story) (Not Finished Yet.)

Hey peeps, don't forget to smile.

Hey guys, hoe gaat het vandaag? :) Niet liegen. ;,) Don't say: I'm fine, when you're not. Zo veel mensen voelen zich slecht. Hun thuissituatie is shit, hun hoofd zit vol met shit en alles is gewoon zo hopeless. Het voelt alsof ze niemand hebben, alsof er niemand voor ze is. Maar luister, ik ben er altijd voor je. Ook al ken ik je misschien niet. Je mag me echt altijd een berichtje sturen als je iets dwarszit. Ik sta altijd klaar om mensen te helpen. I get it. Ik zit zelf ook in wat shit. Ik heb ook things going on. En dat is ook een van de redenen waarom ik niet veel aan mijn boek toevoeg. Ik vind het heel erg leuk om te schijven tho. Ik kan er veel in kwijt. Verdriet, woede, angst en ook blijdschap. Ik kan er geheimen van mezelf in zetten, waar niemand ooit van zal denken dat ik dat zelf heb meegemaakt of dat gedaan heb. Ik kan er even in wegzinken, net als in muziek.

Music Is My Escape.

Ik hoop dat ik met mijn boek mensen een beetje kan laten wegzinken. Dat ze even de realiteit kunnen vergeten, en zich in het boek kunnen verplaatsen. Thanks for alle reads, btw. Dit is echt crazy. Toen ik aan dit boek begon, dacht ik echt van nee. Ik dacht gewoon nee. Dat denk ik wel vaker als ik ergens aan begin. Ik denk dan: "Jezus, Maren. Dit is dom. Je gaat het toch opgeven. Je kan het toch niet. Je bent een debiel, stop maar meteen." En dan, na een tijdje nemen die gedachtes mij over. En dan stop ik met iets wat ik ontzettend leuk vind om te doen. Maar guys, jullie comments en reads helpen me om door te gaan. Jullie hebben geen idee hoeveel kracht er zit in 1 zo'n ontzettend lieve comment!
Soms voel je je gewoon zo machteloos. Je wilt iets voor de wereld doen. Maar tegelijkertijd wil je gewoon weg van alle shit. Van alles. Van huis, van school, van vrienden en van "vrienden", van je gedachtes gewoon van alles. Maar het komt goed. Geloof me. Het komt goed.
Ily all.
Xxx~Maren.