Jeff The Killer (Dutch Creepy Pasta Story) (Not Finished Yet.)

Ik word gek

Lisbeth's POV:

Het is nu een week geleden sinds ik Jeff heb gezien, en ik kan niet stoppen met aan hem denken. S'nachts voelt het steeds alsof iemand naar mij kijkt, als ik dan door mijn kamer kijk zie ik een soort schim. Maar als ik dan mijn licht aan doe, is er helemaal niks of niemand... Ik beeld het me vast ook gewoon in. Maar goed, deze afgelopen week is er niets wonderbaarlijks gebeurd, oh ja... Ik mocht weer naar school, yay :/...

Maar goed, niemand wilt iets over school horen. Dat begrijp ik helemaal. En, natuurlijk helemaal niets over die kut kinderen, op school... Terwijl mijn gedachte door mijn hoofd heen razen, en ik ze eigenlijk niet uit elkaar kan halen. Weet ik er eentje tussen uit te pikken, en dat is die dat ik wel een kopje thee zou lusten! Net toen ik de deur uit wilde lopen, hoor ik een vreemd getik bij mijn raam.

Als ik uit het raam kijk, zie ik helemaal niets. Niemand, niets helemaal leeg en donker... Het is al 10 uur s'avonds, en ondertussen heb ik helemaal geen zin meer in een kopje thee. Ik besluit, zoals ik wel vaker doe, het dak op te klimmen. Ik trek een warm vest aan, een panda vest, en ik klim het raam uit. Wanneer ik op de dakrand zit kijk ik eigenlijk echt pas omhoog. Ik krijg de schrik van mijn leven.

Ik wil schreeuwen, gillen, alles. Maar dan zouden mijn ouders erachter komen dat ik wel eens het dak op klim, en dan zullen ze me vermoorden... Ondertussen val ik bijna van het dak af, maar ik weet mijn evenwicht nog net te houden. Ik pak mezelf stevig vast en kijk nog eens goed naar het figuur dat op het dak zit. Het ziet er donker uit, duister zelfs... Het kijkt me een keer aan, en kijkt dan snel weer weg naar zijn voeten. Ik besluit een soort van naast hem te gaan zitten, en met hem bedoel ik Jeff. Ik ga op zo'n meter afstand van hem te zitten.

Waarom doe ik dit? Ik word gek... Hij schenkt me nog een blik, ik lach een soort van half naar hem. Hij kijkt snel weer weg, alweer... Als hij me kwaad had willen doen, dan had hij dat toch allang al gedaan. Toch? Ik besluit iets dichter bij hem te schuiven. "Ga weg." Zegt de meest mooie stem ooit. "N-nee..." Zeg ik . Het ene moment is hij daar nog, en het andere moment schiet hij weg zo snel als een lichtstraal wanneer de zon opkomt. De mooiste zon, ooit...

Ik word echt gek, gek, gestoord en insane...