Na zo'n terechtwijzing
gaat het een tijd goed.
Totdat van het gevoel dat Zij ervaarden
slechts dunne lijnen over zijn.
Fletse kleuren,
op vergeeld papier.
En Mijn gezag slechts een
wazige herinnering is
geworden,
van iets wat ooit was.
Dan kibbelen Zij weer als
vanouds.
Kijk Ik opnieuw toe.
Bepaal de kleuren van Hun kunstwerk,
de gevolgen van Hun daden.
En grijp na maanden weer eens in.
Precies zoals het hoort.
JE LEEST
De penselen van het Leven
PoetryHij en Zij, gewapend met penselen die soms harde, of zachte, en soms haast onzichtbare strepen op het doek achterlaten. En dan Ik. Ik kijk even toe en bepaal vervolgens hoe Ik Hun strepen in zal kleuren. * Deel II van de Tribus-serie. ©Casuelle ~...
